Venres. 19.04.2024
El tiempo

As cartas do avó Pascasio: Ao servizo da Macri Famiglia

As cartas do avó Pascasio: Ao servizo da Macri Famiglia
Moi querida neta Cristina: Estaba esperando a pasar as eleccións do pasado 22 de outubro para escribirche. Non creo que os resultados sexan para deprimirse. É triste que gran parte do electorado siga pichicateado por un grupo de delincuentes que os manexan ao seu antollo. Cando cheguei a Bos Aires podías falar con xente na esquina do barrio ou no tranvía para comentar sobre a actividade diaria no país. Pasado o tempo é evidente que retrocedemos. Bueno, fixéronnos retroceder coa inoculación masiva do veneno do neoliberalismo. É difícil de entender que haxa tantos cidadáns que se ofrecen para ser escravos da Macri Famiglia. Non podes dicir nada porque o diálogo é imposible. Todos repiten as mesmas boludeces, insensateces e mentiras. O máis fodido é que a droga macrista vólveos insensibles á dor do semellante. O único importante é que don Mauricio siga aumentando a súa fortuna co que lle saca ao veciño graxa que non o vota. A moitos macristas incapaces de sentir compaixón ---estano demostrando con Santiago Maldonado--- encántanlles as frasecitas en onda espiritual "new age". Creo detectar que a pichicata vólveos bipolares. Non é normal que antes das eleccións as redes sociais se enchan de mensaxes con insultos para despois pasar a falar de soños en bosques con flores. Póñoche un exemplo sobre estes pordioseros mentais. O irlandés Terry Neill é o autor da coñecida reflexión de que "o cambio é unha porta que só pode abrirse desde dentro". Son tan necios que pensan que abriron eles a porta. Acá está a clave. A porta abriuse desde fóra e foi don Mauricio o que moveu a manixa para facelos saír, en fila infantil, para ir votar en contra súa e das súas descendientes. É o que ten o tragarse certas pastillas sen receita médica. É o que ten o confiar a túa vida a un contrabandista. Mais alá dos traidores que se venderon á coima macrista (Randazzo é un) é digno de estudo que os onte abertos e xenerosos anfitrións arxentinos convértanse á doutrina egoísta do desprezo aos que menos teñen. É certo que hai varias categorías de votantes. Están os que do mesmo xeito que Macri non poden ler un texto de corrido sen equivocarse pero tamén están os ben educados. Os peores son os que cursaron estudos universitarios. Son perigosos. Perseguen o seu benestar arrastrando a infelices que non saben que están autorizando nas urnas a súa incorporación sumisa ao servizo esclavista da Macri Famiglia. É curioso que acepten sen inmutarse que o presidente permita que se mate a un cidadán por participar nunha protesta. Algo non funciona dentro do cerebro cando repiten as escusas dos terroristas mediáticos do "Clan do Clarinete". Acá arriba seguimos firmes á beira teu. Imos reunirnos semanalmente para lograr que o presidente Macri compareza diante do Tribunal Penal Celestial. Entendemos que os seus múltiples delitos exceden totalmente o campo civil xa que a morte de Santiago Maldonado é unha grave violación dos dereitos humanos. Os votantes macristas elixiron a un pobre miserable aínda que cargue guita a paladas para Panamá. A miseria de Macri é espiritual. É público e notorio que o elixido carece de virtude algunha. Quizais os votantes, na súa gran maioría, teñan tamén baleira a alma e o corazón. Non hai outra explicación para quen se alegra de que morra un nobre raparigo que loitaba por defender os dereitos da etnia mapuche. Se a túa gran ilusión na vida é ser nai de narcotraficante, entón, votaches ben. Felicítoche, che. Se a túa ilusión é que os teus fillos formen un fogar e teñan unha familia, entón, votaches mal. Erraches feo, che. Despídome. Teño que achegarme ao “Cine Celestial” para ver a obra teatral “Gato encerrado”. Por xentileza da nosa neta Silvia Ramos imos poder gozar, mediante unha trasmisión en directo, do último ensaio antes da súa estrea no Teatro Columbia da avenida Correntes. Recibe o agarimo do vello emigrante fonsagradino que mantén a súa esperanza de que pronto volva a cordura á fermosa esquina rioplatense. Pascasio Fernández Gómez  
  • Manuel Suárez Suárez.
 

Outros artigos dende Lonxe de Montevideo

Fonte

Comentarios