Vacacións
[Na mañá
Antes de ser alguén aínda
Antes de abrir a boca e a porta e a memoria]
Abandonémonos á hilaridade e ao consumo
Teñamos vacacións.
Si,
Separémonos unha vez máis do ritmo oculto da vida.
Dunha lóxica que debería ser a do milagre, non a da causalidade e a do ditado dun turismo existencial deprimente. Por dentro e por fóra.
Asintamos á proposta social de configurar o noso tempo ao gusto da produción,
o lecer,
a aventura (¿)
Deixémonos (unha vez máis) pensarnos por unha disposición que nunca é a nosa,
por unha decisión que nunca é a nosa.
Desde unha cultura na que nunca nos recoñeceremos,
pero precisamente para lograr recoñecernos,
aceptemos o lecer,
aceptemos os festivais paparotas familias ós de fóra ós daquí invitacións quedadas plans festas neniños terrazas concertos degustacións sacos de durmir excursións churrascada sardiñada menús menús menús
e as viaxes que nos farán entrar en contacto con
e as visitas
Comer beber divertirse. Movemento tenaz.
Nada de silencio.
Regulemos o umbral a un barullo constante, a unha vacante incomprensible.
Pensemos que é posible alcanzar, nun tempo decidido de antemán,
o modo en que poderemos ser atravesados por un sentido da existencia
que sempre debería ser aquí e agora.
Por que no verán, por que en vacacións?
- Javier Turnes (javiturnes[arroba]quepasanacosta.com)