Moi querida neta Cristina:

Queríache comentar o orgulloso que me sento cando nas nosas reunións tratamos temas relativos á economía arxentina. Me tenés que entender, son o único gayego do mundo emigrante cunha neta á fronte dun país. Así que é normal que infle o peito ao escoitar os positivos comentarios dos compañeiros da agrupación "Cristina da Fonsagrada" ao analizar diferentes informes técnicos sobre o aumento do poder adquisitivo dos cidadáns arxentinos. Dise que "os números cantan". Os avós, por experiencia, podemos corroborar que é unha gran verdade. Ata o máis anti-peronista acepta que os números que tiñamos no 2003 non son os que temos no 2013.

Acá, na nosa querida terra de acolleita, sucede algo que nos fai recordar aquilo que dicía o presidente Lincoln sobre que "a xente é capaz de ser feliz só cando abre a súa mente". Que o país avanzou nunha década, é un dato obxectivo que non admite dúbidas. Este dato fai felices a millóns de arxentinos que teñen a súa mente aberta a unha nova realidade na que se están facendo esforzos para acurtar distancias entre os niveis de renda dos 40 millóns de habitantes que máis ou menos temos. Pero hai tamén varios millóns que son infelices. Son os que manteñen pechada a súa mente. Veno todo negro e viven puteando constantemente ao goberno aínda que a súa economía particular mellore.

Mentres dous máis dous sexan catro, creemos que haberá que meterse no bocho o seguinte: entre 2003 e 2013 o salario mínimo pasou de 200 a 3300 pesos [multiplicación por 13] e a xubilación mínima pasou de 220 a 2477 pesos [multiplicouse por 11]. Si estudamos a capacidade adquisitiva ou poder de compra, entón vemos que os salarios e as xubilacións triplicaron a súa poder de compra con respecto a unha ampla variedade de produtos e servizos. Un exemplo moi clarito observámolo nos alugueres. Si no 2003 un pibe ou unha piba laburadora querían alugar un departamento de dous ambientes en Boedo ou Flores necesitaban dispoñer dun salario mínimo e medio. Agora arránxano con tres cuartos do seu salario.

Xa que falamos do barrio de Boedo aproveito para explicarche o que significa. É unha palabra moi común no mundo rural. En miles de aldeas hai un "boedo" e a súa etimoloxía é latina. Vén do nome dunha herba que crecía en terreos moi húmidos ou pantanosos á que os conquistadores romanos chamaban budum. Acá tes outra herdanza máis da nosa cultura en terras porteñas. Non me acordo si cando eras chiquita che falei dos alegres paxariños que revoloteaban pola miña aldea fonsagradina de Manzaneda. Dígocho porque me acordei de Merlo, outro nome gayego que nos permite xogar cun título para un texto ou poema que fale dos dous barrios: Un "merlo" no "boedo" ou O "merlo" canta no "boedo".

Os avós comparamos os salarios do noso tempo e os actuais. Aclároche que sen caer no erro de recordar o pasado como un tempo sempre mellor. É evidente que antes un peso era un peso pero o consumo era tamén reducido en canto a posibilidades. Aforrábas moita guita en facturas de telefonía móbil. Si era un luxo o teléfono fixo, podes imaxinar que agora cando miramos para abaixo quedamos moi asombrados. Sexa pola avenida Córdoba ou por Correntes, todos van camiñando con algún aparello na orella. Estás comunicado, sen dúbida, pero tes que bancar un lindo gasto mensual. Hai un exemplo moi indicativo de mellora. Referímonos a dous alimentos: o asado e o leite. No 2003 comprabas 31 quilos de carne e agora 78,5. Antes comprabas 167 litros de leite e agora 446. Bueno, Cristina, é unha pena que aínda que os números canten ---coma se de Gardel tratásese--- siga habendo cidadáns que se fan os xordos.

Ben, téñome que despedir. Dentro dun ratito empeza unha reunión especial na A.C.E.R. para tratar o tema dos incendios forestales na nosa vella terra galega. É unha sorte que a miña parroquia de San Pedro de Neiro quede a salvo do lume devastador e que o teu cachito de monte en herdanza mantéñase llenito de fortes castaños. Recibide un abrazo do vello emigrante que cada vez se acorda máis do día do seu glorioso desembarco no porto de Bos Aires.

- Pascasio Fernández Gómez.

• Manuel Suárez Suárez. (mansuarez[arroba]quepasanacosta.gal)

Outros artigos dende Lonxe de Montevideo

• As cartas do avó Pascasio. No barrio montevideano de La Teja.
• Hai que aprender do goberno arxentino!.
• As cartas do Avó Pascasio: Lembras a Burgueño?.
• Consuelo e Susana: unha mesma emoción emigrante en Bos Aires.
• As cartas do Avó Pascasio: O vindeiro xoves 25 de xullo.
• As cartas do avó Pascasio: Unha querella en Madrid.
• As cartas do avó Pascasio: Aplausos para a pontevedresa Ángeles Ruibal.
• O novo Centro Galego de Bos Aires.
• A alegría porteña dunha emigrante de Vila de Cruces.
• As cartas do avó Pascasio. Un interventor con sensibilidade galega.
• Unha loitadora emigrante de Vimianzo en Montevideo.
• As cartas do avó Pascasio. Adeus peixes, adeus leite.
• Volvemos ao Río da Prata.
• As cartas do avó Pascasio: Os neo-filibusteros atacan Pescanova.
• As cartas do avó Pascasio: Un tano porteño no Vaticano.
• A “Suprema Inxustiza” da impunidade.
• Unha conversa na mámoa de dona Pedra da Arca.
• Unha carta ao Dr. La Blunda [Interventor do Centro Galego de Bos Aires].
• As cartas do Avó Pascasio: Un heroico mariñeiro de Fisterra.
• Dona Diáspora en Borneiro.
• Dona Diáspora en Baíñas.
• As cartas do avó Pascasio: Esperando ós Reis Magos.
• As cartas do avó Pascasio: Unha visita á Casa de Galicia de Montevideo.
• As cartas do avó Pascasio: Aprender dos erros.
• As cartas do avó Pascasio: En busca dos millóns perdidos.
• As cartas do Avó Pascasio: Un fogar común na esquina de Belgrano e Pasco.
• Aquel neno da montaña leonesa de Villamanín.
• As cartas do Avó Pascasio: Enganchados ao carro arxentino.
• As cartas do avó Pascasio: A nosa moeda son os pesos arxentinos.
• As cartas do avó Pascasio: Os nosos carballos.
• As cartas do avó Pascasio: Viñemos para sementar.
• Os españois apretan o cinto.
• O ingreso de dona Balbina na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• Uruguai abre o camiño para a derrota dos narcotraficantes.
• Forza Elba!.
• Aos moi prezados dirixentes de entidades galegas na Emigración.
• Unha muller no temón do Centro Galego de Bos Aires.
• A urxencia dunha solución para o Centro Galego de Bos Aires.
• Adeus, egrexio mestre Cordeiro Monteagudo.
• Forza Centro Galego de Bos Aires!.
• Graciñas, prezada Arxentina!.
• Sempre con Arxentina!.
• Berremos forte: forza Centro Galego de Bos Aires!.
• A forza dunha neta da parroquia de Bamiro Montevideo.
• O noso embaixador honorario en Bos Aires.
• O fungueiro de Bartolomé Hidalgo.
• Tres galegos da Costa da Morte en terras montevideanas.
• O hórreo do presidente Mujica.
• “La Juvenil” de Bos Aires e “Casa Cruz” de Baio.
• Forza Adolfo!.
• Dona Diáspora busca traballo en Montevideo.
• Galicia, entre Piriápolis e Tacuarembó.
• An Oriant, graciñas.
• Os mesmos sentimentos emigrantes en Bos Aires.
• Un rapaz solidario chamado Martiño.
• A maleta montevideana de dona Diáspora.
• A maleta arxentina de dona Diáspora.
• A forza dos Penedos de Pasarela.
• Dona Diáspora nas beiras do Río da Prata.
• En Bos Aires, unha romería solidaria.
• A páxina emigrante dunha gaiteira montevideana.
• Sempre na Habana!..
• Imos camiño da Habana?.
• O exilio de don Voto Perdido.
• A nosa herdanza na Habana.
• O futuro do Centro Galego de Bos Aires.
• As tres palabras que perderon os emigrantes.
• Unhas garimosas apertas de dona Diáspora.
• Dona Diáspora en Hollywood.
• Unha aperta fisterrá para Rosario Olveira en Montevideo.
• Ánimo para Cristina e adeus ao prezado irmán Carbajal.
• Galicia fíxose na diáspora.
• Un recordo para Andrés Pazos e unha aperta para Carlos Penelas.
• Dous herdeiros riopratenses: Noemí Rial e Jorge Muíño.
• Unha boa homenaxe aos emigrantes no Uruguai.
• Apertas galeguistas para don Manuel Cordeiro Monteagudo.
• As alegrías e as penas de dona Diáspora.
• Carlos López García-Picos, egrexio compositor betanceiro.
• Un tango para Rosalía de Castro.
• Forza Uruguai!.
• No “Derby” con Roxelio de Cesantes.
• Dona Diáspora quere máis retorno.
• Os grelos de Gladys.
• Os espazos emigrantes de dona Diáspora.
• As empanadas montevideanas de dona Valentina.
• Un baúl da Arxentina.
• A tolemia do voto emigrante.
• A singradura emigrante.
• O ingreso de Andrés Pazos na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• A xenerosidade de don Marcelino de Alqueidón.
• Un adeus moi garimoso para Andrés Pazos Pérez .
• A necesaria unidade dos centros galegos en terras americanas.
• As mans de María.
• Unha sesión especial na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• A miña noraboa para un país de primeira: Uruguai.
• O molete de Baio e os cruasáns de Malvín.
• Na Asemblea Celestial Riopratense queren que Pepe Mujica sexa o novo presidente do Uruguai.
• As miñas media ducia de razóns para non votar aos BLANCOLORADOS nas eleccións uruguaias.
• Forza Pepe! [O 25 de outubro hai eleccións presidenciais no Uruguai].
• Pérez Prado na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• Un adeus fondamente galego para Antonio Pérez Prado.
• O centenario de Tacholas na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• Debate sobre Gondomar na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• A miña noraboa para Castelao Bragaña.
• A biografía dun poeta emigrado.
• Hai moita preocupación na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• Cando Cheíto de Romarís foi para Delémont.
• A sesión do 17 de maio na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• Chegou o momento da UNIDADE aos fogares sociais galegos na diáspora.
• Chegou o momento do Espazo Emigrante no monte Gaiás.
• Na Asemblea Celestial Riopratense da Emigración Galega HAI DEBATE postelectoral.
• O debate entre Abraira e Sánchez na Asemblea Celestial Riopratense da Emigración Galega .
• Balbina, unha centenaria de Rebordelo.
• Debate sobre o voto exterior na Asemblea Celestial da Emigración Galega no Río da Prata .
• Necesitamos axentes electorais con experiencia [Absterse os que teñan ética profesional].
• Unha conversa na pizzería montevideana “Subte”.
• A Costa tamén vota dende Lonxe de Montevideo.
• ¿Querés que te haga un churrasquito, Manolito?.
• A familia Penedos de Pasarela.
• Dona Dionisia de Cedeira e as vindeiras eleccións autonómicas.
• O neno do lobo en Montevideo (II): Na esquina de Propios e Carabelas.
• O neno do lobo en Montevideo (I): “Na esquina de Pantaléon Artigas e Ipiranga”.
• Unha boa vacina contra do peronismo.
• ¿Querés un mate, gayego? Tomá mate, che que en el Rio de la Plata no se estila el chocolate.
• O fotógrafo preferido de Carlos Gardel.
• A güeya dun gaucho de Ribadeo.
• Os charrúas do Uruguai e as charrúas de Allariz.
• Un ferreiro de Tines en Montevideo.
• Un atípico emigrante da Laracha en Montevideo.
• Os nosos herdeiros riopratenses.
• A democracia dun capador bergantiñán en Montevideo.
• Un emigrante de Fisterra.
• Os emigrantes dicimos NON aos que queren pechar as portas.
• Entre Barcelona e Montevideo, díptico emigrante.
• De Barallobre a Bos Aires .

Fonte

• Redacción de QPC ([email protected]).