xoves. 01.05.2025
El tiempo
19:23
30/01/15

As cartas do avó Pascasio: Os nosos herdeiros son arxentinos

As cartas do avó Pascasio: Os nosos herdeiros son arxentinos

Moi querida neta Cristina:

Antes de nada, quéroche facer chegar o apoio unánime da Agrupación Celestial “Cristina da Fonsagrada” diante do sucio ataque do “Clan do Clarinete”. O merengue opositor anda toleado. Sóbelles moito a temperatura ao ver que as enquisas internas de intención de voto para as próximas eleccións presidenciais déixaos novamente en fóra de xogo. Aos avós entristécenos que os opositores non teñan a valentía de defender o seu programa de goberno. Non é bo o instalarse na crítica constante sen presentar alternativas aos cidadáns. Fuches moi valente ao suprimir a Secretaría de Intelixencia. Era un organismo que cheiraba a podre. Alí, no canto de contar cuns funcionarios cumpridores dos preceptos constitucionais, tiñas un turbio quilombo formado por funcionarios coimeros, desleales e nabos. A nova Axencia Federal de Intelixencia tráenos un cambio moi positivo con relación ás sempre criticadas “escoitas telefónicas” que agora dependerán do Ministerio Público Fiscal. Estás actuando con responsabilidade para poñer á nosa querida segunda patria nun lugar de privilexio entre as nacións que respectan os dereitos civís e sociais dos seus cidadáns.

Hai que ser moi pechado ou flor de pelotudo para crer que a Administración Fernández non fixo nada ben. En calquera país normal informaríase de que os novos trens a Mar do Prata son un servizo que beneficia aos cidadáns. Ben, supoñamos que a oposición ten unha proposta diferente, entón o lóxico é que a faga pública analizando os prol e os contra. Parécenos que as furnas énchense con certezas. A oposición aliméntase con insultos que cada vez son menos efectivos. Segue habendo quen prefire putear sen razoar pero moitos, por sorte, andan noutra onda. Son os que van a fin de semana ata San Clemente do Tuyú para saborear un cacho da disputada empanada de merluza da alegre e cordial doña Lola de Cumeiro.

Imos ao tema que motiva a miña carta e pasamos ao que para nós é un duro golpe á suor emigrante. Estou obrigado a volver insistir para intentar que non desvaneza o gran esforzo colectivo dos galegos. Acordaraste que che agradecemos a túa axuda para que o noso doente Centro Galego de Bos Aires puidese seguir tomando as aspirinas que necesita. Efectivamente co tratamento recetado polo INAES nosa histórica mutualista vai tirando. Agradécese que non se baixaran as persianas pero o de ir tirando non é a solución. Os avós somos conscientes de que sen a guita dos fondos públicos non hai xeito de pechar as contas. Entón, o futuro vémolo escuro e cheo de ruído ensordecedor dos bombos que protestan polos corredores do hospital. Estivémoslle buscando a volta e atopámola. Parécenos que temos ben xustificado o pedido que che vou a facer nesta carta. Pedímosche o inicio dun proceso de estatización dos servizos médico-hospitalarios que hoxe presta o Centro Galego de Bos Aires. Facemos constar que nos referimos soamente á medicina. O apartado cultural debe quedar á marxe e rexerase de acordo á normativa vixente para asociacións ou fundacións culturais de carácter privado.

Preguntaraste si os vellos galegos andamos boleados. Asegúroche que estamos en pleno uso das nosas facultades mentais e sentimentais. O noso razonamiento é o seguinte: a) rompemos o lombo para que os socios tivesen unha boa asistencia médica por unha cota mensual; b) esforzámonos para que os nosos descendientes tivesen unha mutualista propia; c) puxemos os ladrillos para deixarlle algo en herdanza cando nos chegase a despedida. Creo, Cristina, que entendiches a mensaxe. O Centro Galego de Bos Aires é propiedade dos arxentinos. Nós fixémolo realidade para eles. É o legado máis honrado que se lle pode deixar aos fillos, sobrinos e netos. O máis correcto é que pase a mans do país que nos acolleu e proporcionounos a oportunidade de crecer en feliz harmonía entre a vella Galicia e a nova Arxentina.

Despídome. Tes que viaxar a Chinesa e estouche entretendo con pequenas cousas. Coñécesme e sabes que o avó se sente moi animado cando a súa neta actúa coa firme convicción de corrixir os malos pensamentos dos que queren volver afundir á gran República Arxentina. Un abrazo cariñoso desde o meu frondoso bosque fonsagradino de carballos centenarios.

- Pascasio Fernández Gómez.


  • Manuel Suárez Suárez. (mansuarez[arroba]quepasanacosta.gal).

Outros artigos dende Lonxe de Montevideo

Fonte

  • Redacción de QPC (info@quepasanacosta.gal).

Comentarios