Persoas
Vouvos contar unha cousa. Non sirvo para as persoas. Son incapaz de manter amigos de xeito solvente e permanente, un inútil social que se diría. É algo no que levo meditado longo e tendido e se transcribe ao xeito en que a traizón, entendida como unha creba da confianza, me afunde e me altera dun xeito que so outra cousa é capaz de alterarme. A mentira.
Hai cousas que a vida cotiá e a política comparten dun xeito asombroso. A mentira é unha delas. A vida cotiá se basea en mentiras, pequenas e mais grandes. A política é en si unha pura mentira, baseada na arte máxica de facer que as persoas crean nun aínda cando un mesmo non cre demasiado naquilo que afirma e defende.
Aos comicios do próximo 21 de outubro en Galicia concorren un puñado grande de partidos. 21, ou algún menos nalgunha provincia (non tódolos partidos concorren por tódalas provincias). Aínda que os medios teiman en considerar “viables” só tres desas candidaturas, a realidade é igual de teimuda. Ata seis partidos poderían acadar representación si a fragmentación que varios analistas prognostican termina por concretarse nas urnas. A os PP, PSOE e BNG se unirían a coalición liderada por Beiras e composta por Anova e EU, UPyD e segundo algunhas enquisas mesmo CxG.
Agora ben, é isto positivo?, é negativo? Nin fu nin fa?. Bueno, depende do grao de mentira que un estea disposto a soportar e do hipócrita que se considere. Me explico.
Votar PP é, perdoando, pouco menos que suicida. Non digo que aqueles que voten ao partido de Feijoo o sexan (suicidas), no. Digo que si se trata de votantes maiores de 65 anos, por exemplo, e pensionados, o feito de votar o partido da gaivota lexitima a Rajoy a sacarlles o que considere da pensión e, a día de hoxe, a rebaixa xa vai camiño do 3% (resultado de sumar a desviación do IPC coa non actualización das pensións “insinuada” en varios foros económicos). Si despois eses votantes cobran menos a resposta, na liña de Andrea Fabra, é clara. Que se jodan.
Igual análise para os que aínda pensen que o PSOE é de esquerdas. Os pequechos tamén cren nos reis magos (algúns) pero non os elixen como administradores dos xoguetes. Como moito ofrécenlle leite e galletas. E van que chutan. Pola mesma regra de tres, a quen se lle outorgaron múltiples oportunidades para gobernar como un partido de esquerdas e as ignorou… pois iso. Tarde piache…
O BNG ten fácil balanzo. Non existe. A UPG, unha serie de persoas a titulo individual e aqueles os que lle faltaron arrestos para consumar a ruptura a que induciron a outros non se pode considerar un “bloque”. Como moito un adoquin.
Así que, chegados a este punto, as opcións están claras. Ou ben votar a calquera que non sexa o PP (o mais sensato) ou ben facer mutis e quedar na casa, algo que tampouco recomendo porque o peor que alguén pode facer e dimitir de aquelo único o que ten dereito en política. Desaloxar os mentireiros e impedir que os embusteros accedan a poltrona. Dúas cousas que so se poden conseguir votando. O derrotismo, o frentismo e a desidia son argumentos da dereita nestas eleccións e quedar na casa e propio dos electores do PP desencantados (ía sendo hora) e dos nacionalistas sorprendidos (madía leva). Vote a que vote, vaia votar. Pero non se suicide, faga o favor.
A mentira soe adoitar tantas caras como a traizón. Feijoo, un consumado mentireiro, vive nestes comicios e se fará forte sempre que a sociedade galega, a mais hipócrita, proscrita e analfabeta segundo un bo puñado de analistas, deses sisudos que falan pola televisión de Santi Rey, non faga saber da súa vontade en contra.
E remato. A Kneset é o parlamento israelí. Un país con profundas dificultades derivadas do conflito armado no oriente medio pero de sobrada solvencia económica e estabilidade política. Dende a creación do estado israelí no 1948 só se produciron dúas mocións de censura, a violencia interna é practicamente nula e a política é a 8ª preocupación para os seus cidadáns segundo unha enquisa gobernamental recente.
120 deputados compoñen a Kneset… repartidos en 12 partidos.
O mais votado, Kadima, conta con 28 escanos e o seguinte, o Likud, con 27. Os demais, todos, contan. A maioría de goberno obriga a pactos, a consensos, a debate e a entendementos amplos. Nada de sectarismo, nada de bipartidismo interesado.
Pregunto. Ula solidez dunha maioría absoluta? Ula sensatez dun goberno elixido por tres de cada dez? É iso unha maioría?. En que universo?
Pero, que saberei eu. Non sirvo para as persoas. Son incapaz de manter amigos de xeito solvente e permanente, un inútil social que se diría. Así son eu.
- José Luis Louzán (louzan[arroba]quepasanacosta.gal).
Verdades
- Estado policial.
- Cans.
- Liderado.
- O Mal Goberno.
- 25 anos despois.
- BCE.
- Dez cousas que non teñen xeito.
- As liñas vermellas.
- Grandes Penalidades.
- Sete centímetros.
- E agora que?.
- Mediocres.
- Dimisión.
- Eufemismos.
- Os que mandan.
- Non chegarán.
- Agustín acredita nos Mayas e outras historias.
- Fauna.
- Zozobra.
- Folga.
- Fe.
- 99 non é 100.
- Calma chicha.
- Ánimo Ramón.
- A Fuxida.
- A nosa maior prioridade.
- Imputados, témolos a eito.
- Fraga. A Costa é miña.
As Verdades como puños de José Luís Louzán
- Talibanismo.
- Totalitarismo.
- Apatía.
- Constitución. Solutions.
- Pesimismo Vs Optimismo.
- PPSOE.
- Agora que sabemos a verdade.
- Mercenarios.
- JMJ.
- Spitzer.
- Deberes.
- O Dilema.
- Pérez.
- AA.
- Mouseland.
- First Lady.
- Feitos.
- Cálculo Mezquino.
- Saqueo Vikingo.
- Medidas cautelares.
- A memoria.
- Neutral.
- Falso.
- Cómplices Silenciosos.
- Tufillo.
- Podre.
- Dinosaurios.
- Pese a quen pese.
- Nestes días tan terribles.
- Indiferenza.
- A estafa.
- Fascismo.
- Municipais
- Marbella.
- Cuestión de tempo .
- Falsas aparencias.
- Despilfarro.
- Envexa.
- Shackleton.
- A fin da sociedade civil.
- A Resposanbilidade.
- Tabaquismo.
- Por que?.
- Solutions. Medio ambiente e enerxía.
- Liberais Contra conservadores.
- Solutions. Economía.
- Entelequia.
- Liderazgo.
- A Patronal.
- Fuxir da poliarquía.
- Intrigado.
- Lobos e ovellas.
- Límites xeográficos.
- Volver.
- 110 veces despois.
- Vacacións.
- Errores de bulto.
- Iluso.
- É nosa.
- Máximo de Hubbert.
- Sentenciados.
- Euforia.
- Sociedades Inflamables.
- Servil e ignorante.
- Colapso.
- Nos mundos de Yupi.
- “Agallas”.
- O Circo das Pulgas.
- A fin dos moderados.
- Ilusión de movemento.
- “Aínda que pareza mentira…”.
- A Ignorancia.
- Síntoma.
- Porque lle chaman lei cando queren decir cachondeo.
- Ruanda.
- Naves de Marte.
- Realismo Vs Optimismo irracional.
- Nunca Xamáis.
- A débeda.
- Clamor.
- Debates estériles.
- Irresoluble Problema.
- SERGAS S.A..
- Tópicos e presuposicións.
- A Praza que nos separa.
- Alzheimer público.
- Falando o valeiro.
- Desistencia de autoridade.
- Conspiranoia.
- Piratas a bordo.
- Esquizofrenia política.
- Conciencia.
- Papel mollado.
- O vaso medio cheo….
- Patrimonio do Estado?.
- Perversión.
- Unicamente naquel lugar.
- “Nenu, Que mala es la Dronga”.
- Un modo distinto de gobernar.
- Postais.
- O Complexo de inferioridade.
- Summer in the city.
- Todo necio confunde valor con precio.
- Os “Salvapatrias” .
- Infamia.
- Amigos.
- Baixo a tiranía da ignorancia.
- Dereitos.
- Event Horizont.
- Non me gusta a túa musica.
- Falsas apariencias.
- Evidencias que nos matan.
- Cidade sen lei.
- O dia de.
- A noite do cazador .
- O asombroso caso da urbanización pantasma.
- A venda nos ollos.
- A utopía Democrática do mundo de nada .
- A delgada liña vermella .
- Unha chispa de luz no lugar máis aburrido do mundo .
- Os catro pilares do desastre .
- A triste realidade de cada día .
- Eu non son Anxo Quintana.
- Dúbidas Razoables.
- A mente sobre a materia.
- Todos vivimos na política.
- O progreso.
- Xente corrente:
- A Responsabilidade.
- Terra de miserables.
- Escaso prezo.
- I have a dream.
- A Constitución de todos?.
- Corralito.
- Un país metido nunha fosa.
- Categorías.
- A delgada liña.
- Notoriedade.
- Autoritas.
- Onde vas Alfonso XIII? IIª parte.
- Onde vas Alfonso XIII?.
- O sentido da medida-
- Estamos concentrados.
- A Espeleoloxía é unha ciencia.
- Que verde era o meu val.
- Tórrido verán.
- Carta aberta a D. José Bono Martínez, Presidente del Congreso de los Diputados..
- En realidade todos son iguais.
- Don Cretino e a grande tarta do Rei.
- Cuestión de principios.
- Ás veces dáme moita vergoña ser de Cee.
- Ignorantes Consentidos.
- Punxsutawney Phill.
- Bandeiras dos nosos fillos.
- 200.000 m2.
- A hora das depedidas.
- Longo Abril de chuvascos.
- Leis para nada.
- A fin da Inocencia.
- Chiringuitos.
- “Había una vez, un circo….”.
- Agora vai parecer que esto son as Seychelles.
- Sobre a erótica do poder e de como “aplicarse o conto”.
- Porque os chaman impostos cando queren dicir roubo?.
- Verdades como puños: Unha breve introdución.