Uruguai abre o camiño para a derrota dos narcotraficantes
Os raparigos da barra do "Rover", en Propios e San Martín, están festexando a proposta de lei que o presidente Mujica levará ao Parlamento para que o cultivo e venda de marihuana deixen de ser un delito. Aplauden a iniciativa que será unha realidade ao contar co respaldo dunha ampla maioría de deputados e senadores.
- Fraco: A verdade é que me sorprendeu moito a proposta de Mujica e as declaracións de Eleuterio xa que os meus compañeiros da "609" non tiñan información sobre as intencións do goberno. Dígoo porque no noso Comité de Base hai xente que evita o debate sobre o tráfico de drogas aducindo que acá somos un país mozo e que pouco nos afecta. É certo que noutros países os narcos son poderosos e pon na presidencia a quen eles queren pero ser mozo non significa que non leven guita do noso país. En México, din, gañou o P.R.I. grazas á guita gansa que lles deron os delincuentes da droga para empapelar o país con propaganda. Aínda que é certo que o noso mercado é reducido non significa que esteamos a salvo da terrible desgraza da adicción que destrúe a uns á vez que enriquece a outros.
- Pocho: Ao meu alégrame moito que na Fronte váianse pondo ao día e deixen de perder o tempo falando da ditadura cubana. Non temos que mirar para atrás -Cuba xa foi, é pasado e fracaso- porque o futuro está acá na patria de Artigas. Danse conta? Fai uns anos cos brancos e coloreados no poder non había laburo e non había un mango. Agora é o avó Mujica o que imparte cordura e sensatez pondo orde na administración dos recursos públicos. Hai laburo, estanse construíndo vivendas por todas partes e volven miles de emigrantes. O resultado é que case todos temos un pesito no peto.
- Perico: Novamente volvemos ser protagonistas internacionais e sen falar de fútbol. Estou moi orgulloso de apoiar ao Pepe. O noso presidente é unha persoa sa que actúa con responsabilidade e transparencia. Cando termine o seu período vou empezar unha campaña para que lle outorguen o Premio Nobel da Paz. Merécello, creo eu. Aprendeu dos erros. Salvouno -outros quedaron na cuneta- a súa sensibilidade que foi a que lle indicou que na pegada da vida sobran case todos os contrastes. En cambio, fáltannos moitos grises xa sexan claros ou escuros. Se lle preguntamos o que pensaba do consumo de marihuana fai 40 anos seguro que nos contesta que no M.L.N. nunca se tratou o tema xa que naqueles tempos a loita política ocupaba todo o tempo e todas as discusións.
- Don José: Bo, raparigos, estou contento. Coincido con vostedes na miña sorpresa xa que a ningún se nos escapa que a esquerda uruguaia foi sempre un pouco allea aos movementos xuvenís que non tivesen unha clara tinguidura ideolóxica. A propia Fronte Ampla foi alleo ao rock e tamén ao candombe beat. Un exemplo témolo en que deixamos morrerse no abandonado ao xenial Eduardo Mateo. Tampouco lle demos moita bóla aos pioneiros irmáns Hugo e Osvaldo Fattoruso que fundaron o gran grupo "Os Shakers". O que levaba era a chamada canción protesta que está ben, hai que rebelarse; pero a boa música e a boa literatura van máis aló de putear ao goberno do sorete de Pacheco Areco.
- Fraco: É certo o que vostede di da música rock. Ao meu en concreto pasoume. Os bolches -sempre dogmáticos- considerábanme un contrarrevolucionario cando lles comentaba que o sábado fora ao baile no "Club Augada" a gozar coa música de "Psiglo" e "Opus Alpha". Criticábanme porque dicían metíame dentro dun ambiente cheo de pichicateros. Bo...bo...ao mirar atrás doume conta de que non había droga por ningún lado. Eramos medio abstemios...un refresco ou unha cervecita. O sentido que máis desenvolvemos era o da vista para non perder ningún detalle da rapariga que nos gustaba. A gran felicidade era o poder bailar con aquela ricura de guacha de pelo longo con cerquillo e vaqueiro ben ajustadito.
- Pocho: Logo de moitos anos somos novamente punteiros. O tráfico de drogas move millóns. É de ilusos o pensar que con medidas represivas se acabase. Hai que buscar novas vías para que os traficantes non sexan os donos das nosas vidas. Ao legalizar fodémolos moitísimo porque os prezos baixan inmediatamente. Ademais, mediante un imposto á venda de marihuana poderemos destinar recursos para a sanidade pública. Está moi ben pensado. O acerto é, creo eu, a existencia dun control estatal sobre todo o proceso. O agricultor estará supervisado constantemente e logo na distribución será onde se grave o produto. O ministro comentou que haberá un rexistro de consumidores e que estará prohibida a venda a menores.
- Perico: A nova lei fíxome acordar cando os vellos batllistas impulsaron o control estatal sobre o alcol coa ANCAP destilando e vendendo un produto de calidade garantida. Non hai que ser gil e deixar que sexan os narcos os que manden. Lin que en Fonduras e Guatemala son os amos. Acá ímoslle a dar cun fierro. Vanse a quedar sen uns ingresos duns 75 millóns de dólares. É moita prata que de agora en diante axudará ao desenvolvemento do país. Eu nunca fumei un cigarro pero probarei un puchito de macoña os sábados de noite para relaxarme un pouco e de paso axudar á economía nacional. Cada puchito autorizado que compre no Uruguai será unha forte patada no orto aos terroristas que trafican coa saúde da humanidade.
- Don Joséz: Non teño a menor dubida que o noso goberno acertou. A implantación da lei será un éxito mundial que recibirá eloxios e o beneplácito de moitos organismos internacionais. Un bo indicador son os comentarios positivos de Vargas Llosa que xa saben non é santo da miña devoción desde que se quixo postular para presidente de Perú. O tempo fixo que don Mario opine en "O País" de Madrid a favor da legalización da marihuana no noso país. Escoiten algo do que escribe: "Hai que aplaudir a valerosa decisión do Goberno de Uruguai e do seu presidente, José Mujica, de propor ao Parlamento unha lei legalizando o cultivo e a venda de cannabis". Ao final da nota que se titula "A marihuana sae do armario" recorda a nosa vella tradición democrática encomiando a recuperación cunha frase moi expresiva da súa sintonía co Pepe: "...e hoxe, quen o dixo, baixo un Goberno dunha Fronte Ampla que parecía tan radical e un presidente de 77 anos que foi guerrilleiro, é outra vez un modelo de legalidade, liberdade, progreso e creatividade, un exemplo que os demais países latinoamericanos deberían seguir". As voltas da vida, botijas. Ao final é o paso do tempo o que nos pon no noso lugar. Sen darnos conta chegamos a un sitio do que renegamos ao consideralo afastado e cousa de vellos.
Mario Gardel / En la esquina montevideana.
- Manuel Suárez Suárez. (mansuarez[arroba]quepasanacosta.gal)
Outros artigos dende Lonxe de Montevideo
- Forza Elba!.
- Aos moi prezados dirixentes de entidades galegas na Emigración.
- Unha muller no temón do Centro Galego de Bos Aires.
- A urxencia dunha solución para o Centro Galego de Bos Aires.
- Adeus, egrexio mestre Cordeiro Monteagudo.
- Forza Centro Galego de Bos Aires!.
- Graciñas, prezada Arxentina!.
- Sempre con Arxentina!.
- Berremos forte: forza Centro Galego de Bos Aires!.
- A forza dunha neta da parroquia de Bamiro Montevideo.
- O noso embaixador honorario en Bos Aires.
- O fungueiro de Bartolomé Hidalgo.
- Tres galegos da Costa da Morte en terras montevideanas.
- O hórreo do presidente Mujica.
- “La Juvenil” de Bos Aires e “Casa Cruz” de Baio.
- Forza Adolfo!.
- Dona Diáspora busca traballo en Montevideo.
- Galicia, entre Piriápolis e Tacuarembó.
- An Oriant, graciñas.
- Os mesmos sentimentos emigrantes en Bos Aires.
- Un rapaz solidario chamado Martiño.
- A maleta montevideana de dona Diáspora.
- A maleta arxentina de dona Diáspora.
- A forza dos Penedos de Pasarela.
- Dona Diáspora nas beiras do Río da Prata.
- En Bos Aires, unha romería solidaria.
- A páxina emigrante dunha gaiteira montevideana.
- Sempre na Habana!..
- Imos camiño da Habana?.
- O exilio de don Voto Perdido.
- A nosa herdanza na Habana.
- O futuro do Centro Galego de Bos Aires.
- As tres palabras que perderon os emigrantes.
- Unhas garimosas apertas de dona Diáspora.
- Dona Diáspora en Hollywood.
- Unha aperta fisterrá para Rosario Olveira en Montevideo.
- Ánimo para Cristina e adeus ao prezado irmán Carbajal.
- Galicia fíxose na diáspora.
- Un recordo para Andrés Pazos e unha aperta para Carlos Penelas.
- Dous herdeiros riopratenses: Noemí Rial e Jorge Muíño.
- Unha boa homenaxe aos emigrantes no Uruguai.
- Apertas galeguistas para don Manuel Cordeiro Monteagudo.
- As alegrías e as penas de dona Diáspora.
- Carlos López García-Picos, egrexio compositor betanceiro.
- Un tango para Rosalía de Castro.
- Forza Uruguai!.
- No “Derby” con Roxelio de Cesantes.
- Dona Diáspora quere máis retorno.
- Os grelos de Gladys.
- Os espazos emigrantes de dona Diáspora.
- As empanadas montevideanas de dona Valentina.
- Un baúl da Arxentina.
- A tolemia do voto emigrante.
- A singradura emigrante.
- O ingreso de Andrés Pazos na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
- A xenerosidade de don Marcelino de Alqueidón.
- Un adeus moi garimoso para Andrés Pazos Pérez .
- A necesaria unidade dos centros galegos en terras americanas.
- As mans de María.
- Unha sesión especial na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
- A miña noraboa para un país de primeira: Uruguai.
- O molete de Baio e os cruasáns de Malvín.
- Na Asemblea Celestial Riopratense queren que Pepe Mujica sexa o novo presidente do Uruguai.
- As miñas media ducia de razóns para non votar aos BLANCOLORADOS nas eleccións uruguaias.
- Forza Pepe! [O 25 de outubro hai eleccións presidenciais no Uruguai].
- Pérez Prado na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
- Un adeus fondamente galego para Antonio Pérez Prado.
- O centenario de Tacholas na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
- Debate sobre Gondomar na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
- A miña noraboa para Castelao Bragaña.
- A biografía dun poeta emigrado.
- Hai moita preocupación na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
- Cando Cheíto de Romarís foi para Delémont.
- A sesión do 17 de maio na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
- Chegou o momento da UNIDADE aos fogares sociais galegos na diáspora.
- Chegou o momento do Espazo Emigrante no monte Gaiás.
- Na Asemblea Celestial Riopratense da Emigración Galega HAI DEBATE postelectoral.
- O debate entre Abraira e Sánchez na Asemblea Celestial Riopratense da Emigración Galega .
- Balbina, unha centenaria de Rebordelo.
- Debate sobre o voto exterior na Asemblea Celestial da Emigración Galega no Río da Prata .
- Necesitamos axentes electorais con experiencia [Absterse os que teñan ética profesional].
- Unha conversa na pizzería montevideana “Subte”.
- A Costa tamén vota dende Lonxe de Montevideo.
- ¿Querés que te haga un churrasquito, Manolito?.
- A familia Penedos de Pasarela.
- Dona Dionisia de Cedeira e as vindeiras eleccións autonómicas.
- O neno do lobo en Montevideo (II): Na esquina de Propios e Carabelas.
- O neno do lobo en Montevideo (I): "Na esquina de Pantaléon Artigas e Ipiranga".
- Unha boa vacina contra do peronismo.
- ¿Querés un mate, gayego? Tomá mate, che que en el Rio de la Plata no se estila el chocolate.
- O fotógrafo preferido de Carlos Gardel.
- A güeya dun gaucho de Ribadeo.
- Os charrúas do Uruguai e as charrúas de Allariz.
- Un ferreiro de Tines en Montevideo.
- Un atípico emigrante da Laracha en Montevideo.
- Os nosos herdeiros riopratenses.
- A democracia dun capador bergantiñán en Montevideo.
- Un emigrante de Fisterra.
- Os emigrantes dicimos NON aos que queren pechar as portas.
- Entre Barcelona e Montevideo, díptico emigrante.
- De Barallobre a Bos Aires .
Fonte
- Redacción de QPC ([email protected]).