Fisterra, Ópera Ambulante do Centro do Mar

Cantigas que, en cada recanto da vila, contan historias do mundo todo. 

Ruta (resumida)

Partiremos da "bibliotaberna" A Galería (na rúa Real), do sabio taberneiro Roberto Traba Velay.

Deseguido iremos cara a casa de Alexandre de Fisterra, para lle botar a “Oda ao Fútbolín” e contar algún petisco da biografía deste gran talento. 

Tiraremos cara a calexa do Cintolo: Cantigas do Gran Sol, porque, como saben todos os mariñeiros, o mítico Rockhall, rocha perdida entre Escocia e Islanda, é cuspidiño na súa forma ao petón do Cintolo de Fisterra.

Despois pararemos na casa de Monchito Mesejo. Alí cantaremos a canción que a el lle dedicamos os Diplomáticos. Oxalá poida estar e contar en primeira persoa a súa aventura en Mozambique. Cando o barco no que ía foi asaltado pola FRELIMO e el, grazas a lle falar en galego aos guerrilleiros, salvou a vida a toda a tripulación. 

Tiraremos cara a capela do Bo Suceso. Falaremos das relacións de Fisterra con Arxentina (e polo tanto con Italia), cunha mención á peza que lle armou á vila o grupo italiano Man Mau. Tamén haberá unha cita á tradición heavy, isto é ao conxunto Papirus, de Kuka Sar. 

Despois achegarémonos ao Castelo de San Carlos. Alí cantaremos o himno do Liqueirón que armamos o pasado verán coa orquestra bravú Xangai. 

Pararemos na casa de Juanitero, a mais antiga de Fisterra, feita (segundo o seu propietario) polos propios romanos. 

Alí lle mandaremos a famosa cantarea “Fomos pescar a Meixidos” (que me aprendeu Agustín de Cruz de Baixar).

Na praia da Ribeira botaremos cántigas das traballadoras da conserva.

E remataremos onda a áncora do Casón, para cantar o himno popular do gran cabo de Occidente: 

"Debaixo do noso cabo

Hai un home pequeniño

Que lle chaman vendaval

Vendaval, vendavaliño"

(por suposto, pode haber mudanzas, e enganchar outras catareas polo camiño)