Os barcos do Val e do Soneira zarparon de portos semellantes nos últimos anos, aínda que o naronés tivo un ano máis de construción no seu regreso a Preferente. Ambos proxectos cruzáronse o pasado domingo en Sinde, con dous guións moi diferentes. O Val é un Titanic da categoría (non por presuposto, senón por rendemento), mentres que o rumbo vimiancés chegou inadvertido ata gañarse o respecto dos navegantes co paso das semanas.

Se o choque de Sinde se tivera disputado a comezo de liga, faría un símil entre un barco que parecía insomerxible e un iceberg que foi quen de deter o seu rumbo nos dous encontros, como se de un Titanic se tratase. O do iceberg do Soneira é máis ben por esa apariencia feble que pode mostrarlle ós que non o coñecen, pero temible para os auténticos lobos de mar, que saben das virtudes dun conxunto frío, ó mellor non tan quente como os “jugóns” de Preferente, pero terriblemente fiable e compacto.

O Soneira prantexou un encontro que me fixo lembrar ós anos de Primeira, ese sufrimento e esa paciencia e confianza nunha xeración que co paso dos anos emancipou o seu talento e atopou a súa identidade. Non lle discutiu a posesión a un favorito, pero invitoulle a unha batalla na que nunca se achicou, e foi valente e efectivo cando o rival baixou a garda.

Teño que confesar que no banco local de Sinde (o campo, de infausto nome para os que usamos a rede) había un bo amigo e varias persoas ás que tamén considero tal e outras ás que lle teño un enorme respecto profesional e deportivo. Seguramente ninguén lembrará para sempre esa tarde, pero creo que é un bo botón do nivel deste Soneira, do que só se valorará correctamente cando veñan tempos peores.

Só hai que mirar a evolución na categoría do Bertamiráns para, facendo unha comparación entre camiños semellantes, ver o mérito dos de Manolito, outro home ó que o tempo lle dará o valor que ten.

• Guillermo Parga ([email protected]).

Novas relacionadas

• Preferente: Partidazo do Soneira no Val con pouco premio.

Crónicas de Guillermo Parga

• Os partidos que hai que gañar.
• Guillermo Parga lembra a marcha de Fran Hermida do fútbol da Costa: Algo morre na alma....
• Guillermo Parga analiza a Preferente Norte: Un mundo de ilusión.

Artigos relacionados

• Artigo de Pablo Mouro: Adestrar mal, lesión segura.
• Crónica de Manuel Varela: Exercicio de democracia.
• Crónica de Alberto Pose: Momento para a asociación de clubs da Costa.

Máis novas

• Da incidencia do Facebook no Fútbol da Costa.
• Os segredos máis íntimos dos xogadores do Camariñas.
• As outras pelotas dos xogadores do Camariñas.
• O San Lorenzo quita a roupa.

Máis información

• Resultados e clasificacións.

Fonte

• Redacción de Deportes de QPC ([email protected]).