Mércores. 09.10.2024
El tiempo

O mar das Malvinas en xullo

O mar das Malvinas en xullo
Benvidos a este o meu fogar definitivo en augas arxentinas. Vexo que o grupo segue unido. Supoño que se convenceron de que son 44 insignificantes membros da Armada da República Arxentina. Desde aquel fatídico 15 de novembro o goberno macricida non moveu un milímetro os seus falsedades interesadas. É asqueroso que actúen así (afírmano agora que están acá abaixo) pero vai na liña de roubo, destrución e saqueo dunha sociedade que lle errou feo ao elixir a uns PROL do afane con alegría. Míroos á cara e sen equivocarme, divídoos en dous grupos ben definidos. O que votou a Macri expresa a derrota e o que non o votou expresa a furia. O votante, chora e o non votante, putea. Son formas de desafogo. Ao estar mortos, poden ao fin entender o que dicía o gran neurocientífico Howard Gardner sobre que cada sociedade e persoa entende o que quere entender". Antes de falar do afundimento do submarino voulles a romper un pouco facendo de curandeiro de sentimentos negativos. Esperei á eliminación da selección de fútbol para invitalos a celebrar con San Agustín a súa razoada sentenza de que "os que non queren ser vencidos pola verdade, son vencidos polo erro". Explícome. En que mente exasperada cabe que un país desmoralizado poida enfrontar un reto deportivo con responsabilidade. O equipo albiceleste é o reflexo dunha inmoralidad extrema. Creo, sinceramente, que non lles falta nada ao grupo de 20 e pico de millonarios que nun mes cobran máis que 10.000 traballadores nun ano. Van medorentos. Non queren perder a papita rica si volven aos seus equipos cunha lesión. É evidente que lles importa un carallo o defender con paixón ao país que os levou ao lugar que hoxe teñen. Son, case todos, igualitos ao boludo que dicía non deberlle nada a Cristina. Gañábase o que tiña. Pídolles que non se pechen e que reflexionen un pouco. Arxentina non xoga como un equipo. A mafia macrista que controla o fútbol centraba todo en Messi. Quedou demostrado que un só xogador por máis xenial que sexa non pode gañar un Mundial. O peor é ver que non había o máis mínimo interese por armar xogadas ao carecer de espírito colectivo. Macri gañou as eleccións precisamente por romper o "todos" en beneficio do "eu". O pobre infeliz que o votou buscaba recibir un beneficio directo. Cría que votar a Macri era "facer a miña". Macri illouno dos veciños para poder cagarlo ben de ben. Claro que moitos de vostedes esperaban mellorar cun candidato que sorría moito. Xa o dixo fai uns séculos o gran Shakespeare: procurando o mellor estropeamos a miúdo o que está ben. Acordaranse que con Cristina se chegou á final en Brasil en relación directa coa posición de privilexio que ocupaba o país ao ter o salario mínimo máis alto da rexión. Terán visto que non se fala máis do submarino. Haberán visto que segue en prisión a boa de Milagre. Haberán visto que se acabou o debate sobre o homicidio de Santiago Maldonado. Haberán visto que estamos en mans duns delincuentes que son peor que os milicos porque che matan co beneplácito do voto maioritario no Congreso. No exterior saen noticias sobre as manobras militares de Ou.S.A. con Chile que os levaron a vostedes ao fondo do mar. Nos medios coimeros ocúltase información ou se mente descaradamente para protexer ao supremo sacerdote da Seita Macricida. Bueno, os meus amigos, imos picar algo. Espero gústelles a salsa de algas que preparei para acompañar o "krill" que me acaban de traer un par de ballenas amigas. Este crustáceo parécese moito ao camarón que comía en Fisterra o 25 de xullo, día da Patria e do Apóstolo. Aquel era conxelado xa que no verán non hai marisco pero este: ¡Máis fresco, imposible! Espero volvan o mes próximo para seguir dándolle voltas ao afundimento do ARA San Juan no meu humilde fogar mariño-malvinense.
  • Manuel Suárez Suárez.
 

Outros artigos dende Lonxe de Montevideo

Fonte

Comentarios