Rosa Rodríguez: "Necesitamos que nos recoñezan tanto as enfermidades laborais coma o coeficiente redutor"
07:34 31/01/19
A redeira Rosa recibindo á directora do ISSGA no local da Illa da Estrela de Corme Forman parte do patrimonio cultural da Galicia mariñeira e son o eslabón principal da actividade pesqueira galega. Pero as redeiras saben que se non se produce un relevo xeracional inmediato, este centenario oficio de reparar as redes e aparellos de pesca de forma artesanal pasará a engrosar a historia das tradicións que sucumbiron ante a modernidade do século XXI. Aínda así, hai redeiras optimistas. Unha delas é Rosa Rodríguez Vidal (Malpica, 1964) quen, a pesares de nacer en Malpica, traballa como redeira en Corme (Ponteceso) desde que casou. "Tiven a sorte de casar para unha casa mariñeira na que tamén había barco, así que seguín cosendo redes". Di que o futuro das redeiras está agora na diversificación. Falamos con ela. Rosa Rodriguez no seu lugar de traballo
- QPC: Desde cando es redeira?
- QPC: Que é o que fai exactamente unha redeira?
- QPC: Cal é a túa xornada laboral?
- QPC: En que época do ano tedes máis carga de traballo?
- QPC: A día de hoxe, as redeiras cotizades como traballadoras autónomas á Seguridade Social, algo que hai anos era impensable, non?
- QPC: Cres que a remuneración é menor ca que reciben os outros sectores dedicados á conservación de aparellos?
- QPC: Referente ás condición laborais, o traballo de redeira implica estar sempre a pé de porto. Cal é a doenza máis habitual entre o voso gremio?
- QPC: A xente máis nova interésase polo oficio ou vedes que non vai haber relevo xeracional?
- QPC: Fálase tamén da posibilidade de robotizar o proceso no que traballades. Cres que isto pode chegar a algo ou que como o manual non hai outro?
- QPC: E no teu caso persoal, despois de tantos anos, houbo algunha vez que pensaras deixar o oficio?
- QPC: Hai esperanza, entón?