As cartas do Avó Pascasio: Unha proposta para o ministro arxentino de Saúde

17:04 29/03/17

Moi querida neta Cristina: Cóntoche que os avós estamos reunidos en Comisión Permanente ata que se atope unha solución ao moi doloroso problema de continuidade que afecta ao glorioso Centro Galego de Bos Aires. Somos xente responsable e aínda que a nosa forza física sexa limitada non baixamos os brazos. Estamos altamente motivados pola ética emocional que desde o noso corazón emigrante bombea as necesarias doses de solidariedade que nos manteñen enlazados aos nosos descendientes na Arxentina. Démoslle varias voltas ao deterioro dos servizos médicos na esquina de Belgrano e Pasco. Algúns compañeiros defenden o modelo mutual argumentando que así foi como naceu a institución. Outros opinan que é moi complicado de soster mediante o pago dunha cota mensual. Hai unanimidade na firme oposición ao roubo, é dicir, á privatización. Unha mala xestión non debe levar á falsa conclusión de que é mellor que pase a mans dunha empresa privada. Ao final, logo de varios días de debate, chegamos ao acordo de que o máis adecuado é que o hospital do Centro Galego incorpórese ao sistema nacional de saúde. Ollo, non estamos pedindo nada. Moi ao contrario e sendo fieis ao solidario estilo galego, facémoslle solemne entrega dun valioso patrimonio para servizo da cidadanía. A nosa suor facilitoulles aos herdeiros un digno benestar na nobre República Arxentina. Decidimos escribirlle unha carta ao ministro de Saúde xa que ademais de ser o encargado do área sanitaria nacional, é tamén un fillo de emigrantes. Queremos pedirlle que presente en Consello de Ministros a proposta de estatización-nacionalización do hospital do Centro Galego. Esperamos que o noso respaldo o arroupe no debate gobernamental. É evidente que atopará certa resistencia a que o estado acepte unha donación que inclúe un hospital xa que lle objetarán que son moitos os pesos que se necesitan para o pago dos salarios dos empregados.

Sr. Jorge Daniel Lemus Ministro de Saúde da Nación Arxentina

Da nosa maior consideración:

O grupo de emigrantes que formamos parte da ASEMBLEA CELESTIAL DA EMIGRACIÓN RIOPRATENSE dirixímonos a vostede para solicitarlle teña a ben estudar con detenimiento nosas consideracións sobre a actual crise no Centro Galego de Bos Aires. Esperamos que comprenda que nos movemos por amor aos nosos descendientes. Non podemos permitir que por causa dunha ineficaz ou irregular xestión administrativa se dilapide o esforzo de máis dun século de aportes ao fogón común da meritoria familia emigrante. O hospital do Centro Galego é un inmueble de altísimo valor en céntrica ubicación. Durante máis de 100 anos prestou acubillo a unha puxante colectividade que se dotou de auto-protección médica e cultural. O emigrante pensaba sempre na familia. Quería deixar pegada do seu paso pola beira riopratense en homenaxe á fermosa Galicia. As voltas da vida golpeáronnos nos últimos anos pero non somos uns pobres desgraciados. Somos os únicos propietarios dun inmueble que nos avala para o futuro. Escribímoslle porque creemos que ao ser da nosa estirpe terá máis sensibilidade para defender a opción de que o Centro Galego será máis útil si pasa a ser propiedade nacional. O país que nos abriu as súas portas e fiestras, recibirá agora en donación nosa casa porteña para uso hospitalario de todos os cidadáns. É a decisión máis sa e democrática que se pode tomar para evitar que intereses privados se lucren do traballo dos miles de emigrantes que descansan en paz na amable terra do sur americano. Permitímonos comentarlle detalles sobre a emigración galega porque é noso deber o insistir en certos aspectos que a vostede non lle son descoñecidos polo seu crianza nun fogar de emigrantes do municipio de Vimianzo. escoitaría mil historias de veciños de Carantoña, Carnés, Cereixo, Salto e Tines que compartían alegrías e penas coas súas progenitores. Confiamos en que non esqueza as raíces e sexa agradecido con quen lle facilitou o camiño para cursar estudos universitarios. Recorde que somos máis de dar que de pedir. Compraceríanos moito que antes de falar con don Mauricio tomeise un café con Carlos Alberto Vello Pombo. Foi o último presidente electo no Centro Galego. Ademais de gran persoa é fillo de emigrantes de Covelo e Ordes. O seu curto mandato pasará á historia pola súa firme actitude para intentar salvar da quebra á institución. É protagonista dos tristes acontecementos que levaron á separación de autoridades electas. Ocórresenos que se poden reunir en "As Violetas", así vostede aproveita para sacar peito comentando que a famosa confitería foi propiedade dun emigrante de Vimianzo. Sen máis, reciba un saúdo dos emigrantes que non esquecen a alegría que se vivía naqueles vellos tempos de progreso na moi acogedora República Arxentina.

Despídome. É unha pena que o Centro Galego deixe de ser nosa mutualista pero nos sentiremos orgullosos se pasa ao servizo de todos os arxentinos. Non é fácil tarefa pero contamos coa firmeza expositiva do ministro Lemus para doblegar a certos elementos negativos que forman parte do gabinete ministerial do presidente Macri. Recibe o agarimo do avó dos verdes montes fonsagradinos de Mazaeda. –Pascasio Fernández Gómez