venres. 06.06.2025
El tiempo
08:05
08/10/13

As cartas do Avó Pascasio: A boa saúde do cine arxentino

As cartas do Avó Pascasio: A boa saúde do cine arxentino

Moi querida neta Cristina:

Fágoche unhas liñas para comentarche a satisfacción dos meus compañeiros diante das últimas películas de cine de produción nacional. Acá arriba chegan todas as novidades. Nós, os membros activos da Asemblea da Emigración Riopratense, temos un carné especial que nos permite asistir ao estreo de todas as películas que se fagan en Arxentina e Uruguay. Para que nos explicase un pouco o éxito actual da industria cinematográfica arxentina, invitamos a un bo amigo que conoces de cando ías á escola. Recordarás a súa gran interpretación no papel do presidente Sarmiento. Estoume referindo ao actor Enrique Muíño [o seu apelido en castelán sería Molino] que foi premiado infinidade de veces polas súas talentosas creacións artísticas.

Enrique comezou cun breve relato das súas loitas no escenario para facerse un nome na súa profesión. Primeiro no teatro en contra da opinión do seu pai que non consideraba o ser actor como un laburo. Nas súas xiras por España nos anos trinta do século pasado representaba a un gaucho nunha obra costumbrista que o público aplaudía moito. Di que foi alí xunto ao seu amigo e socio Elías Allippi onde se preparou para tempo despois protagonizar no cine a famosa película "A Guerra Gaucha". Se de que esteamos vivindo o segundo éxito do cine arxentino en 60 anos e que coincide nuevamente cun goberno serio e nacionalista. Nos seus tempos o presidente Perón axudou moito ao cine pero logo seguiron décadas de mínimo investimento e as salas foron invadidas polos filmes made in Hollywood.

O noso amigo contounos que agora mesmo en Madrid estanse exhibindo 12 largometrajes nacionais dentro do evento "Argencine" que promueve o INCAA. Un exemplo de que acá avanzamos e alá retroceden, atópao Enrique en que antes a Comunidade de Madrid poñía algo de guita pero nesta oportunidade todos os gastos corren por parte arxentina. Vou repetirche exactamente un cachito da súa intervención que apuntei nunha libretita: "Creo amigos que algunha relación ou paralelismo haberá entre os 6 millóns de desempleados en España e os 6 millóns de espectadores que encheron as salas arxentinas para poñer no ranking a catro películas nosas entre as 5 máis vistas. Bueno, se cadra ando boleado pero creo que algo se está facendo mal na nai patria. Que carallo pasa cos nosos paisanos? Teñen grandes directores, excelentes actores e unhas paisaxes que son precisamente de película. Que lles falta? Haberá que reformularse a encomiada transición para concluír que non existiu tal renovación. O microbio franquista segue anidando en miles de cidadáns que apoian a un goberno que free o despelote dos matrimonios igualitarios".


O ben informado Enrique tamén se acordou de agradecer o esforzo inversor no apartado de cine documental. En Madrid proxéctanse 5 documentales, o cal é moi positivo porque desde que o xenial Prelorán borrouse para California ninguén lle dá bóla a unha expresión audiovisual que é moi importante para a formación cidadá en realidades internas que seguimos descoñecendo. Enrique propúxonos unha próxima reunión de debate e proxectar "Pegadas e Memoria de Jorge Prelorán". Aceptamos, encantados. Así nos podemos decatar da vida e obra de Prelorán por medio da homenaxe que lle dedican Fermín Rivera e Emiliano Penelas. Por certo, díxonos que Emiliano é un gran profesional, talentoso e ademais co plus de que do mesmo xeito que vos, é neto de galegos.

Bueno, teño que despedirme. Non quero chegar tarde ao estreo no "Cine do Ceo" de Porta de Ferro co querido actorazo Victor Laplace. Se cadra non sabés, Cristina, que varias escenas da película as filmaron en Santiago de Compostela. Quero ver a Perón [Victor] paseando polas fermosas rúas empedradas da capital de Galicia ---nós chamámolas rúas--- que levan nomes que teño gravados na memoria: Nova, Vilar, Xelmírez. Agora si, termino a miña carta. Antes do punto final aproveito para insistir en pedirche que non dejés de apoiar ao Centro Galego de Bos Aires.

Recibide un abrazo do avó fonsagradino que viaxou á beira sur para atopar a felicidade ao redor dunha roda matera no solidario fogón rioplatense.

  • Pascasio Fernández Gómez.
  • Manuel Suárez Suárez. (mansuarez[arroba]quepasanacosta.gal)

Outros artigos dende Lonxe de Montevideo

Fonte

  • Redacción de QPC (info@quepasanacosta.gal).

Comentarios