Martes. 17.09.2024
El tiempo

As cartas do Avó Pascasio: Unha camioneta para o alegre “sojerito” exportador

As cartas do Avó Pascasio: Unha camioneta para o alegre “sojerito” exportador
Moi querida neta Cristina: Menos mal que acá arriba estou inmunizado contra todas as variedades de virus que produce o laboratorio clandestino do goberno presidido por don Mauricio pero dóeme ver o sufrimento que se inocula directamente en vena a un pobo que noutros tempos foi o máis xeneroso do mundo. O equipo que dirixe os asuntos públicos implícase activamente na represión dos mapuches en Chubut e actúa con violencia contra os "manteros" que intentan gañar un pesito nas veredas da céntrica praza do Once. É evidente que son os máis eficaces produtores de dúas clases de miseria: a cultural e a económica. Ao mesmo tempo son tamén moi amorosos e permisivos con todo aquel delincuente que lle entrega a pertinente coima. A alegre mineira canadiense da Barrick Gold verte cianuro ás toas para evitar que se desenvolvan as larvas dos mosquitos nos fermosos lagos patagónicos. É lóxico que sexan felicitados polas autoridades sanitarias xa que ademais de non pagar impostos son activos colaboradores na prevención de enfermidades. Esta boa empresa axuda ao aumento da conta exterior dun ministro que non se como se chama pero que o coñeces por levar sempre un gorrito de cores na cabeza. O señor presidente utiliza as súas moitas vacacións para pensar en sacarlle rendemento á empresa familiar utilizando os seus contactos privilexiados. Hai que recoñecerlle iniciativa. Acábaselle de ocorrer unha flor de negocio. Trátase da concesión dunha licenza de importación á empresa SIDEQUIP pertencente ao grupo SOCMA (Sociedade Macri) para traer autos e camionetas fabricados polo xigante automotriz chinés DFSK. Á fronte de SIDEQUIP está un descendiente do noso sangue que quedou automáticamente desherdado logo de manifestar sobre os vehículos importados que "rápidamente converteranse en ferramentas esenciais para os traballadores". Os avós emigrantes non aceptamos na nosa comunidade sentimental de galegos honrados a quen se vendeu a un grupo empresarial que semella ser unha delegación da Ndrangheta dei Catanzaro. O salario deste director está manchado. Vémolo salpicado coas bágoas dos desocupados da industria automotriz local que perderon o seu emprego. A fábrica onde levaban anos é empuxada á pechadura pola competencia desleal de factorías con man de obra barata. O peor de todo é que nos quere chamuyar co habitual cinismo para votantes globoludos. Os vehículos chineses son baratos en orixe pero acá están lonxe do alcance do traballador que se quedou sen laburo. O que sorrí é o sojerito exportador que non paga impostos e vai ter unha flamante camioneta por menos de 10 mil dólares. O que chama moito a atención é a actitude do anestesiado cidadán que se entretén insultando á coya jujeña mentres se caga de calor no seu departamento ao non poder prender o aire acondicionado. O futuro marcarao o efecto da anestesia. Antes ou despois deixarase de xustificar o delituoso modo de actuación dun grupo político que a nós -vellos emigrantes- nos custa entender reciba o apoio de millóns de cidadáns. Vénme á memoria un devandito de Confucio que debería de facer reflexionar aos que seguen con véndaa nos ollos. O gran sabio dicía: "Nun país ben gobernado, a pobreza é algo do que estar avergoñado. Nun país mal gobernado, a riqueza é algo do que estar avergoñado". Despídome. Hoxe teño sesión especial de cine. Invitáronme ao estreo celestial da última película do director galego Oliver Laxe. O tema argumental que se desenvolve en Mimosas é do noso particular interese xa que nosa milenaria etnia galaica está moi preocupada por unha morte e un funeral en condicións dignas. Recibe o agarimo do vello fonsagradino que che desexa un ano de boa saúde para derrotar os cobardes ataques do réxime macricida. – Pascasio Fernández Gómez  
  • Manuel Suárez Suárez. (mansuarez[arroba]quepasanacosta.com).

Outros artigos dende Lonxe de Montevideo

 

Fonte

Comentarios