Venres. 29.03.2024
El tiempo

As Cartas do Avó Pascasio: Sempre fixen o que debín

As Cartas do Avó Pascasio: Sempre fixen o que debín
Moi querida neta Cristina: Os avós emigrantes non nos perdemos unha soa palabra da túa entrevista en C5N desde o Instituto Patria. A noite porteña foi bastante galega polas semellanzas co noso famoso orballo que tamén lle chamamos garúa ou babuxa ou froallo ou poallo. Aclároche que garúa é un galleguismo que forma parte da linguaxe popular en ambas marxes do Prata. A miña neta tiña que volver á cancha nun día sinalado. Volviches 207 anos logo da "Revolución de Maio" e xusto a tempo para poder sacar da nosa vista ao indecente grupo gobernamental que está freando o progreso do país. Non esquezamos que don Mauricio gañou as eleccións cunha exigua maioría de votantes morfadores compulsivos de mentiras. O escoitarche mellóranos nosa saúde espiritual. Ti estás alá arriba, nun pedestal ético, mentres os ministros macristas arrástranse pola prensa coimera para insistir na ofensa ao cidadán con banalidades para boludos que soamente teñen a cabeza para poñerse unha gorra no verán. Estiveches moi conciliadora ao expresar que "non hai que enfadarse con quen votaron polo cambio xa que foron enganados por un aparello de propaganda, de medios de comunicación e xornalistas que son os mesmos que, neste momento; protexen cunha blindaxe mediático, un amurallamento case obsceno de resgardo ao goberno actual". É verdade o que dis, temos un exemplo que nos chega desde o Centro Galego de Bos Aires. Como ben recordarás, ti axudaches a manter a actividade no hospital para que os socios puidesen seguir recibindo atención médica en condicións. Cando eras presidenta comenteiche que eras tamén, por razón do teu cargo, presidenta de Honra do Centro Galego. Comenteiche que Evita e Perón visitaron a institución e asinaron no libro de honor. Non creo que che sorprenda o que che vou a contar. Unha moi querida neta de Lalín mencionou nunha reunión que che deberían de invitar a visitar o Centro Galego. Bueno, imaxinaraste o que tivo que soportar. Unha colección de improperios que a deixaron totalmente abatida. O paso do tempo é sempre esclarecedor. Agora o Centro Galego está a piques de caer nas fauces das hienas macristas. O tropel de coimeros está comandado por un interventor que segue as ordes que lle chegan de Porto Madero por parte do que move os fíos, un vello coñecido de estáfaa apellidado Grosso. Encheron a institución de ñoquis e despediron a bos traballadores con moitos anos de servizo. Buscaron desesperadamente unha empresa que se encargase da xestión administrativa. Estando o país empantanado é difícil atopar quen veña a meter guita nun hospital con máis de mil empregados que acumulan anos de antigüidade. Din que Ribeira Saúde-Centene Corporation-Fundación Favaloro farase cargo do hospital. Hai que desconfiar. Non son "trigo limpio". Ninguén coñece o borrador de contrato, creemos que tampouco o propio interventor. Perdoa que me fun do asunto que che quería comentar. Varios daqueles directivos que che descalificaban, están agora máis que quentes en contra do interventor porque converteu o hospital do Centro Galego nunha especie de cuartel de baixo nivel onde o único que funciona son as cuerditas para separar aos socios completos daqueles que veñen coa boleta do PAMI. Unha porquería que é vixiada polos ñoquis pretorianos que meteu o interventor. Ademais na sección administrativa están os ñoquis chismosos que informan ao interventor de calquera comentario crítico dos empregados. Nunha páxina de Internet pódese ler que antes coa Blunda funcionaba correctamente pero agora é desastre. O inédito é que escribe xente que votou a Macri. Estanse avivando. Empezan a darse conta de que ao votar mal abrídeslle o camiño para que che deixen sen mutualista. Despídome. Estou totalmente de acordo con que "hai que unirse para poñer límites a este axuste neoliberal" porque me doe ver que a miña segunda patria está volvendo á miseria de tempos pasados. Voume correndo para chegar a tempo á trasmisión en directo desde o Museo do Pobo Galego de Santiago de Compostela de 16 documentales que compiten na Mostra Internacional de Cine Etnográfico. Hai dous de autores arxentinos: Kombit (Aníbal Garisto) e Os Sentidos (Marcelo Buard). Recibe o agarimo do vello fonsagradino que se enorgullece dunha neta que volverá poñer á Arxentina na senda da prosperidade. - Pascasio Fernández Gómez  
  • Manuel Suárez Suárez.

Outros artigos dende Lonxe de Montevideo

Fonte

Comentarios