Ramón Ameijenda Pazos, natural de Neaño, aldea de Cabana de Bergantiños triunfa no cine baixo a dirección de Alberto
Gracia na película "La Parra". A súa historia é a dun home que, con esforzo, bo humor e moita humildade conseguiu abrirse paso o mundo da actuación. Con medio século de vida detrás, o actor cabanés deu o salto á gran pantalla cun papel aparece na exitosa película que tanto conquistou á crítica en canto ao público. Ramón, máis coñecido como Xtremis, interpreta a Iñaki, o suicida, personaxe clave na trama que demostra a súa versatilidade e talento actoral. O seu debut cinematográfico marca un fito no seu carreira, consolidándose como figura a seguir na industria de Cine galego.

Un actor con alma e "sarcasmo costeiro"

Ramón Ameijenda Pazos, coñecido como "Xtremis", é un actor emerxente que combina na súa interpretación a rebeldía dun humilde gamberro coa pureza da inocencia. Os seus profesores e, á súa vez, directores de Casahamlet, Manuel Lorenzo e Santiago Fernández, que lle axudou moito, destacan esta mestura única que o fai un artista carismático e próximo, como Carlos Villariño, este último profesor de actuación ante a cámara. Para Ramón, o segredo do éxito reside no traballo constante e no bo humor, dous valores que leva consigo desde a súa infancia en Neaño.

A súa infancia foi unha época dourada, marcada pola amizade e as bromas que hoxe en día lembra con cariño. Creceu rodeado de amigos e veciños cos que compartiu momentos inesquecibles. A riqueza dos seus recordos é tal que podería escribir un libro titulado "As aventuras de Xtremis de Neaño”, onde contaba as súas travesuras e vivencias na vila. Entre elas, destaca as súas visitas a Carmen del Cabreiro, quen tratouno coma a un fillo e mimaro con bolos e galletas ou os seus encontros co señor Evaristo, quen o enviou ao estanco mercar tabaco, aínda que Ramón, en máis dunha ocasión, gastou os cartos en tarxetas en lugar de cumprir o mandato. Dende cedo, amosou paixón polo fútbol, ​​comezando a súa carreira como porteiro da man de Carlos del Cabreiro. Inspirado en Arconada, o mítico porteiro da Real Sociedade, esforzouse moito en cada parada, o que lle valeu gañou o alcume de "Xtremis" despois dunha serie de paradas espectaculares nun partido no que decidiron Alfonso de la Corveira e Carlos bautizao con ese nome.

A súa infancia transcorreu entre xogos e aventuras polos montes e cantís de Neaño. Tocaba "tatarí" "tataró", a indios e vaqueiros e participou nas memorables batallas entre o Alto Neaño e o Baixo Neaño. No seu corazón garda con especial cariño aos seus compañeiros de aventura: Iñigo de Bilbao, os de a Pradaría, Óscar, Martín, Fernando e Manuel de Alejandro, Manuel Figuras, Xesús de Malia e Centeno, entre moitos outros. As travesuras non faltaron: colarse nas vodas, escaramuzas en Ponteceso e incluso "préstando" froita aos veciños. A pesar das súas bromas, sempre houbo un forte sentimento de unión e camaradería entre os nenos da aldea. Neaño estaba cheo de vida e mocidade e todo os veciños compartiron lazos de amizade que perduran na memoria de Ramón. Hoxe, ese espírito de xogo e compañeirismo reflíctese nos seus traballos como actor. A súa autenticidade e dedicación en cada papel son a reflexo da súa historia, da súa infancia chea de anécdotas e valores que acompañárono ata os nosos días. Como el mesmo di, con traballo e bo humor, todo se consegue na vida. E Ramón Ameijenda Pazos segue demostrándoo todos os días.

Unha viaxe inesperada á gran pantalla

O destino ten formas inesperadas de guiarnos cara aos nosos obxectivos, soños e a historia deste veciño da Costa da Morte é unha proba diso iso. A súa vida deu un xiro inesperado mentres traballaba co xeso con Manuel Souto. Nese preciso momento apareceu o cormelán Suso Lista, que o invitou a subir ao seu coche rumbo a Corme onde el estaba a rodar a serie "Para mariñeiros nós". Ese día non foi só seu primeira incursión no mundo audiovisual pero tamén o inicio dunha camiño cheo de oportunidades. Durante a rodaxe, Ramón coñeceu o director do cine Omar Rabuñal Varela, quen ao constatar o seu talento innato, animoume a seguir explorando o camiño da interpretación. Seguindo o seu consello, Ramón entrou no estudio de teatro Casahamlet da Coruña onde comezou a desenvolver as súas habilidades escénicas.

Pouco a pouco, a súa a carreira estaba tomando forma. Comezou con monólogos e pequenas pezas teatro para participar en películas e series de renome como Serramoura e, en Netflix, Rapa e La Unidad. Aínda que interpretando papeis secundarios, está contento co salto ao grande pantalla e co recoñecemento de que lle están traendo os seus esforzos.

Ramón séntese profundamente agradecido a Suso Lista, quen abriu as portas do mundo audiovisual, e con Omar Rabuñal, quen animouno a seguir medrando como actor. Ademais, valora moito o equipo co que traballa, un grupo que o coida e o axude evolucionar en cada proxecto. Un dos seus maiores logros ata a data foi a súa participación en La Parra, baixo a dirección de Alberto Gracia. Este proxecto deulle a gran oportunidade de facelo consolidarse no cine, demostrando o seu talento e deixando pegada a súa interpretación. Grazas á súa experiencia interpretativa, puido
viaxar a varias cidades, pero ningunha o fai sentir como na casa a súa Cabana de Bergantiños, onde atopa a paz e a felicidade. A sorte tamén lle sorriu cando asistiu ao casting da produtora ourensá Fílmika Galaika S.L.,Tasio que optou pola súa participación no rodaxe de La Parra. Para Ramón, cada novo rol é un reto e a premia a súa dedicación e amor pola actuación.

Hoxe, Xtremis segue pisando con forza na pantalla grande, disfrutando cada momento e aprendizaxe en cada proxecto. A súa historia é unha proba que os soños se poden conseguir cando se combina o talento, esforzo e oportunidades adecuadas.

"La Parra": unha xoia cinematográfica con selo galego

A película La Parra, dirixida polo cineasta ferrolán Alberto Gracia consolidouse como unha das propostas cinematográficas máis destacados do ano. Rodada case na súa totalidade en Ferrol, a película toma o nome dunha pensión emblemática da cidade e conta cun equipo técnico e artístico predominantemente galego, que reforza a súa auténtica identidade rexional. É unha historia de retorno e confusión. O argumento de La Parra segue a Damián, quen, tras a morte do seu pai, regresa a Ferrol despois de dúas décadas de ausencia. A chegada á pensión da Parra desencadea unha serie de desencontros cando os veciños comezan a confundilo cun guía turístico desaparecido. Neste contexto, a cidade preséntase como unha illa metafórica, un espazo do que parece imposible escapar, que engade un matiz simbólico á historia.

Dende a súa estrea, La Parra recibiu numerosos premios en festivais de cine. Na Semana Internacional de Cine de Valladolid (Seminci), o filme foi premiado na sección de Alquimia, onde destacou polo seu carácter arriscado e innovador. Tamén, no prestixioso Festival de Cine Independente de Bos Aires (Bafici), gañou o premio ao Mellor Deseño de localización, un recoñecemento á autenticidade e relevancia dos seus escenarios ferroláns. A película, eloxiada pola súa
narrativa innovadora e a súa profunda conexión coa identidade galega, estreouse nos cines de toda España o 13 de decembro. O seu reparto é encabezados por Alfonso Míguez, Pilar Soto, Lorena Iglesias e Emilio Buale. Entre os actores destaca a figura do bergantiñán, Ramón Ameijenda, cuxa participación aporta unha nota de autenticidade e arraigo
galegos á produción. Cunha proposta arriscada e potente carga simbólica, La Parra sitúase como unha das obras películas máis relevantes do ano, consolidando o talento o galego na industria cinematográfica contemporánea.

• Alejandra Plaza

Máis historias de Alejandra Plaza