Venres. 29.03.2024
El tiempo
09:58
13/07/12

Uruguai abre o camiño para a derrota dos narcotraficantes

Uruguai abre o camiño para a derrota dos narcotraficantes

Os raparigos da barra do "Rover", en Propios e San Martín, están festexando a proposta de lei que o presidente Mujica levará ao Parlamento para que o cultivo e venda de marihuana deixen de ser un delito. Aplauden a iniciativa que será unha realidade ao contar co respaldo dunha ampla maioría de deputados e senadores.

- Fraco: A verdade é que me sorprendeu moito a proposta de Mujica e as declaracións de Eleuterio xa que os meus compañeiros da "609" non tiñan información sobre as intencións do goberno. Dígoo porque no noso Comité de Base hai xente que evita o debate sobre o tráfico de drogas aducindo que acá somos un país mozo e que pouco nos afecta. É certo que noutros países os narcos son poderosos e pon na presidencia a quen eles queren pero ser mozo non significa que non leven guita do noso país. En México, din, gañou o P.R.I. grazas á guita gansa que lles deron os delincuentes da droga para empapelar o país con propaganda. Aínda que é certo que o noso mercado é reducido non significa que esteamos a salvo da terrible desgraza da adicción que destrúe a uns á vez que enriquece a outros.

- Pocho: Ao meu alégrame moito que na Fronte váianse pondo ao día e deixen de perder o tempo falando da ditadura cubana. Non temos que mirar para atrás -Cuba xa foi, é pasado e fracaso- porque o futuro está acá na patria de Artigas. Danse conta? Fai uns anos cos brancos e coloreados no poder non había laburo e non había un mango. Agora é o avó Mujica o que imparte cordura e sensatez pondo orde na administración dos recursos públicos. Hai laburo, estanse construíndo vivendas por todas partes e volven miles de emigrantes. O resultado é que case todos temos un pesito no peto.

- Perico: Novamente volvemos ser protagonistas internacionais e sen falar de fútbol. Estou moi orgulloso de apoiar ao Pepe. O noso presidente é unha persoa sa que actúa con responsabilidade e transparencia. Cando termine o seu período vou empezar unha campaña para que lle outorguen o Premio Nobel da Paz. Merécello, creo eu. Aprendeu dos erros. Salvouno -outros quedaron na cuneta- a súa sensibilidade que foi a que lle indicou que na pegada da vida sobran case todos os contrastes. En cambio, fáltannos moitos grises xa sexan claros ou escuros. Se lle preguntamos o que pensaba do consumo de marihuana fai 40 anos seguro que nos contesta que no M.L.N. nunca se tratou o tema xa que naqueles tempos a loita política ocupaba todo o tempo e todas as discusións.

- Don José: Bo, raparigos, estou contento. Coincido con vostedes na miña sorpresa xa que a ningún se nos escapa que a esquerda uruguaia foi sempre un pouco allea aos movementos xuvenís que non tivesen unha clara tinguidura ideolóxica. A propia Fronte Ampla foi alleo ao rock e tamén ao candombe beat. Un exemplo témolo en que deixamos morrerse no abandonado ao xenial Eduardo Mateo. Tampouco lle demos moita bóla aos pioneiros irmáns Hugo e Osvaldo Fattoruso que fundaron o gran grupo "Os Shakers". O que levaba era a chamada canción protesta que está ben, hai que rebelarse; pero a boa música e a boa literatura van máis aló de putear ao goberno do sorete de Pacheco Areco.

- Fraco: É certo o que vostede di da música rock. Ao meu en concreto pasoume. Os bolches -sempre dogmáticos- considerábanme un contrarrevolucionario cando lles comentaba que o sábado fora ao baile no "Club Augada" a gozar coa música de "Psiglo" e "Opus Alpha". Criticábanme porque dicían metíame dentro dun ambiente cheo de pichicateros. Bo...bo...ao mirar atrás doume conta de que non había droga por ningún lado. Eramos medio abstemios...un refresco ou unha cervecita. O sentido que máis desenvolvemos era o da vista para non perder ningún detalle da rapariga que nos gustaba. A gran felicidade era o poder bailar con aquela ricura de guacha de pelo longo con cerquillo e vaqueiro ben ajustadito.

- Pocho: Logo de moitos anos somos novamente punteiros. O tráfico de drogas move millóns. É de ilusos o pensar que con medidas represivas se acabase. Hai que buscar novas vías para que os traficantes non sexan os donos das nosas vidas. Ao legalizar fodémolos moitísimo porque os prezos baixan inmediatamente. Ademais, mediante un imposto á venda de marihuana poderemos destinar recursos para a sanidade pública. Está moi ben pensado. O acerto é, creo eu, a existencia dun control estatal sobre todo o proceso. O agricultor estará supervisado constantemente e logo na distribución será onde se grave o produto. O ministro comentou que haberá un rexistro de consumidores e que estará prohibida a venda a menores.

- Perico: A nova lei fíxome acordar cando os vellos batllistas impulsaron o control estatal sobre o alcol coa ANCAP destilando e vendendo un produto de calidade garantida. Non hai que ser gil e deixar que sexan os narcos os que manden. Lin que en Fonduras e Guatemala son os amos. Acá ímoslle a dar cun fierro. Vanse a quedar sen uns ingresos duns 75 millóns de dólares. É moita prata que de agora en diante axudará ao desenvolvemento do país. Eu nunca fumei un cigarro pero probarei un puchito de macoña os sábados de noite para relaxarme un pouco e de paso axudar á economía nacional. Cada puchito autorizado que compre no Uruguai será unha forte patada no orto aos terroristas que trafican coa saúde da humanidade.

- Don Joséz: Non teño a menor dubida que o noso goberno acertou. A implantación da lei será un éxito mundial que recibirá eloxios e o beneplácito de moitos organismos internacionais. Un bo indicador son os comentarios positivos de Vargas Llosa que xa saben non é santo da miña devoción desde que se quixo postular para presidente de Perú. O tempo fixo que don Mario opine en "O País" de Madrid a favor da legalización da marihuana no noso país. Escoiten algo do que escribe: "Hai que aplaudir a valerosa decisión do Goberno de Uruguai e do seu presidente, José Mujica, de propor ao Parlamento unha lei legalizando o cultivo e a venda de cannabis". Ao final da nota que se titula "A marihuana sae do armario" recorda a nosa vella tradición democrática encomiando a recuperación cunha frase moi expresiva da súa sintonía co Pepe: "...e hoxe, quen o dixo, baixo un Goberno dunha Fronte Ampla que parecía tan radical e un presidente de 77 anos que foi guerrilleiro, é outra vez un modelo de legalidade, liberdade, progreso e creatividade, un exemplo que os demais países latinoamericanos deberían seguir". As voltas da vida, botijas. Ao final é o paso do tempo o que nos pon no noso lugar. Sen darnos conta chegamos a un sitio do que renegamos ao consideralo afastado e cousa de vellos.

Mario Gardel / En la esquina montevideana.


  • Manuel Suárez Suárez. (mansuarez[arroba]quepasanacosta.gal)

Outros artigos dende Lonxe de Montevideo

Fonte

Comentarios