O Centro Español de Saint Maurice celebrou o seu 50 Aniversario
En Saint Maurice, unha cidade histórica do cantón suizo do Valais, atópase o Centro Español Saint Maurice. Na década dos 70 unha gran colectividade española, principalmente andaluces, extremeños e asturianos chegaron a esta rexión para traballar baixo o efecto chamada. As fábricas, a maioría xa desaparecidas, de cemento, de construción, de madeira, de pezas de reloxos, a base militar e ata os abades asentados na cidade necesitaban gran man de obra.
Con todo, os escasos primeiros emigrantes galegos chegaron sobre o ano 1972 como Leonardo Sobrino, un dos socios fundadores, de 71 anos e natural de Laza, un municipio da comarca ourensana de Verín mundialmente coñecido polo seu entroido ancestral. El mesmo recorda integrarse nunha comunidade de españois onde os galegos eran minoría ata os anos 79-80 onde, unha vez máis, o efecto chamada e a necesidade de man de obra fomentase a chegada dunha gran colectividad da provincia de Ourense, principalmente, de O Carballiño e Verín. A necesidade de relacionarse e a paixón polo fútbol foron os ingredientes básicos para crear unha asociación. Xogaban partidos de solteiros contra casados e celebraban as súas reunións no restaurante Venecia ata que en mayo do 72 fundaron o Centro Español Saint Maurice. Co apoio do concello e o traballo duro dos socios, a entidade levantou a súa primeira sé física, punto de encontro e reunión para os españois de Saint Maurice e alrededores. 50 anos despois e, desde fai 30, o centro español conta cun local en propiedade, impronta da suor de cada un dos seus socios e con máis de 110 familias.
”Esta sociedade non se creou coa finalidade de ter un punto de encontro onde poder falar no noso idioma. O francés non foi un obstáculo para a maioría dos españois que vivimos aquí. Máis ben, moveunos e móvenos a necesidade de reunirnos, de socializar. No noso centro téñense impartido clases de español unha vez á semana, celebráronse os reis, o fin de ano, a comida dos socios… Tivemos un grupo de baile flamenco cuxa profesora era nosa actual presidenta Imma Cabezas”, explicou Leonardo.
A cordobesa presidenta de 47 anos e filla dun dos socios fundadores, leva á fronte da asociación cinco anos. Os seus pais volveron a España tras 40 anos de emigración. Totalmente integrada na sociedade suiza pero con fortes raíces españolas, soubo transmitir perfectamente o espírito da sociedade a outras nacionalidades que se converteron en socios simpatizantes o que garante a continuidade do centro ante a escasa chegada de españois á zona.
”Vivimos moitos e grandes momentos nestes 50 anos de historia do centro. O fútbol sempre estivo presente. A maioría dos emigrantes eran temporeros polo que na época de verán quedaban na cidade. Aproveitaban para organizar torneos de fútbol aos que acudían máis de 500 persoas. Nunha ocasión foron a Berna cun equipo de mulleres e outro de homes. Nunha ocasión fomos co grupo de flamenco a Lausanne e un veciño molesto polo ruído disparou un arma alcanzando o noso autocar. Todos asustados, mantivémonos coa cabeza agachada ata que, tras seguir as indicacións da policía, puidemos saír de alí noutro autobús”, recordou a presidenta.
Medio século de vida dá moito para contar e recordar. Moitos migrantes retirados volveron aos seus lugares de orixe, outros como Leonardo quedáronse polos seus fillos e netos, outros, lamentablemente, faleceron pero todos estiveron presentes nestes tres días de celebración. O álbum fotográfico que rodeaba a carpa que acubillaba aos asistentes do sol foi unha mostra diso.
Non faltou a degustación de pratos típicos suizos e españois. Tamén estivo presente o pulpo de mans da Pulpería O Arenteiro do Carballiño. A música a cargo do grupo Galiza Celta de Delémont foi o colofón da festa e transportaron aos presentes, a través de xotas e muñeiras, ata Galicia. O grupo formouse no ano 2015 e a maioría dos seus integrantes son da Costa da Morte. Cancións e músicas tradicionais fixeron bailar e cantar a un público entregado onde o bo ambiente e a diversión estiveron garantidas.
