As cartas do Avó Pascasio: Unha cancha moi enlamada

07:24 01/03/16

Moi querida neta Cristina: Escríboche unhas liñas para achegarche todo o meu apoio diante da extorsión do Poder Injudicial. Non me sorprende a citación indagatoria. Desde que chegou á presidencia don Mauricio sucédense os ataques á convivencia entre arxentinos. Non hai diálogo cidadán e o intercambio de opinións termina sempre aos gritos. É difícil entenderse cando a metade do país baila ao ritmo hipnótico que lle marca o aparello mediático que sostén a unha empresa que opera baixo o rótulo de Cambiemos. A división de poderes é cousa do pasado. Está pasada de moda. Sabido é que os porteños andan sempre á última moda. O xuíz que che citou -personaxe bastante controvertido con 11 expedientes no seu contra na Comisión de Acusación e Disciplina do Consello da Maxistratura- métese en campo que non é da súa competencia. A política económica e dentro dela a liña monetaria é responsabilidade do goberno, é dicir, dun poder do estado que lle chaman Executivo. Que ten que preguntar sobre unha medida tomada polo BCRA sobre o dólar a futuro? Paréceme que o xuíz actúa como un servicial tentáculo do réxime macricida. Quérenche enlamar para que non volvas á Casa Rosada. Din os que saben que o xuíz posúe unha técnica procesal infalible. A súa norma xurídica máis estrita é a coima. Si o indagado afánase uns millóns de dólares para unha conta en Suiza, non hai motivo para a investigación. O mellor é deixar ao chorro tranquilo para que deposite a guita en lugar seguro. Si unha persoa se rompe o lombo na construción dunha alternativa para os que menos teñen, ollo, hai que acusar e procesar por estafa, malversación de fondos e tráfico de influencias. Como ben entenderás, Cristina, o noso señor xuíz ten o don da infalibilidade. No primeiro caso conta ao seu favor cunha boa comisión estipulada no arancel oficial coimero. No segundo caso non hai un mango do que apropiarse polo que debe de meter en cana ao insensato que labura para beneficiar aos demais. É moi grave que non haxa ningún monto económico para aplicar o correspondente arancel. A misión dos xuíces é administrar xustiza. O Banco Central compra ou vende dólares. Establece uns intereses para os prazos fixos en moeda nacional e outros diferentes para depósitos en moeda estranxeira. É inaudito que lle teñas que explicar o mecanismo do dólar a futuro. Bueno, o máis triste do caso é que ao xuíz non lle importa nin o dólar nin as reservas monetarias do país. Si así fose tería que chamar ao presidente Macri para sancionalo pola depreciación do 65,78% ou para multalo por facerlle pagar imposto ás ganancias aos que gañan 30.000 pesos e perdoar aos que ingresan 500 millóns. Trátase de quitarte do medio. Quérente borrar da cancha. Buscan asustarte. Estou seguro de que o sinistro plan vai saír mal. A vós te fortalece. Os cidadáns normais sofren e se molestan moito ao ver que che persiguen seguindo ordes dos directivos do Clan do Clarinete. En democracia debemos xogar con limpeza. Ao rival político hai que atacalo con argumentos. Nuns anos dáse volta a tortilla e os delincuentes macristas terán que responder das atrocidades cometidas en contra do benestar xeral. Non esquezamos que o macrismo está decrecendo. Antes das eleccións había unha soa clase de votantes que estaban unidos contra vos que tiñas a culpa de todos os males. Criticábante con ensañamiento. Eras o demo e don Mauricio era o anxo bo que viña poñer as cousas no seu lugar nun inferno de tolemia desenfrenada para poñer a Arxentina na senda do crecemento. – Pascasio Fernández Gómez.