Venres. 29.03.2024
El tiempo

As cartas do Avó Pascasio: A crueldade do goberno neoliberal macrista

As cartas do Avó Pascasio: A crueldade do goberno neoliberal macrista
Moi querida neta Cristina: Cóntoche que acá arriba o 90% dos avós apóiache. Os poucos que non están con "Unidad Ciudana" abstéñense para non enemistarse coa parte calabresa da familia. Entenderás que temos liberdade de manobra ao estar lonxe do deterxente macrista que infectou de tilinguería a miles de antigos corazóns solidarios. Vemos que seguen mantendo firme a súa miseria intelectual aqueles votantes que o dublinés Wilde dicía que "coñecen o prezo de todo pero o valor de nada". Ti estás no number one en todas as enquisas pero non debemos de descoidarnos e atender ao expresado por Mempo Giardinelli: "Por tratarse dun goberno de estafadores ---cualificativo que corresponde porque chegaron ao poder prometendo a millóns de votantes de boa fe todo o que sabían que non ían facer e en efecto non fixeron--- o natural é pensar que farán calquera cousa con tal de impoñerse nas eleccións de outubro próximo". Os avós seguimos asombrados pola ingratitude dos votantes que cambiaron o bo coñecido polo malo por coñecer. O macrismo é un fenómeno que desconcerta ata ao mismísimo Séneca [o gran filósofo naceu na bética Córdoba] porque seguro estalle rompendo os esquemas: "É tan grande o pracer que se experimenta ao atopar un home agradecido que vale a pena arriscarse a atopar un ingrato". Si son millóns os desagradecidos haberá que preguntarse a razón que os levou ao suicidio coma se fosen de vacacións a Mar do Prata. É certo que a perda de valores é unha constante que vai en aumento na nosa actual sociedade pero hai que ser moi burricán para crer que si lle sacan 100 pesos ao negro da esquina vanchos a dar a vos. O incrible é que Macri gañou porque varios ingratos consideraron que eran eles os que mantiñan ao negro. Agora teñen no aeroporto unha pala que os está esperando recostada a un contenedor. Agarrá a pa para cargar dólares no avión que sae para Panamá! A psicoanalista Ana N. Berezin intenta explicar en varios ensaios o que se move no fondo do voto por unha opción que che desposúe, ao mesmo tempo, dun salario digno e de nobres sentimentos. As súas investigacións fálannos da exaltación individualista e de xerar condicións de incorporación social excluínte e do ataque á liberdade de pensar. Expresa que "sen os outros cada un de nós pérdese na brumas asfixiantes do sinsentido, sen soños, sen imaxinación, sen desafíos para construír entre todos unha ética da verdade, da xustiza e dunha vida digna para todos". Aos avós resúltannos moi instructivas as súas reflexións pero os votantes de Macri aliméntanse en fontes de frivolidade. O 95% dos votantes macristas son tilingos e o 5% son os que lle fornecen a píldora tilinguera. O novedoso desta pastilla é que non se expide en farmacias. Non tes que moverte da túa casa para recibir unha abundante dose diaria ao poñerche diante do televisor. O xornalista Alberto G. Amoroso publicou un artigo en "Rede Nacional e Popular de Noticias" que puxemos no taboleiro de anuncios da agrupación celestial Cristina da Fonsagrada para ser lido por todos os compañeiros emigrantes. Parécenos que o pobre desgraciado que votou a Macri escapa dos razonamientos pero encántanlle as contestaciones rápidas. Recórdanos ao compadrito que paseaba polas veredas porteñas a principios do século pasado. Quizais o actual macrista sexa un herdeiro directo daquel insustancial personaxe que tiña por única preocupación a súa fachada exterior. A nota de Amoroso ten moita miga. Realiza unha clasificación dos tilingos en tres grupos coas súas características específicas aínda que puntualiza que non é un grupo homoxéneo. Exemplifícanos co paradigma da tilinguería: a famosa "Chiquita". Ti sabes a quen nos referimos. Se te fixas, o alcumo familiar dinos moito ao contraponerse ao seu pseudónimo. É evidente que non hai grandeza ningunha na súa actividade. Acá teño apuntado unhas frases: "Os tilingos son medularmente esnobs, afectados, frívolos, superficiais, avaros, hedonistas ---teñen unha palabra emblemática: "divertido"--- egoístas; profesan un rexeitamento visceral á "vulgaridade" que para eles significa todo aquilo que non estea dentro do círculo dos seus valores; son violentos e xenófobos aínda que camuflados de demócratas humanistas; campións da análise lineal cando non infantil; urxidos por apetitos necesariamente custosos; arrogantes aínda que non se saiba ben en que fundan o seu orgullo, cun vago concepto de nacionalidade viven extasiados, xa que logo dominados, por unha "cultura" importada da cal soamente abrevan nas súas nimiedades o que lles converte en pretendidos cidadáns do mundo que deriva en ser de ningunha parte, caprichosos consuetudinarios, despectivos, cun verniz cultural que, a medida que se sucedes as xeracións de tilingos, faise máis delgado" Despídome. Cada día sento máis noxo cara aos que afundiron ao país na miseria por dirixir a súa crueldade cara aos máis desfavorecidos. Son cidadáns perdidos que non son recuperables para a causa patriótica. Os esforzos deben centrarse en manter a cohesión dos que sofren a consecuencia das feridas producidas polo grupo ilícito que comanda o cruel Bordolino. Voume correndo. Quero chegar a tempo ao concerto de Rubén Rada. O xenial músico montevideano actúa no Centro Cultural Torquato Tasso. O noso querido neto Rodolfo García (Almendra/Aquelarre/Tantor) invítanos a unha trasmisión especial en directo. Recibe o agarimo do vello fonsagradino que che anima para que volvas poñer á Arxentina na senda da solidariedade. -Pascasio Fernández Gómez
  • Manuel Suárez Suárez.

Outros artigos dende Lonxe de Montevideo

Fonte

Comentarios