Borvac, un bergantiñán en Frankfurt vivindo dos nen@s e do techno
O talento galego séguese abrindo paso no exterior a pesar das adversidades que a actualidade nos presenta. Borja Varela Charlín é un mozo galego de 25 anos, de nai laxense e pai pontecesán que se trasladou á cidade alemá de Frankfurt en novembro do 2018 para exercer a súa procesión como traballador infantil con nenos de 0 a 3 anos.
Este mozo aventureiro e emprendedor presume de poder vivir das súas dúas paixóns, os nenos e o techno. Aínda que na capital financeira xurdiu a faísca co idioma, o sistema educativo e o país, este amante do vinilo, espera poder regresar algún día ás súas raíces cunha maleta cargada de sabedoría musical e moita experiencia universal. Co proxecto de música electrónica e techno Borvac está a percorrer Europa con gran aceptación e éxito.
O Covid-19 foi o causante da cancelación dalgunhas das súas actuacións por España, Francia ou Alemaña pero as novas tecnoloxías fixeron posible realizar diferentes concertos en directo a través de Facebook, principalmente. Durante os seus días de corentena na pequena Mainhattan teutoa falamos con el para este medio.
- Alejandra Plaza: Que nos podes contar da túa etapa anterior a Frankfurt?
Estudei maxisterio en Salamanca e, tras graduarme, comecei moi motivado a prepararme as oposicións aínda que, me desmotivei rápido tras descubrir as poucas prazas que serían convocadas. Xurdiume a oportunidade, a través dos meus tíos, ambos os profesores de primaria, que estaban en EEUU realizando un intercambio de dous anos, de irme a traballar a un colexio hispano como voluntario e funme. Son moi aventureiro e emprendedor. Creo que esa experiencia foi o punto de inflexión para o meu posterior salto a Frankfurt.
Ao finalizar en EEUU, volvín a Laxe onde traballei un tempo no bar do meu tío pero, aínda que estaba ben, tiña poucas ganas de seguir estudando e moitas de exercer como profesor. Tras multitude de currículos enviados, decidín apuntarme a unha oferta laboral en Alemaña atraído polas pedagoxías alternativas. Empecei a investigar sobre este campo e encantoume a forma de traballar, o sistema educativo do norte de Europa e as teorías da educación. Para a miña sorpresa, ofrecéronme unha entrevista. Pasei seis meses en Madrid nun curso intensivo de alemán e, aínda que pasei momentos dunha alta tensión porque foi moi intenso, tomeino como un reto que me motivaba a seguir. Estaba ilusionadísimo.
- A. P.: Resides en Frankfurt desde finais do 2018. Por que escolliches esta cidade como destino laboral e como foi o proceso de adaptación nunha cidade destas características e cun idioma tan distinto?
Foi Frankfurt como puido ser Múnich. Vin contratado por unha empresa de colocación que posúe convenios bilaterais con España. Tocoume Frankfurt e estiven de acordo. Cría que ía traballar con nenos de tres a seis anos pero propuxéronme un novo reto e acepteino. Estou a traballar con nenos de 0 a 3 anos, son o único home e, aínda que o aceptei para empezar con bo pé na empresa tamén, teño que recoñecer que me descubrín e sorprendín a min mesmo. Tomei a mellor decisión da miña vida e encántame traballar cos nenos desa idade. Tambíen atópome moi arroupado polas miñas compañeiras de traballo. Atopei o meu lugar e estou moi feliz. Cada día aprendo moitísimo. Síntome realizado e esta é a miña zona de confort.
- A. P.: Pensas ou te formulas a volta a España nalgún momento?
Non teño plans de vida a día de hoxe. Estou nunha etapa de deixarme fluír pero si me vexo volvendo a España nalgún momento. Gustaríame volver e non perder o vínculo coas miñas raíces. De todos os xeitos gustaríame facer moitas cousas antes dese regreso como, por exemplo, pasar un par de anos en Berlín para empaparme da miña outra paixón, a musical.
- A. P.: Como levas ese sentimento tan característico na xenética galega, a morriña?
Eu non sinto morriña como tal. A distancia lévoa ben. Quizais si necesitaba vivir fóra para volver con máis ganas e para valorar máis á familia, aos amigos, a gastronomía…
- A. P.: Falamos da túa paixón polo nenos pero como é esoutra paixón, a música?
A música é un tema moi intenso para min. Nunca me gustou a música comercial. Creo que esa paixón comezou porque o meu pai tiña unha mesa de mezclas moi básica no seu local. Había moita música de Julio Iglesias e estilos parecidos ademais de música bacallau. Había un grupo que se chamaba Scorpia cuns ritmos de bombo-caixa que me lembraban os latexados do corazón que me gustou moito. Aí empezou a espiral pola música electrónica aos dez anos. A partir de aí a miña ilusión era cumprir os 18 para poder asistir a un festival de música electrónica de verdade. Así foi e no 2012-13 vivín a miña gran experiencia. Foi unha viaxe de emocións que gocei moitísimo. De aí, empecei a investigar, buscar que tipo de eventos celebrábanse e descubrín que Alemaña era, naquel momento, o lugar que máis apoiaba este estilo de música. Descubrín que esta música converteuse nunha maneira de reivindicación e protesta tras a caída do muro de Berlín o que aínda me encandeou máis.
- A. P.: Creaches o teu propio proxecto musical Borvac. Que significado escóndese detrás deste nome e como nace este proxecto?
Fun estudar a Salamanca e, cando saía co meu amigos, non me sentía identificado cos lugares típicos que frecuentaban os demais. Comecei a buscar lugares onde podería escoitar techno. Coñecín a moitísima xente nova e, entre elas, a un dj. El tiña un equipo e comecei a coquetear con el. Nese tempo coñecín á que foi a miña moza por un tempo e ela regaloume a miña primeira mesa de mezclas. Aí empezou todo. Fun investindo en música, aprendendo e despegando como Borvac. O nome é un tres, dous, un de Borja Varela Charlín. Tras un ano facendo primeiros pasos aquí e alá, propúxenlle a un amigo montar un colectivo chamado Underground Beats e organizamos unha exitosa festa cun cheo total nunha nave industrial en Salamanca. Ese momento foi o antes e o despois para a música techno na cidade. Logramos construír unha marca importante e cada mes repetiamos o evento.
- A. P.: Que significa para ti a música electrónica e techno?
O techno é un movemento moi familiar, moi humilde ou, polo menos, o 90%. O meu amor é polo vinilo aínda que nun principio ao non dispoñer de pratos nin de soltura económica, tiven que facelo de forma dixital. En Alemaña, co meu primeiro soldo, compreime un equipo de música e agora invisto en vinilo. Considérome un friki do vinilo. Foi neste país onde realmente sentinme un dj. Mentres non pinchas con vinilo non es realmente un auténtico dj. Sentes a música de forma distinta e o amor que sentes por ela axúdache a xogar coas emocións da xente que está na pista de baile. Para min o techno é algo indescritible. Existen temas que che deixan atravesar o limiar do cerebro. Se ampla de tal forma que che deixa vivir emocións nunha viaxe que che penetra noutra dimensión. É como mergullarse; só escoitas a baleiro da auga. Evádeste da realidade. No techno mergúllaste nun baleiro musical que está cheo de emocións. É como unha éxtase.
- A. P.: A pandemia que nos invade desde hai uns meses Europa provocou a cancelación de todo tipo de eventos. Como che afectou esta situación?
A verdade é que tiña programados diversos concertos en Granada, París... pero agora mesmo é imposible e descoñécese cando poderemos retomalos. De todos os xeitos moitos organizadores están a utilizar o Facebook para realizar directos e, polo momento, a experiencia está a ser moi boa. Despois da actuación para a sala Matriz de Selecta atopeime con máis de 300 solicitudes en Facebook de xente que vira o meu directo. Síntome angustiado pola masa de xente que supón pero estou enormemente agradecido e síntome moi acollido.
- A. P.: Gustaríache transmitir algunha mensaxe aos nosos lectores?
Gustaríame facer chegar unha mensaxe de motivación para todas aquelas persoas que non o entenden. Inclúo aos meus pais tamén que agora fan por entenderme e por ser partícipes. O techno non é para todos pero quero convidalos a que se concentren en escoitar unha canción de techno con atención para que vexan que non é repetitivo. Cada tema é diferente con ritmos diferentes. Creo que a xente que non valora o techno é porque está afeito escoitar música pouco complexa e ao techno necesitas prestarlle moita atención.
Novas relacionadas
