Venres. 29.03.2024
El tiempo

Pobre o meu Uruguai querido!

Na miña esquina montevideana do “Rover” fai meses que a barra non goza das súas alegres reunións de charla entre vellos amigos. O horno segue invitando ao morfe de pizza e fainá, ben calentitas, agora que entramos nun outono que case sempre vén con tempo revolto.
Pobre o meu Uruguai querido!

- Claudio: Bueno, ao fin podémonos xuntar logo de varios meses de preocupación. Creo que cando te xogas a vida dá o mesmo esperar tres ou seis meses para unha reunión. O importante é a responsabilidade dos cidadáns pero cun goberno de irresponsables é difícil de superar unha crise sanitaria de alcance mundial. Nós somos frenteamplistas, así que avisamos de que o chamado cambio era unha marcha atrás.

- Flaco: Estamos todos vacinados coa primeira dose e don José, pola idade, xa ten as dúas. Aínda que parece que imos saíndo do pozo albíscase un horizonte cheo de nubes. Morreu moita xente porque máis de 3.000 persoas para a nosa poboación é excesivo pero grazas a que a Fronte Ampla deixou unhas excelentes instalacións hospitalarias repartidas por todo o país vaise a poder derrotar á pandemia. É complicado porque o noso actual goberno (máis ben é un desgoberno) actúa en contra dos intereses dos Uruguaios.

- Gildo: É triste e quéntache que se elixiu a miseria para unha maioría de cidadáns polo odio a unha xestión benefactora que puxo ao país á fronte de todos os nosos veciños da rexión. O que dixo Mujica de ¡Como me doe ver que se poña a economía por encima da vida! resúmeche e define a unha clase política de auténticos discriminadores. Son sabedores de que teñen a firme adhesión duns votantes que seguen envenenados polo lixo mediática. Son os que si puidesen negaríanlle a vacuna aos frenteamplistas. Estamos vivindo unha realidade que se afasta daqueles tempos heroicos en que o batallismo instalouse en gran parte da sociedade.

- Don José: Estou tranquilo, no persoal, xa que me pincharon e todo ben pero dóeme que os meus veciños non entendan que somos unha comunidade na que non hai futuro si soamente se vacinan os que máis guita teñen. É evidente que hai quen pode comprar dous ou tres vacinas diferentes para que o virus non os afecte. Estes mesmos veciños votaron en contra da sanidade pública que agora lles está salvando a vida. Acá teño unha reflexión do meu homónimo Saramago que vai moi ben para a actual situación. Di o gran humanista portugués que "Somos a memoria e a responsabilidade que asumimos. Sen memoria non existimos e sen responsabilidade quizais non merezamos existir". Claro que ao votante "blancoloradocabildero" impórtalle un carallo se che contaxia porque o convenceron de que es un bichicome que o estás fodendo. Acá fágome a pregunta sobre como se logrou meter a merda máis insolidaria nos cerebros de millóns de persoas en todo o mundo. Aristóteles dicía que "a verdadeira felicidade consiste en facer o ben" pero quizais se equivocaba xa que son moitísimos os que gozan facendo o mal.

- Claudio: Quixese saber cal é o beneficio de odiar á Fronte Ampla, en serio, non o entendo. Se non gañas nada, me tes que explicar a razón do teu resentimento. Hai que ser moi mala persoa para apoiar o afane dos que menos teñen. Estoume referindo aos malandras do MIDES que se levan a coima da empresa que estafa aos que necesitan alimentarse nunha Olla Popular. Son asquerosos pero os mercenarios mediáticos dinche que así van comer mellor e ti que es un caracagada, o aceptas sen rechistar. Acá non se fala de ningunha nova política social, é simplemente o engano total para roubar dos fondos públicos. Nunca pensei, malia coñecer os escuros antecedentes, que o fillo do ladrón do Banco Pan de Azucre supere en cinismo ao seu progenitor. Este raparigo deberá de ser denunciado en sé xudicial cando acabe o seu mandato en marzo do 2025.

- Flaco: Vostedes coñecen ao meu ex cuñado, o gran Juancito de Aires Puros, que estivo acá connosco de visita fai uns anos. É o presidente do "Centro Uruguaio de Madrid" e unha persoa que leva máis de 40 anos axudando aos uruguaios que se instalan na capital do Reino de España. Envíame información semanal sobre os acontecementos que se van sucedendo no seu barrio de Carabanchel e cóntame que se acabou a clase obreira pero que o triunfo do franquismo máis rancio nas recentes eleccións autonómicas escapa ás limitacións de carácter ideolóxico. Si o goberno madrileño non che dá axudas pero déixache abrir o boliche cando e como queiras, entón eses son os meus. É incrible que as axudas estatais sirvan de acicate para moverse en contra do presidente Sánchez reclamando "liberdade". Juancito di que en Roma dábanche pan e circo. Aínda que en Madrid sácanche o pan, igual vas correndo a votalos. Semella que ao espazo madrileño non se lle aplican as grandes diferenzas que hai entre dereita e esquerda.

- Gildo: O sucedido en Madrid faime pensar que triunfaron os mesmos que onte votaron a Bolsonaro, Macri e Trump. Creo nos enfrontamos a un desafío que ten a súa base na negación de dereitos sociais aos que che din son os teus inimigos. Hai que afundir ao que menos ten para enriquecer máis ao poderoso. É a proclamación definitiva do individualismo máis insolidario. Son eu o que me laburo un futuro. Téñome que defender dos que queren ter o mesmo que eu, aínda que é evidente que non o merecen. Algo desta patoloxía social podémola detectar acá no votante que levou a don Lacayo á presidencia. Paréceme que non corresponde falar de fascismo máis aló de que o milico Caganini sexa un facho de manual. O combate que derrote ao voto-egoísta que leva ao autoritarismo é moi difícil de gañar.

- Don José: Estou abatido e desanimado. Non atopo consolo para este desastre xa que retrocedemos a ritmo veloz ao tempo de amos e escravos. Coñecemos a historia da humanidade pero somos demasiados os que non aprendemos do pasado. É que non ten gollete que volvan os herreristas que fundiron ao país logo de gañar as eleccións do domingo 30 de novembro de 1958. É que non se explica que volvan ter forza os partidos Voxta (facho-nazi) en Europa que son os responsables directos da morte de millóns de persoas e da proliferación da miseria que se estendeu ata principios dos anos sesenta (é dicir, onte nomás). Gustaríame saber a razón de enfrascarse na mentira para fuxir da verdade. Acá vén ben o que dicía o filósofo Kirkegaard: Existen dous xeitos de ser enganados. Unha é crer o que non é verdade. A outra é negarse a aceptar o que si é verdade. Espero non irme ao cemiterio sen poder celebrar o retorno da Fronte Ampla. Quero gritar forte ¡Imos volver! xa que teño o convencimiento de que haberá miles de cidadáns que recoñecerán meter a pata ao confiar nuns partidos políticos que os deixaron na lona. A volta ao benestar pasa por recuperar a convivencia en democrática harmonía solidaria.

 

Outros artigos dende Lonxe de Montevideo

Comentarios