Xoves. 28.03.2024
El tiempo

Os socialistas de Vimianzo consternados polo pasamento de Anabel Regueira

Anabel Regueira en 2015
Anabel Regueira en 2015
Os socialistas de Vimianzo consternados polo pasamento de Anabel Regueira

Apenas tiña 39 anos, pero o cancro acaba de levala. Hoxe Vimianzo espertou coa triste nova do falecemento de Anabel Regueira, natural de Reboredo, Salto, que xace no Tanatorio Funeraria San Vicente.

A familia do Partido Socialista de Vimianzo (Regueira estivo nas listas de 2015), quere mandar todo o seu apoio e cariño á familia nestes momentos tan difíciles, e escribiron estas palabras en homenaxe.

PSdeG Vimianzo: “In memoriam, Ana Isabel Regueira Unha muller loitadora onde as haxa”

B.Brecht decía que quen loita toda unha vida, esas son as persoas imprescindibles, e é así como desperta hoxe Vimianzo, sen unha muller das imprescindibles.
As/os que tivemos a sorte de coñecerte, sabemos a muller tan loitadora que sempre fuches, o moito que te preocupabas por todas as persoas que te rodeaban, polas veciñas e veciños e o que querías ao teu pobo, Vimianzo, cariño que te levou a tomar a decisión de acompañarnos aos socialistas na candidatura para as eleccións do ano 2015.

Xa por aquel entón te definías por ser unha muller cunha fortaleza insuperable e así te presentábamos a todas e todos as/os veciñas/os de Vimianzo, como ti eres, “Ana Isabel Regueira, unha moza sociable, traballadora, soñadora e cun gran poder de superación cando a vida se torce”. Sempre sacaches forzas de ata debaixo das pedras para calquera inconvinte que se presentaba, e coa enfermidade non foi doutra maneira, enfrontácheste a ela facendo honra a esas palabras de fai sete anos, “[...] cun gran poder de superación cando a vida se torce”. E Vaia se o tiveches! Loitaches ata o último momento e sempre cun sorriso, incluso nos días máis difíciles. Iso é co que nos quedamos de ti, co teu sorriso e co teu ánimo que nunca perdeches.

A pesar de que hoxe, Salto, parroquia que te viu nacer, e todo o pobo de Vimianzo quedamos tristes pola túa marcha, xa que quedamos sen unha gran compañeira socialista, sen unha extraordinaria persoa, sen unha veciña xenerosa, e moitos de nos sen unha gran amiga; preferimos pensar no que gañamos por coñecerche e por terte nas nosas vidas.

Sempre estarás nos nosos corazóns e por iso non che imos dicir adeús, só ata pronto compañeira, ata pronto veciña, ata pronto amiga.

“Que a terra che sexa leve, compañeira”.

Comentarios