A barra de amigos volve aos seus encontros semanales no "Rover" logo dunhas calurosas vacacións en que estiveron repartidos polas beiras playeras dos departamentos de Canelones, Maldonado e Rocha. As pizzas dacabalo anímanos a comentar o bo derroteiro da carreta nacional que conduce o arriero Tabaré Vázquez. - COCO: Vexo que volvemos máis tostaditos, algúns máis que outros pero todos con sal mariño na pel. Estamos cargados de enerxía e creo que a imos a necesitar. Teremos que defendernos do ataque constante do grupo coimero blancolorado que manipulará todo o que poida para chegar ás eleccións nun clima que lles manteña nas súas actuais bancas de deputados e senadores. Veño preparado para non deixarlle pasar nin unha das mentiras que publiquen na súa asqueroso diario "El Pasquín". - FLACO: O tempo foiseme voando. Este ano achegueime a pescar á desembocadura do arroio Solís cuns amigos do MPP que teñen unha vella chalana. Enchémonos de roncadeiras, pejerreyes e sargos. Paseino bárbaro pero non crean que desconectei. Escoitei, é certo, máis música do habitual e non me perdín "O truco da serpe" do gran Nogareda. Á tardiña, mentres mateaba, intentei buscarlle unha explicación á conduta anti-patriótica dos blancolorados pero non lla atopei. - TANO: Estivo ben a licenza pero cada vez cústame máis volver a Montevideo. Quérome xubilar para poder ir a Cerro Longo e a Trinta e Tres, lugares do país que non coñezo. Acá enseguida rómpome o balero. Téñenme requente os dexenerados políticos tradicionais. Son elementos tóxicos que esconden as súas perversas intencións detrás de lindas palabras. Non debemos de menosprezalos. Ollo, ao piollo! - DON JOSÉ: Bueno, botijas, vexo que non foron capaces de desenchufar. Paréceme ben pero cada tanto vén ben un pouco de relajación logo dun ano de combate contra a mafia mediática do "Pasquín Observador". Dígoo agora que vou camiño do cemiterio. Antes era como vostedes, pasábame todo o día puteando ao asqueroso de Pacheco Areco. Voulle a facer caso á miña doutora Ángela Branca. Recomendoume ir a clases de Pilates para estirar os músculos e controlar o ácido úrico que teño un pouco alto. Non se rían. A doutora coñéceme ben e sabe que necesito un pouco de paz espiritual nas miñas postreros anos. - COCO: Acabamos de chegar e almorzamos coa foda do colorado de Maldonado que blanqueaba dólares no seu Cambio Nelson. Ao ser membro de "Imos Uruguay" infórmase pouco e sen cargar as tintas ou con desculpas e manipulacións. Creo que a cousa cambiaría de ser Sanabria un frenteamplista. Os informativos lixo do "4-10-12" encherían os seus espazos con ataques dirixidos a Tabaré por ter a un delincuente entre as súas filas. O peor do malandra Sanabria é o seu cinismo. - FLACO: Non me sorprende nada o afane de Sanabria. Fálase duns 15 millóns de dólares. Tampouco me doe. É sabido que a maioría da guita que se levou é de amigos que lla deron para que a sacase do país. Non é un feito illado, é a forma típica de proceder de xente colorada que puxo guita para as campañas electorais de Cardoso e Antía. O preocupante é o cidadán que os vota ao tragarse a chamuyada de que o gran chorro é Raulito. - TANO: O de Sanabria é un caso máis para sumar ao triste historial de delincuentes financeiros desde os tempos dos insuperables Peirano. Quero pasar a outro tema. Trátase de movernos ben de ben para que a Fronte Ampla gañe as próximas eleccións. Vostedes dirán que falta moito. Eu digo que non podemos durmirnos porque lle deixamos o campo libre aos envenenadores ben pagos. Trátase de dividir aos uruguaios. Un claro exemplo son os odiosos desexos da Merce Giluna. Non pensen que son un exabrupto. Atácase así, con baixeza moral, para manter unida a unha oposición carente de identidade propia. - DON JOSÉ: Teñen razón, botijas. Hai que falar dos éxitos do goberno. O merengue opositor móvese a base de largar unha mentira detrás doutra para tratar de tapar o sol frenteamplista co seu sucio dedo de vellos malandras corruptos. Acá teño unha frase de Tabaré que nos axudará a manternos firmes: O país que soñamos e estamos realizando implica un sistema de políticas con rumbo certo, fundamento técnico, sustento institucional e político, consenso social e resultados concretos e tanxibles na vida cotiá de todos nós. - COCO: Son partidario do esforzo comunicador. Hai que contrarrestar as deformacións da persistente campaña desinformadora do lixo mediático. Quero recordar unha recomendación do capo nazi Joseph Goebbels que por desgraza mantén a súa vixencia: Hai que facer crer ao pobo que a fame, a sede, a escaseza e as enfermidades son culpa dos nosos opositores e facer que os nosos simpatizantes repítano en todo momento. Acá o grupo opositor actúa exactamente así. Repiten constantemente que todo está mal porque os frenteamplistas que nos gobernan son flor de chorros. Non ofrecen alternativas xa que iso implica ter que pensar un poquito. Entroulles polo orto a consigna de "Sacar á fronte" e é suficiente para telos entretidos. - FLACO: É un feito obxectivo que o país mellorou sensiblemente desde o ano 2005. Claro que o odiador da clase media máis baixa nega os logros aínda que os teña diante da jeta. É un pobre envexoso. É o que entra ao Pereira Rossell para ver o novo CTI Neonatal, o block Quirúrgico, as salas de Nacer e non se alegra. Sae puteando á fronte Amplo por gastar ao pedo en atender aos negros bichicomes dos cantegriles que viven sen laburar. Como o convences de que está sendo inxusto e insolidario? - TANO: Non é fácil tarefa o combater os prexuizos que moldean unha mentalidade. Nós, os uruguaios, somos bastante honrados. O problema actual está no forte bombardeo de sesgada información que che leva como un caniche da corda do amo. Recordarán o que dicía o gran Galeano sobre que ?"a xente non é pobre por como vive, é pobre por como pensa". Na Fronte Ampla somos todos ricos e na oposición son todos pobres. Se negas que desde o 2005 o desemprego pasou dun 12,2% a un 7,8% tes un problema grave de soretismo mental. Se negas que o salario real incrementouse en máis do 50% desde o 2005 é porque che rebenta que o matrimonio da esquina comprouse un autito en cotas. - DON JOSÉ: Penso que non debemos de ser pesimistas. Acá na Banda Oriental, por sorte, predomina unha mentalidade maioritaria impregnada con "aires galaicos", mentres en fronte, na Arxentina, pesan máis os "aires tanos". Que carallo estou dicindo? Afirmo algo evidente. O presidente Vázquez ten raíces paternas galegas do mesmo xeito que Juan Carlos Mahía que preside a Cámara de Representantes. O intendente Martínez Villamil descende de galegos por liña materna. O apelido Villamil (A Vila de Amil) ten orixe mozárabe. Non é moi común e seguramente procede dalgún cativo ou refuxiado musulmán. Un emir ou amir era un gobernador árabe. Cando vexa a Daniel voulle a dicir que estaba destinado para ser "gobernador" de Montevideo. En Moraña está a aldea de Amil que é moi famosa pola súa Romaría dá Virxe dúas Milagres. É ademais o municipio pontevedrés onde naceu o senador Manuel Núñez. Mentres os gayegos usan a mesura, creo que os tanos móvense máis na desmesura. Uns son do "pode ser así" e os outros do "é así". Creo sinceramente que os montevideanos somos moi boa xente porque herdamos moitas pingas de suor honrada dos emigrantes da fermosa terra de Rosalía de Castro. Se cadra non son moi imparcial pero os anos que teño permítenme opinar libremente porque non lle debo nada a ninguén. ¡Gol de Peñarol!

• Manuel Suárez Suárez. (mansuarez[arroba]quepasanacosta.com).

Outros artigos dende Lonxe de Montevideo

• O glorioso Centro Galego de Bos Aires.
• As cartas do Avó Pascasio: Un mercenario no Banco da Nación Arxentina.
• As cartas do Avó Pascasio: Unha camioneta para o alegre “sojerito” exportador.
• As cartas do Avó Pascasio: Unha carta para Giulianno Sorettini.
• As Cartas do avó Pascasio: Os aires acondicionados.
• As cartas do avó Pascasio: Alalá de Morazón.
• O ingreso do Tato da Valiña na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• Unha bolsiña con castañas de Galicia.
• As cartas do avó Pascasio: Aqueles que votaron en contra propia.
• As Cartas do Avó Pascasio: Unha esmola de don Mauricio.
• As cartas do avó Pascasio: Don Hipólito, cen anos despois.
• O noso benquerido Centro Galego de Bos Aires.
• As Cartas do Avó Pascasio: O indigno réxime macricida.
• Agrandouse o Uruguay!.
• As cartas do Avó Pascasio: Clínica Sanitaria do Globo Amarelo.
• As cartas do Avó Pascasio: O que non podes facer na Arxentina.
• As cartas do avó Pascasio: Un angustioso caso de cornudismo macricida.
• Gol de Peñarol!.
• As cartas do Avó Pascasio: O gran traidor na catedral de Etchemiadzin.
• O milagre de Tandil.
• As cartas do Avó Pascasio: A concha da Shell.
• As Cartas do Avó Pascasio: Sen asado na grella e sen pan no forno.
• As cartas do Avó Pascasio: O complexo de dona Florinda.
• As Cartas do Avó Pascasio: Unha alegre grasita coloreada.
• As Cartas do Avó Pascasio: O saqueo do réxime macricida.
• As Cartas do Avó Pascasio: A aporofobia do réxime macricida.
• Un moi lixeiro mecánico dental.
• As cartas do Avó Pascasio: Hai algo que non pecha.
• As Cartas do Avó Pascasio: O regreso de Alberto Manguel.
• A familia Batán do Mosquetín.
• A Banda Oriental é un bastión de benestar.
• As cartas do Avó Pascasio: Unha cancha moi enlamada.
• As cartas do Avó Pascasio: Un bo vaso de viño tinto.
• As cartas do avó Pascasio: Unha changuita para Inés.
• As cartas do Avó Pascasio: A dieta macricida prohibe o asado.
• As cartas do avó Pascasio: O macriquilombo instálase na República Arxentina.
• Isabel, a noiva “gayega” de Carlos Gardel.
• Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• As cartas do avó Pascasio: A nacionalización do Centro Galego de Bos Aires.
• Sr. Jorge Daniel Lemus: Ministro de Saúde da nación Arxentina e fillo duns emigrantes de Cereixo.
• A dieta macricida do globo amarelo.
• A marcha atrás tamén é un cambio.
• As cartas do Avó Pascasio: Una quintita en Avellaneda.
• Non somos pedras.
• As Cartas do Avó Pascasio: Un erro pódese convertir nun horror.
• Eu tamén son fisterrán!.
• As cartas do Avó Pascasio: Unha petición para o presidente Scioli.
• As cartas do Avó Pascasio: Non coman a curva!.
• As cartas do Avó Pascasio: Imos con Daniel da Villa Crespo.
• As Cartas do Avó Pascasio: Non foi maxia pero foi máxico.
• As cartas do avó Pascasio: “Milonga de aquí”.
• Unha linda primavera aurinegra!.
• Un golazo de Cristina!.
• As cartas do Avó Pascasio: Unha ovella negra no poder.
• A auga é vida.
• A moi garimosa República Arxentina.
• As cartas do avó Pascasio: Homenaxe a Amelita Baltar.
• As cartas do Avó Pascasio: O valor dunha neta de Cuntis.
• As cartas do Avó Pascasio: Unha balea azul na Avenida Sarmiento.
• As cartas do Avó Pascasio: O repouso do “Centrojás”.
• As cartas do Avó Pascasio: A almendra no aquelarre.
• As cartas do Avó Pascasio: “Volverei e serei millóns.
• Gol de Galeano!.
• As cartas do Avó Pascasio: O tren que move aos arxentinos.
• As cartas do Avó Pascasio: Un país de novela.
• O segundo mandato do “gayego” Vázquez.
• As cartas do Avó Pascasio: No corazón dos arxentinos.
• As cartas do Avó Pascasio: Non me toquen a Cristina!.
• As cartas do avó Pascasio: Os nosos herdeiros son arxentinos.
• JE SUIS Centro Galego de Bos Aires.
• As cartas do Avó Pascasio: O Centro Galego da Habana.
• Dona Diáspora na Habana.
• As cartas do avó Pascasio: Os avós que laburamos de albañiles.
• Don Tabaré, presidente electo dos uruguaio.
• O médico de La Teja.
• No paraíso dos paraísos.
• Forza Centro Galego de Bos Aires!.
• Un “hornero” chamado Tabaré.
• Carlos Penelas en Compostela.
• Dona Calandria Fernández e don Voitre Singer.
• A desaparición do Centro Galego de Bos Aires.
• Dona Diáspora viaxa ata San Isidro de Curuguatí.
• Un adeus garimoso para un amigo da Costa da Morte.
• Dona Diáspora nas beiras do Chamangá.
• Dona Diáspora na cidade uruguaia de Melo.
• San Gardel de Tacuarembó.
• Dona Diáspora na rambla de Piriápolis.
• Un fogón artiguista en Madrid.
• As Cartas do Avó Pascasio: Os neopiratas á abordaxe de Galicia.
• As cartas do avó Pascasio: O “Clan do Clarinete” perdeu a partitura:
• As cartas do Avó Pascasio: O caldo galego sempre vén ben.
• O poema e a canción.
• As cartas do Avó Pascasio: A boa saúde do cine arxentino.
• O retorno de Lucía.
• As cartas do avó Pascasio. Unha “Queimada Solidaria” no Centro Galego de Bos Aires.
• As cartas do avó Pascasio: Os números cantan.
• As cartas do avó Pascasio. No barrio montevideano de La Teja.
• Hai que aprender do goberno arxentino!.
• As cartas do Avó Pascasio: Lembras a Burgueño?.
• Consuelo e Susana: unha mesma emoción emigrante en Bos Aires.
• As cartas do Avó Pascasio: O vindeiro xoves 25 de xullo.
• As cartas do avó Pascasio: Unha querella en Madrid.
• As cartas do avó Pascasio: Aplausos para a pontevedresa Ángeles Ruibal.
• O novo Centro Galego de Bos Aires.
• A alegría porteña dunha emigrante de Vila de Cruces.
• As cartas do avó Pascasio. Un interventor con sensibilidade galega.
• Unha loitadora emigrante de Vimianzo en Montevideo.
• As cartas do avó Pascasio. Adeus peixes, adeus leite.
• Volvemos ao Río da Prata.
• As cartas do avó Pascasio: Os neo-filibusteros atacan Pescanova.
• A “Suprema Inxustiza” da impunidade.
• Unha conversa na mámoa de dona Pedra da Arca.
• Unha carta ao Dr. La Blunda [Interventor do Centro Galego de Bos Aires].
• As cartas do Avó Pascasio: Un heroico mariñeiro de Fisterra.
• Dona Diáspora en Borneiro.
• Dona Diáspora en Baíñas.
• As cartas do avó Pascasio: Esperando ós Reis Magos.
• As cartas do avó Pascasio: Unha visita á Casa de Galicia de Montevideo.
• As cartas do avó Pascasio: Aprender dos erros.
• As cartas do avó Pascasio: En busca dos millóns perdidos.
• As cartas do Avó Pascasio: Un fogar común na esquina de Belgrano e Pasco.
• Aquel neno da montaña leonesa de Villamanín.
• As cartas do Avó Pascasio: Enganchados ao carro arxentino.
• As cartas do avó Pascasio: A nosa moeda son os pesos arxentinos.
• As cartas do avó Pascasio: Os nosos carballos.
• As cartas do avó Pascasio: Viñemos para sementar.
• Os españois apretan o cinto.
• O ingreso de dona Balbina na Asemblea Celestial da Emigración Riopratense.
• Uruguai abre o camiño para a derrota dos narcotraficantes.
• Forza Elba!.
• Aos moi prezados dirixentes de entidades galegas na Emigración.
• Unha muller no temón do Centro Galego de Bos Aires.
• A urxencia dunha solución para o Centro Galego de Bos Aires.
• Adeus, egrexio mestre Cordeiro Monteagudo.
• Forza Centro Galego de Bos Aires!.
• Graciñas, prezada Arxentina!.
• Sempre con Arxentina!.
• Berremos forte: forza Centro Galego de Bos Aires!.
• A forza dunha neta da parroquia de Bamiro Montevideo.
• O noso embaixador honorario en Bos Aires.
• O fungueiro de Bartolomé Hidalgo.
• Tres galegos da Costa da Morte en terras montevideanas.
• O hórreo do presidente Mujica.
• “La Juvenil” de Bos Aires e “Casa Cruz” de Baio.
• Forza Adolfo!.
• Dona Diáspora busca traballo en Montevideo.
• Galicia, entre Piriápolis e Tacuarembó.
• An Oriant, graciñas.
• Os mesmos sentimentos emigrantes en Bos Aires.
• Un rapaz solidario chamado Martiño.
• A maleta montevideana de dona Diáspora.
• A maleta arxentina de dona Diáspora.
• A forza dos Penedos de Pasarela.
• Dona Diáspora nas beiras do Río da Prata.
• En Bos Aires, unha romería solidaria.
• A páxina emigrante dunha gaiteira montevideana.
• Sempre na Habana!..
• Imos camiño da Habana?.
• O exilio de don Voto Perdido.
• A nosa herdanza na Habana.
• O futuro do Centro Galego de Bos Aires.
• As tres palabras que perderon os emigrantes.
• Unhas garimosas apertas de dona Diáspora.

 

Fonte

• Redacción de QPC ([email protected]).