O Piragüismo Dumbría volve con dúas medallas demasiado custosas de Tomiño

10:32 13/03/13

A piragüista dumbriesa Kiara Martinez competindo en Tomiño

Desprazábase o CDM Piragüismo de Dumbría ata Tomiño, á Copa Galega de Eslalon. E malia que Kiara Martínez gañou na categoría Infantil, e Lorena Costa subiu ó podium na categoría alevín, a competición debería terse aprazado polo mal tempo. Sobre todo a viaxe de ida e volta, con fortes rachas de vento que abaneaban a furgoneta, así coma fortes trombas de auga que caseque impedían ver por donde se circulaba. Un risco imnecesario que de repetirse a expedición dumbriesa xa sabe que non viaxará.

Así e todo, ó final fixo un tempo estupendo, con algún que outro chaparrón aillado, e un río cun caudal moi alto, pero ideal para competir dadas pequenas dimensións do Rio da Pedra.
Mesmo así o CDM Piragüismo Dumbría desplazou un grupiño moi pequeno de rapaces o mesmo que fixeron os demais clubes, e algúns incluso nin acudiron apelando a o principio de prudencia que nestes casos debería prevalecer. A competición foi moi xeitosiña (o parque do Río da Pedra é dos escenarios máis bonitos do circuito galego de piragüismo) con moi pouquiño público debido á climatoloxía que non invitaba a sair de casa, pero onde un chocolate quente servido pola organización axudou a que o frío non entrase no corpo.

Kiara Martínez arrancou bastante nervosa, sabese gañadora, pero iso hai que demostralo no río. Os nervos de competir na casa da súa principal rival e amiga, Clara Martinez do CDM Teixugos fixeronse patentes na súa primeira manga, plagada de penalizacións que a situaron a apenas un segundo do mellor tempo. Na segunda manga muito máis centrada no que tiña que facer, o bordou, logrando o primeiro exito da tempada.

En canto a berdeogesa Lorena Costa, poderíamos falar de a historia ó reves. Lorena fixo unha excelente primeira manga, que a levou a liderar a competición, pero os nervos a traicionaron na segunda manga, e fixeron que perdese dúas posicións no podium. Hai que recoñecer que o Río da Pedra é un rio cun trazado moi peculiar, e cando hai nervos se pagan máis que noutros percursos.

Por último, Fran competiu atenazado polos nervos da primeira presa, onde incluso se perdeu na porta anterior o salto. Fran é moi cativiño, e realmente se portou coma un valente. Pola presa pasaba moita auga, i era normal que sentira medo. Un quinto posto que non fai xustiza o bén que sabe remár o olveirán.

En definitiva, unha saida proveitosa en canto a resultados deportivas, pero totalmente innecesaria. Probablemente na vindeira ocasión nestas circunstancias non se desplazarán a competir.