Xoves. 28.03.2024
El tiempo

Bo camiño, Tabaré!

tabare_vazquez_apEl Cronista
Foto de El Cronista
Bo camiño, Tabaré!

A esquina do “Rover” leva varios meses sen a presenza da barra frenteamplista que desde o Cerrito da Vitoria mantén o seu espírito de loita para que a Fronte Ampla volva á ponte de mando da República Oriental do Uruguai. Nestes meses pasados confirmouse que don Lacayo é un eficaz desgraciado neoliberal que empobrecerá ao país á vez que incrementará a riqueza dos que máis teñen. Mires os índices que mires, en todos se empeorou e non é por causa da pandemia, é o cambio de política económica que sacrifica ao cidadán de menos ingresos. Hoxe a barra vén á vereda para despedir ao gran estadista, ao doutor Tabaré Vázquez que se enterra no seu barrio da Teza.

- Claudio: É unha pena que se nos vaia o compañeiro Tabaré. A nosa Fronte Ampla necesita dos seus consellos e da súa experiencia para recuperar o camiño que nos leve ao triunfo electoral. Creo que ademais do cancro o debilitou a morte da súa esposa e quizais tamén ver que o seu querido Montevideo se volvese a encher de ollas populares. Xuntáronselle varias adversidades que o apagaron.

- Flaco: Entristécenos moitísimo porque Tabaré era noso. Quero dicir que á merengada dos "blancolorados" lles importa un carallo e non digo que se alegren (algún haberá que o celebre) pero o certo é que esperan un baixón emocional dentro de nós, os frenteamplistas. É noso porque desde abaixo chegou á cima na súa carreira universitaria e na súa carreira política. Espero que o seu exemplo nos anime a non decaer no empeño de que é necesario recuperar o benestar social.

- Gildo: O gran Tabaré é un ser humano excepcional. Admirámolo e merece o maior dos respectos. Na Teza foi crecendo en coñecementos mediante esforzo individual (en varios oficios antes de ingresar na Facultade de Medicina) que envorcou nos outros, nos demais. É evidente que nunca foi ambicioso xa que o único que buscou é a mellora da vida do colectivo cidadán.

- Don José: Bueno, botijas, logo de meses sen a “pizza e fainá” xuntámonos na nosa vella esquina para aplaudir ao honrado montevideano que abriu as portas para que a xustiza social fose parte da vida diaria dos uruguaios. Aínda que temos posto o tapabocas que nos protexe, é seguro que Tabaré sorrinos ao escoitar que lle dicimos: GRAZAS POLA túa XENEROSIDADE/NON TE ESQUECEREMOS/ATA A VITORIA, SEMPRE. Acá teño un papeliño cos datos exactos que me mandou o amigo Josema Monterroso (agora está no seu apartamento coruñés xa que o virus impídelle viaxar para pasar o verán no Parque Rodó) sobre a orixe familiar paterno de Tabaré. O avó José Vázquez era da parroquia da Purísima Concepción de Vilar de Astrés (Ourense) e a avóa Dolores Edreira era da parroquia de Santiago de Requián (Betanzos). É erróneo o que publica a WIKIPEDIA dicindo que a avóa naceu en Santiago de Compostela. Cando Josema poida viaxar Josema invitarémolo ao “Rover” para que nos explique en detalle o tema familiar galaico.

- Claudio: Ocórreseme preguntar, si de verdade, vendo o que está pasando con estes dexenerados que foron elixidos nas pasadas eleccións, si quizais o virus non estaba acá no 2019 antes de ir ás urnas. Quero crer que miles de cidadáns foron contaxiados xa que ninguén no seu san xuízo, cambia o seu merienda de pan con bondiola ou mortadela ou unhas tostadas con doce de leite ou uns corasanes calentitos da panadería de Perico (“A Atlántida”) por algo así como que: “hai que evitar as graxas saturadas”, “comemos moito azucre”, “o importante é o exercicio físico”. É asqueroso que se chamuyen ao que non pode merendar (ao quedarse sen guita a metade de mes) con mentiras sacadas do manual do Bo Cornudo Neoliberal. Quéntame que sexan tan nabos e se deixen manipular por uns mercenarios mediáticos que os infectan con altas doses de insolidaridade.

- Flaco: Supoño que Tabaré comentaría cos seus achegados sobre a dor que lle produciu ver que moitos cidadáns esqueceron os beneficios recibidos durante 15 anos de crecemento económico. Creo que era tan boa persoa que asumiu como erros propios que parte do electorado volveuse en contra da Fronte Ampla. Se cadra a súa reflexión quedouse un pouco desfasada. Tabaré viviu nun Uruguai onde había algo de ética na política tradicional, quero dicir que había deputados e senadores “brancos e colorados” que non eran malandras. Podían ter certas ideas conservadoras sobre diferentes aspectos da realidade pero non eran delincuentes ou mercenarios da política. Non ían aos debates parlamentarios a mentir, manipular e ocultar para simplemente gañar un soldo. Na miña opinión, ao bo de Tabaré, o neoliberalismo desonrientouno polo seu ocultamento do inimigo.

- Gildo: Ti sabes que se cadra, estás dando no cravo. É posible que se deba estender a toda a esquerda en xeral a urxencia de contar con novas ferramentas para loitar contra o poderoso neoliberalismo. No caso de Tabaré, ao ser un bo católico, creu sempre no reparto do “pan e os peixes” e nas ”Bienaventuranzas do Sermón da Montaña”, en especial, aquilo de que “bienaventurados os que teñen fame e sede de xustiza porque eles serán saciados”. Paréceme que os frenteamplistas imos de inocentes a poñer a fazula para que nos peguen ata que o sangue chegue ao Río da Prata. Así foi que perdemos as eleccións. Non houbo debate de ideas, iso está superado xa que os nosos rivais están abducidos. Inxectáronlles un eficaz veleno discriminador que os fai egoístas, odiadores e resentidos.

- Don José: O compañeiro Tabaré uniunos en esperanzada irmandade. Así foi que gañamos a intendencia e a presidencia. Quero destacar que ca súa humildade e sensatez conseguiu o empuxe emocional necesario para facer campión ao "Club Atlético Progreso" e derrotar á "Philip Morris" que é a empresa tabacalera máis importante do mundo. A sentenza é estudada en todas as facultades de Dereito xa que marca un antes e un despois na defensa da saúde dos cidadáns. Non me esquezo que acá tivemos a varios babosos parlamentarios “brancos” e “colorados” que desexaban unha sentenza favorable á gran multinacional estadounidense (con sé en Richmond, Virginia). O que me doe é que estes lerchos son agora quen ocupan os sillóns ministeriais. É lamentable, é de xente sen honra o elixir a un delincuente mercenario como Isacc Alfie para dirixir a OPP logo de actuar contra o país no xuízo de “Aratirí”. Isto sucede porque miles de uruguayos teñen o corazón cheo de odio e polo tanto carecen de criterio propio. Imaxínanse a decepción de Tabaré cando se confirmou o triunfo de don Lacayo. A verdade, raparigos, non creo que crese que o cambio de goberno foi motivado por fallos da Fronte Ampla. O máis probable é que comente que quizais menosprezamos a influencia dos medios desinformativos. Si durante anos píntanche de gris escuro a unha boa xestión, chega un momento no que algúns deixan de ver a realidade que segundo fose a hora do día, brillaba en dous tonalidades: dourado ou plateado. O que podo prometerlle a don Tabaré é que a finais do 2024 volveremos repetir aquelas palabras de cando nos dicía: Festexen... Uruguaios... Festexen.

 

Outros artigos dende Lonxe de Montevideo

Comentarios