O Modesto Patrimonio: O topónimo: O Pindo ou Monte Pindo?
08:14 26/05/18
Castelo de Peñafiel-Foto-Modesto Garcia Quintans
Xa temos reflexionado sobre o asunto, pero hoxe Modesto García Quintáns quere afondar na súa posición.
O Modesto Patrimonio: O topónimo: O Pindo ou Monte Pindo?
Encontrar a orixe deste topónimo e indagar sobre cal foi primeiro, se o do monte ou o do poboado é como falar se foi antes o ovo ou a galiña. O que está claro é que os primitivos invasores que chegaron a estas terras formaron poboados dándolle nomes, moitos deles axeitados ao impacto visual ou os seus accidentes xeográficos. Independentemente de que teñamos algúns coñecementos de prehistoria e de lingüística, temos que engadir unha alta dose de imaxinación. Pensamos que esas tribus aventureiras ó longo de milenios, tanto antes como despois de Cristo, chegaron ó noso litoral como invasoras asentándose pola costa ou en zonas ricas e protexidas. Así, os celtas, normandos, vikingos, gregos, nerios, ártabros, romanos, suevos, visigodos, ou outras que descoñecemos, encontraron os seus lugares adecuados as súas necesidades. No caso do Pindo, pensamos que os primeiros asentamentos foron no castro da Illa dos Mouchos, cando aínda non estaban unidas as praias de San Pedro e a do Sinal. Encontraban a comida mariscando, era un bo refuxio para as embarcacións e o monte pedregoso era ideal para protexerse dos seus inimigos e o mesmo tempo practicar a súa relixión. ¿Foron estes primeiros habitantes os que o bautizaron co nome do rochedo que ó longo do tempo o coñecemos como O Pindo?
O Pindo visto desde Alto da Coava Xoana-Foto-Modesto Garcia Quintans No Monte temos vestixios de varias civilizacións: murallóns romanos, portelas que circundan a croa, e polo lateral norte un picoto coñecido como O Castelo Grande, aínda que recentemente os pescadores da ría o bautizaron como Castelo de Peñafiel, lugar dedicado ó culto pagán. Polo lateral sur existen vestixios de un poboado lacustre na lagoa desaparecida, hoxe en día coñecido como Chan das Lamas, e cerca do cumio están os restos dunha ermida, quizá de orixe sueva. O escritor Otero Pedrayo bautizou este Monte co nome de “Olimpo celta”. O 17 de Agosto de 1745, o Pai Martín Sarmiento, gran observador, botánico e experto lingüístico, cruzou o río Xallas pola barca dos Cregos e parou en conversa cos veciños de Eugilde (actual O Enxilde); este lugar de Mazaricos linda co monte polo lateral norte. Pensamos que a primeira pregunta sería: Cal é o nome de aquel monte? Imaxinamos que os veciños lle dirían que aquel monte era coñecido “como O Pedregal aínda que os da ribeira chámanlle Monte Pindo”. “Debe ser moi antigo, e chamaranlle así a imitación do Pindo de Grecia”, dí o visitante. Ante esta reposta, entra a dúbida de se este nome naceu aquí ou foi importado de Grecia. Resumindo, a Xunta de Galicia, segundo o Decreto 189/2003 da Lei de Normalización Lingüística ditaminou que o nome correcto é O Pindo, polo tanto, o monte pasaría a chamarese Monte do Pindo.
Novas relacionadas
https://quepasanacosta.gal/monte-pindo-ou-monte-do-pindo/Patrimonio Pindexo
- O Modesto Patrimonio: A Cova do Acivro ou do Curro Seixiño, no Monte do Pindo.
- O Modesto Patrimonio: Explorando a toponimia dos camiños do Monte do Pindo.
- O Modesto Patrimonio: A Cabana das Chozas, outra Caverna dos refuxiados no Pindo.
- O Modesto Patrimonio: A Furna do Río da Barco.
- O Modesto Patrimonio: Fonte Mateo e A Cova dos Morcegos no Monte do Pindo.
- O Modesto Patrimonio: A Cova da Pendente do Monte Pindo.
- O Modesto Patrimonio: Os muíños do Monte do Pindo.
- Con Pepe do Fieiro redescubrindo os tesouros do Monte Pindo.
- Pepe do Fieiro: “Dicían os nosos vellos…”.
- Ézaro, unha viaxe polas covas dos agochados no Monte Pindo (Parte 1).
- Ézaro, unha viaxe polas covas dos agochados no Monte Pindo (Parte 0).
- Da Raínha Lupa á Cova da Xoana, pasando por Duio, con Pepe do Fieiro.
- O Monte Pindo de Galicia e os grabados rupestres prehistóricos con José Luís Galovart Carrera.
- Coñecendo as lendas históricas do Monte Pindo con Barreiro Barral.
O Modesto Patrimonio
- Explorando a toponimia dos camiños do Monte do Pindo.
- Os lavadoiros de Dumbría.
- O Cruceiro de Calo.
- O bichoco da pataca.
- O Modesto Patrimonio: As Xunqueiras de Cee na ría de Corcubión.
- O sarcófago da Igrexa parroquial de Buxantes.
- A Cabana das Chozas, outra Caverna dos refuxiados no Pindo.
- A Furna do Río da Barco.
- Fonte Mateo e A Cova dos Morcegos no Monte do Pindo.
- A Cova da Pendente do Monte Pindo.
- O Castro de Alvarellos de Berdeogas.
- Lugas de Castrelo, Colúns.
- A Capela de San Marcos do Logos.
- Os muíños do Rego de Quenxe.
- Por que lle chaman as Caldeiras do Castro?:
- Semellanza dos nosos muíños fariñeiros cos canarios.
- Os muíños da nosa comarca.
- Recordando o día máis angustioso de Xesús.
- As varas: As antigas unidades de medida.
- Recordando algo da historia da parroquia de Berdeogas.
- A hidrocentral “Electra del Jallas”.
- O 50 aniversario do Encoro da Fervenza.
- A igrexa parroquial de Dumbría.
- Un Modesto repaso aos costumes avespa velutina.
- O piñeiro-marco entre Cee e Corcubión.
- A escola de Dumbría.
- Reparación do piso e do teito da Igrexa de Buxantes.
- O Dolmen da Pedra da Arca.
- A Cabana da palla do millo.
- Apañar o mato en primavera.
- A Ponte de Canelas en Dumbría.
- O arado de madeira ou tamén chamado romano.
- O Cruceiro pantasma do Monte de Olveira.
- Memoria Histórica de Buxantes – Muíño da Fonte Santa.
- O Castro de Castromiñán.
- O lugar de Quenxe.
- A Igrexa Parroquial de Buxantes.
- A Igrexa Parroquial da Ameixenda.
- O Bico do Santo en Carnota.
- Os muíños do Monte do Pindo, por Modesto García Quintáns.
Novas relacionadas
Fonte
- Redacción de QPC (info@quepasanacosta.com).
