Matar a un reiseñor

Para Zoe. O reiseñor máis fermoso.

Matar a un reiseñor

17:20 23/06/21

* "Os reiseñores non se adican a outra cousa que a cantar para alegrarnos. Non devoran os froitos dos hortos, non aniñan nos arcóns do millo, non fan máis nada que derramar o corazón, cantando para o noso deleite. Por iso é pecado matar un reiseñor."

Quen quere "matar a un reiseñor"? Ninguén claro, responderíamos todas e todos sen pensalo. Porén estamos "matando reiseñores" cada día co noso egoísmo adulto, coa nosa miopía egocéntrica e coa nosa ruindade.

Seguimos estrangulándoos cada día nas casas, nos colexios, esmagándolles a fantasía coa nosa realidade prefabricada de engrenaxes, ruído e diñeiro que nos cega, sen saber, que o máis importante na vida segue a ser o abrazo da infancia.

E non hai nada máis fermoso que o abrazo dun reiseñor.

Atticus Finch o avogado que defende aos negros na imprescindíbel novela de Harper Lee quería o que todo pai e o que toda nai desexa para as súas fillas e para os seus fillos; inculcar valores de xustiza e ser exemplo.

Valores como a empatía, a loita aínda que un saiba que vai ser derrotado, a dignidade, defender aos máis desfavorecidos para xuntos ser máis fortes ou protexer e exercitar a amizade e a xenerosidade.

Este ano téñome que enfrontar á indiferenza das leis educativas e a covardía de quen se escuda e se agocha nesas leis fabricadas para "matar reiseñores"

Porque hai reiseñores que tardan máis en cantar o canto desafinado dos adultos ou que o seu canto non é entendido pola xordeira de quen só ouve ás paredes e aos corredores das leis e obxectivos marcados por xente que esqueceu que o máis importante dun reiseñor para que voe é que non lles aten as ás, nin que lle rompan as patas, nin lle poñan diante dos ollos mancados máis sombras dos que a que a propia vida ofrece de por si.

* "Non son un idealista que crea firmemente na integridade dos nosos tribunais nin do sistema de xurado; isto non é para o meu unha cousa ideal, é unha realidade vivente e operante. Cabaleiros, un tribunal non é mellor que cada un de vostedes, os que están sentados diante de min neste Xurado. A rectitude dun tribunal chega unicamente ata onde chega a rectitude do seu Xurado, e a rectitude dun xurado chega só até onde chega a dos homes que o compoñen."

E si, por se non o adiviñáchedes xa, quen quere "matar a un reiseñor" é o sistema educativo, os profesionais que exercen desde a comodidade dos seus pupitres, a indiferenza adulta, e a ruindade dunha sociedade que, repito, esqueceu a súa infancia.

Este ano queren "matar a un reiseñor" En tempos de diversidade. En tempos de educación inclusiva e todos eses discursos que nos venden desde os altavoces das institucións para branquexar a súa indiferenza polos reiseñores.

Eu non son Atticus Find, nin son avogado, nin sequera son un pai exemplar, son un home calquera, mais si sei unha cousa:

* "Un é valente cando, sabendo que perdeu xa antes de empezar, empeza a pesar de todo e segue ata o final pase o que pase. Un vence raras veces, pero algunha vez vence."

E na miña cabeza sóanme aqueles versos de Miguel Hernández:

** "Cantando espero la muerte
porque hay ruiseñores que cantan
encima de los fusiles y en medio de las batallas"

Valores como a empatía. A loita aínda que un saiba que vai ser derrotado. A dignidade. Defender aos máis desfavorecidos. Protexer e exercitar a amizade, a xenerosidade...

Gostaríame que fora a miña lección máis duradeira.

Miña derradeira lección de mestre.

* Matar a un reiseñor (Harper Lee)
** Vientos del pueblo (Miguel Hernández)