Julia Ures espalla os "Poemas" de Pondal por todo o estado: "Quero que a xente coñeza o autor da letra do himno dentro e fóra de Galicia"

O poeta pontecesán Eduardo Pondal volve ao mundo dos vivos e faino gracias ao novo libro "Poemas". Julia Ures Villar, cofundadora de Ponteceso Cultura Permanente (PCP), licenciada en Filoloxía Galego-portuguesa, vén de publicar na Ed. Polibea (na súa colección de Orlando), unha serie de traducións de poemas do bardo bergantiñán.
Despois da primeira presentación realizada no Parador de Lourido, a autora desprazouse ata a Casa de Galicia de Madrid, situada xunto ao espléndido Museo do Prado, onde se deu presentación oficial fóra de Galicia a esta edición en formato bilingüe.
Ures consegue así "o selo de Ponteceso no mapa xeográfico da poesía como Santuario Poético", como destaca L. Ramón García del Pomar, presente no evento. E así, tamén, "conseguiu lembrar que Eduardo Pondal lindaba coas comarcas máis altas da poesía española do século XIX". Un xeito real e concreto de demostrar que a lingua, a poesía e a literatura do Universo galego está entre as máis altas cotas de categoría de todo o estado.
García del Pomar destaca a "lección moral" dun autor que transita entre "o éxtase e culpa, a transgresión e o castigo, a coraxe e a liberdade". "A súa poesía desprende un alento íntimo que chega ao substrato máis profundo do ser humano", sinala, destacando e agradecendo a vontade da autora, que conseguiu encher o auditorio da Casa de Galicia para coñecer a obra dun dos nosos grandes literatos.
Pequena entrevista
Durante a presentación L. Ramón García del Pomar lanzoulle estas preguntas á autora do linro:
- Que supuxo presentar a poesía galega en Madrid e que resultados agarda?
- Moito. En Madrid e noutros lugares fóra de Galicia, que é onde o libro cobra sentido. Penso que Eduardo Pondal é unha xoia e que hai que sacar xoias ou, como sempre digo, hai que saír da súa casa para ver a súa fermosa fachada. O que quero é que a xente coñeza o autor da letra do himno dentro e fóra de Galicia.
- Pódese falar de poesía galega en comparación con outras poesías de España? Se é así, por que?
Que é a poesía galega? O escrito en galego? Que é a poesía española? O escrito en castelán? A poesía é universal e exprésase en diferentes linguas e de diferentes xeitos. Afonso X o Sabio escribiu en galego, porque era a lingua literaria da época e ninguén o identifica como escritor galego. Hai poetas marabillosos en Galicia, algúns deles gañadores de premios nacionais. Por suposto, amo moito a miña lingua e penso que o que fixen é achegala aos demais.
- Fixeches unha tradución literal ou sacrificou a literalidade a favor do ritmo? Utilizaches ou evitaches algún recurso gramatical?
Fixen unha tradución bastante literal. Foi a miña elección porque quería respectar ao autor e quería que se lise como poesía do século XIX. O que non quería era que se perdese a esencia da poesía nin o poeta.
- Recibe apoio da crítica en Galicia?
Non sei. En Galicia, como noutros territorios bilingües ou diglósicos (como se queira ver), converteron a lingua nun tema político e, polo tanto, a crítica dependerá da ideoloxía. Xustifico a tradución porque para os lectores que non falan nin entenden a miña lingua é máis doado achegarse á poesía pondaliana. Oín a moita xente dicir que non tería descuberto un poeta tan grande se non fose nunha edición bilingüe.
- Efectivamente, son un bo exemplo do que dis sobre a conveniencia do bilingüismo. Vexo que contaches co apoio da Xunta. Significa isto que hai un interese político en que Galiza non se quede atrás na pluralidade lingüística do noso país?
A Secretaría Xeral de Política Lingüística está dirixida polo mellor equipo de promoción da nosa lingua. Escoitáronme e entenderon que a edición bilingüe axuda aos lectores non galegos ou aos que non entenden o galego a sentir curiosidade e achegarse ao galego. É unha forma de normalizalo.