"Pero como fixo tantas cousas?"

Cultura cine viejo

09:03 27/02/15

Rapaces de Coristanco no Museo de Asuncion Antelo A rexoubeira de Bergantinos

Outros cativos coristanqueses que non coñecían á brava da Rexoubeira. Que pasa en Coristanco? Non hai un programa para dar a coñecer aos grandes nomes da súa contorna? Unha muller, xa con 95 anos e unha longa historia artística, que depende da vontade dunha brava veciña como Isabel Rey Porteiro, e do compromiso do mestre de turno para poder deixar constancia do seu legado.

Onte os nenos colexio de Canosa - Rus, do propio Concello de Coristanco, realizaban unha doble saída gastronómica-cultural no marco do proxecto “Monteenteráte”. Primeiro se achegaban ao activo Centro de Formación Rural Fonteboa de Coristanco, a facer un obradoiro de horta ecolóxica e despois unha degustación de mel. Grandes actividades, relacionadas co tan noso agro, as que aporta este centro en Bergantiños.

A segunda parte da visita era tan ou máis interesante, co gallo de aprender a cultura tradicional que hai en fronte da casa. E se achegaron a Sagufe, na parroquia de Seaia, onde Asunción Antelo, a mítica Rexoubeira de Bergantiños ten a súa casa museo. Unha casa que coida a súa veciña, a comprometida con espallar a súa historia, Isabel, que ademais de coidala, fai de guía a aqueles centros que queren coñecer a historia viva da artesanía e da poesía bergantiñá.

”Non queren marchar porque lles gusta, chámalle a atención todo e non queren marchar”, contábanos Isabel onte xa ao mediodía, recoñecendo que os rapaces tampouco coñecían á Asunción (como lles acontecía aos do CPI Xosé Pichel), pero que quedaron abraiados coa súa arte. “Canto fixo, pero como fixo todo isto? Como fixo esa cadeira de raíces?” botaban as mans da cabeza vendo a cadeira, feita a man, na que soe sentar Asunción.

Non puido cantarlles unha daquelas míticas coplas ou regueifas que a convertiron en mito, pois os anos non pasan en balde, pero si que puideron ler moitas das sías poesías. Tamén lles aprendeu a facer da reciclaxe, arte, pois outras das cousas que máis lle alucinou foron as obras de arte (figuriñas como sapos, ras, ou outros animais) feitas cun oso de cocido, ese que todaos tiramos ao acabar de facer o caldo.

Asunción emociónase moito cada vez que chega unha destas visitas. “Chorou de emoción e todo”, cóntanos Isabel, que espera que moitos máis centros da volta se poñan en contacto para coñecer, en vida, un tesouro que temos ao lado da casa.