Domingo. 08.09.2024
El tiempo

Unha bolsiña con castañas de Galicia

Unha bolsiña con castañas de Galicia
A barra do "Rover" anda cos aprontes para o verán. A capital uruguaya énchese de alegría. O sol invítanos a gozar da vida nun recuncho do sur aínda que algúns pelotudos neguen o benestar conseguido por un goberno honrado que cumpre os seus compromisos electorais.
  • FRACO: Creo que teremos un verán bastante frouxo en Punta do Leste. Suponse que virán os de sempre, é dicir, os porteños máis ricos. Coa clase media na lona por efecto do afane macrista non se encherán os hoteis nin se alugarán os miles de propiedades da ampla oferta do noso principal balneario. A ver que se inventa agora o lamentable intendente departamental que triunfou cunhas chamuyadas baratas en contra da Fronte Ampla.
  • GAITA: Tes razón que é preocupante o caso de Punta do Leste pero quizais, se cadra, o bache na economía da enorme maioría dos arxentinos axúdenos a promocionar outros lugares do país. Quero dicir que algúns virán buscando un ranchito barato en Atlántida ou O Pinar. Outros virán coa carpa ao camping da Paloma e haberá familias que pregunten polos prezos en Punta de Diablo.
  • TANO: Bueno, a verdade é que vostedes lle atopan o lado bo a todo. Eu véxoo escuro. Macri cagounos ben de ben. É evidente que non é suficiente cos millonarios. Os restoranes de Punta do Leste laburarán pouco. A consecuencia é unha cantidade de traballadores eventuais que non van poder gañarse uns mangos na tempada. Somos os máis prexudicados pola mala cabeza duns votantes que anhelaban un cambio.
  • DON JOSÉ: É certo, queridos botijas. Acá sóbenos ou báixanos a a temperatura cando doña Arxentina agárrase unha gripe ou un resfriado ou se torce un nocello. Pero tamén é unha realidade que coñecemos desde sempre. Os que temos anos, vivimos tempadas estivais de chicoria por crises na irmá república coa Punta case deserta. Acórdome dos queixumes do meu amigo Wilfredo Díaz, o dono da gran "Casa Díaz", sobre a inexistencia de vendas de sombrillas de praia a turistas. Comentoume que os poucos que viñeron arranxáronse coa sombrilla oxidada de anos anteriores e morfando o que trouxeron de Bos Aires para encher a neveira. Quero dicir que dentro duns anos volverase a recuperar a afluencia de arxentinos. Sen querer, o presidente Macri, estalle abrindo os ollos a moitos ilusos que foxen dos dous vellos partidos tradicionais para apoiar ao novo Partido da Xente.
  • FRACO: Parece que nos vén ao xeito o vello refrán de que "non hai mal que por ben non veña". Estou pensando nos que negan que vaiamos ben malia que teñen un mango no peto. Ao ver o afane macrista supoño que se avivarán de que o camiño non é cambiar para que che deixen en pelotas. Espero que vexan o informe do Legatum Institute referido ao Índice Anual de Prosperidad en 142 países do mundo. O noso país figura como o máis próspero da rexión e o único de América Latina que figura entre os 30 máis prósperos do mundo. Na análise considérase, ademais da posesión de riquezas, o grado de benestar humano e a calidade de vida. Cada vez séntome máis orgulloso de apoiar á fronte Amplo.
  • GAITA: Eu estou máis que convencido de que estamos ben pero hai miles de cidadáns que se morfan as mentiras do Pasquín e as manipulacións das canles "4", "10" e "12". Preocúpame que vaian correndo a entregarse en brazos de Papá Edgardo. Seguimos tendo moitas curiosidades tal como expresa o deputado Daniel Caggiani: No país que existe un cerro chato e un cárcere chamado liberdade, un millonario funda un partido e chámao da xente. Non dubido de que este empresario berreta chegará ao Senado e será o terceiro candidato máis votado nas próximas eleccións presidenciais. Non lle atopo nada positivo a un mesías que vén salvarnos do demo frenteamplista.
  • TANO: Non hai que confiarse. Mirade o que lle pasou a Cristina! Dise que obras son amores pero os terroristas mediáticos de "Clarín" foron capaces de darlle a volta ao vello refrán de que "non importa o que digas porque o que fas fala tan forte que non se oe o que dicides". Na Arxentina oíron as mentiras e de nada serviron a gran cantidade de obras realizadas por Néstor e Cristina. Acá temos algúns que se fan os otarios cando lle dicides que as reservas do Banco Central eran no 2005 de 1.988 millóns de dólares e agora son de 13.861 millóns. Con estes nabos é case imposible o diálogo. Son irracionais ao estar alimentados a base de envexa, odio e rancor.
  • DON JOSÉ: Vostedes son precavidos ao non fiarse. Aínda non se descubriu o antídoto que nos protexa dos pelotudos. Vou poñer dous exemplos de boa xestión no interior do país: Frei Bentos e Durazno. Na capital do departamento de Río Negro conseguiuse a declaración da UNESCO como Paisaxe Industrial da Humanidade para 275 hectáreas que inclúen o frigorífico Anglo, os peiraos, o matadero e as vivendas dos traballadores. En Durazno estanse terminando as obras de recuperación do Teatro Español que foi expropiado pola Intendencia no 2009. Isto é unha forma moi adecuada de facer patria. Bueno, botijas, teño unha sorpresa. Vou rápidamente a buscar unhas castañas que o piola do pizzero está asando no horno. Non se poden pasar xa que perden o exquisito sabor dunha variedade que se exporta a medio mundo. É un agasallo do amigazo José Mª Monterroso Devesa que chegou onte de Galicia con dous quilos nunha bolsita de tea. Espero que ao comelas sintan o aroma dos fermosos montes galegos. Fai moitos anos en "Manzanares" tiñan á venda castañas galegas para as festas de Nadal e Fin de Ano. Grazas, Josecito!
 
  • Manuel Suárez Suárez. (mansuarez[arroba]quepasanacosta.com).

Outros artigos dende Lonxe de Montevideo

 

Fonte

Comentarios