O bou Micaela naufraga no Meixón (1935)

Firmas QPC

08:56 04/12/10

Eran as 11 da noite do día 7 de febreiro do ano 1935; A maioría dos veciños da parroquia muradá de Louro velan atentos de que o gran temporal de vento do SW non arrinque as tellas dos seus tellados. Durante o día varias casas da veciñanza foron vítimas da gran virulencia do temporal que se caía e sufriron danos nas súas cubertas, algunha perdendo a maioría das tellas. O formidable bruar do vento mesturase co estrondoso son das ondas que se esgazan ao romper na praia da Area Maior. Entre este colosal concerto de mar e vento cólase un novo e inesperado instrumento, a desesperada buguina dun barco que pide socorro dende o con do Meixón. Inmediatamente ducias de homes e mulleres emprenden o camiño do faro a través da escuridade alumeándose entre as tebras da escura noite con fachuzos feitos con rachas de leña sacadas son toda presa das lareiras , coa intención de atender os posibles náufragos. Ao chegar ao pe do faro, adiviñan máis que ven, un barco embarrancado no medio das pedras do Meixón e as luces de outro que se achega para tratar de salvar aos malpocadiños mariñeiros. O barco embarrancado era o bou de pesca “Micaela” que tiña a súa base no porto da Coruña, e o buque salvador era o gardapescas da armada “V11”. Os veciños de Louro puideron ver como o V11 se achegaba de modo temerario ao costado do Micaela , para a través de unha sisga largada entre os dous barcos, rescatar os 16 tripulantes do bou coruñés. O patrulleiro da armada, xa con todo os náufragos a bordo, puxo rumbo o peirao de Muros onde foron atendidos polos veciños da vila. Os louréanos que puideron presenciar o salvamento eloxiaban a pericia que demostrara o comandante da V11, que con grande risco para o seu barco e a súa tripulación , foi quen de rescatar aos 16 tripulantes do Micaela e poñelos a todos sans e salvos en terra. O bou non puido ser reflotado e os seus restos foron adxudicados en poxa publica realizada nas oficinas da Mutua da Federación Española de Buques de Pesca, que estaba sita no Nº 16 da coruñesa praza da Palloza, a unha empresa especializada en despeces. O Micaela tiña folio de Sevilla , desprezaba 300 toneladas e era propiedade de D. Xosé Chas da Coruña.