Xoves. 28.03.2024
El tiempo

As cartas do Avó Pascasio: O afundimento na inmoralidade

As cartas do Avó Pascasio: O afundimento na inmoralidade
Moi querida neta Cristina: Estaba esperando que tomases posesión da túa banca como senadora para mandarche estas liñas ás que levo uns días dándolle voltas. Por unha banda, sento alegría xa que serás a voz que defenderá a sensatez democrática nun país que nun par de anos meteuse de cabeza nunha escura noite de desemprego e represión. Doutra banda, sento temor a que sufras ao verche rodeada de mafiosos que lle chaman facer política ao que realmente é cometer un delito. Estarás á beira de porquerías de ambos sexos que votaron quítaa de 600 pesos aos xubilados mentres eles perciben máis de 100 mil pesos mensuales. Ollo! Non estou criticando os salarios dos parlamentarios que poden ser altos, normais ou baixos dependendo do lente con que se mire. O asqueroso é que recorten aos que gañan menos. A idea é castigar para que sexan cada vez máis pobres. Así os converten en súbditos agradecidos cando se lles aumente uns vintenes os seus míseras pensións. Bueno, Cristina, tesme que desculpar. Ando sempre coa mesma matraca pero dóeme que o votante macrista non abra os ollos. O presidente Macri non é nada orixinal xa que aplica as receitas típicas da cociña neoliberal. O votante acepta como normal que o seu soldo sexa de 5.000 pesos mentres o equipo directivo de EDENOR lévase uns lindos 500.000 pesos. Acá está o xerme da desigualdade que os votantes macristas aceptan sumisos porque depende da sorte de cada un. Máis burricáns non poden ser! Os chamuyaron ben de ben e agora viven pichicateados. O azar intervén nunha aposta ou cando compras unha rifa ou un número de lotería pero a sorte non intervén en que os arxentinos paguen 10 pesos por kilovatio e os estadounidenses, 5 ou menos. Tampouco foi a sorte ou a falta dela a que levou ao submarino “San Xoán” ao fondo do mar. O responsable é o presidente Macri ao aceptar que o Reino Unido poida despregar naves de guerra en augas xurisdiccionais arxentinas. A pregunta que nos facemos os avós emigrantes é onde está o beneficio para os votantes macristas de que morran 44 tripulantes e maten a Santiago Maldonado e a Rafael Nahuel e a Johana Ramallo. Non vexo que aumente o benestar xeral ao ter a Milagre Sala en prisión. Se cadra é que se está cumprindo o que expresaba Joseph Pulitzer a principios do século pasado: “Co tempo, unha prensa mercenaria, demagóxica, corrupta e cínica; crea un público vil como ela mesma”. O famoso editor Pulitzer sabía do que falaba. Si trasladamos as súas palabras á realidade arxentina atopámonos con esa “prensa mercenaria” e co “público vil”. É evidente -Macri de bobo non ten nada- que si despreza aos familiares dos falecidos no submarino é porque sabe que conta co respaldo de miles de cidadáns. Ten a cobertura necesaria para mentir unha e mil veces. Os seus empregados da mafia mediática encárganse de desculpar o que faga falta. Se din que o submarino era chatarra porque ti, Cristina, levaches unha coima na reparación; ten por seguro que miles de yellow boludos e boludas tráganllo sen azucre. Bueno, despídome. Teño que achegarme ao “Cine Celestial” para ver o documental Manuel Arís non cinema da emigración que nos envía o neto Xan Leira. O compañeiro Arís Torres naceu en Poio pero con 9 anos xa andaba por Montevideo. A súa película “Unha viaxe por Galicia” é unha gran creación que aínda nos emociona como cando se estreou. Recibe o agarimo do avó que desde a distancia segue arrimando leña dos montes fonsagradinos ao fogón solidario que nos recibiu na beira bonaerense do Río da Prata. - Pascasio Fernández.
  • Manuel Suárez Suárez.
 

Outros artigos dende Lonxe de Montevideo

Fonte

Comentarios