Ultimamente veño pensando que a miña percepción sobre os cidadáns ingleses (que non británicos) mudou notoriamente dende que cheguei a este país. Paradoxicamente, a medida que progreso laboral e economicamente, coñezo máis persoas inglesas, e, a medida que coñezo máis ingleses, peor impresión me causan. Gustaríame matizar, non obstante, que aprecio tamén unha diferencia xeracional: os exquisitos modales e a xentileza que observo nos maiores de 50 anos disminúen en proporción á idade.

O que antes percibía como amor e defensa a ultranza da súa cultura e das súas costumes, agora paréceme unha pechazón absoluta e unha mostra de arrogancia. Non quixera dicir isto, pero véxome case que obrigada a facelo: á maioría dos ingleses, alomenos en Londres, non lles gustamos os estranxeiros. E, se isto sucede con cidadáns europeos e de raza branca, non quero nin imaxinar cómo se sentirán os non europeos e os cidadáns de raza negra.

Polo que a min respecta, o peor que me aconteceu ata o momento é ter que soportar cómo moitos se mofan do meu acento español. Pero teño constancia de casos moito máis graves entre compañeiros españois: dende un amigo galego ao que chegaron a dicirlle “volve para o teu país, emigrante de merda” (perdón pola crueza da expresión) ata un par de rapaces que foron humillados e ameazados nun autobús urbano en Manchester ata o punto de ter que baixar do vehículo.

Tristemente, isto lémbrame a situación dos emigrantes rumanos e sudamericanos que chegaban a España fai algo máis dunha década. Este tipo de cousas non deberían suceder nunca en ningún recuncho do planeta, porque, a pesar de todas as diferencias, no fondo, todos somos iguais. E tampouco deberían suceder porque a vida dá moitas voltas, e porque o tempo coloca a cada un no seu sitio. Tal vez a situación actual de España e dos españois sexa unha sorte de castigo do destino polo mal trato que, como sociedade, lle demos a moitos emigrantes. Agora, os emigrantes somos nós, e tal vez mañá –aínda que semella complicado- sexan os ingleses.

• Paula García Costa, vimiancesa licenciada en Xornalismo pola Universidade de Santiago de Compostela (USC) e co Máster en Formación do Profesorado pola Universidade da Coruña (UDC).

Artigos de Paula García Costa

• Comparacións incomparables.
• The Spanish’ Mafia.
• Falade neniños, falade galego.
• Os mass media británicos.
• Unha cidade que nunca deixa de sorprender.
• O mercado das telecomunicacións en Inglaterra.
• Irene somos todos.
• Londres: a cidade onde todo o mundo é forasteiro.
• The Christmas’ Spirit.
• Desmiuzando o ‘National Health System’.
• España vs. Inglaterra: Dous universos paralelos.
• The new ‘Spanish Army’.
• Cómo buscar traballo en Londres.
• O reto de atopar vivenda en Londres.
• Welcome to London.

Novas relacionadas

• A bitácora da semana (CXXII): O blog persoal de Paula García Costa.

Fonte

• Redacción de QPC ([email protected]).