Venres. 29.03.2024
El tiempo

Non hai que gastar pólvora en chimangos

Non hai que gastar pólvora en chimangos

Don Lacayo está tranquilo. Achégase o primeiro de marzo que será cando asuma como presidente da República Oriental do Uruguai pero non hai motivo de preocupación xa que a sorte o acompaña.

Agora que son case presidente pódome sincerar comigo mesmo. Teño que empezar a converterme en persoa seria ao ocupar a presidencia do país no que nacín. Estou moi sorprendido polo triunfo electoral xa que o noso partido non fixo ningunha proposta que mellorase o actual nivel de vida dos uruguayos. Nunca dixemos que se aumentaría o SMN pero aseguramos que se cambiaría o horario de laburo do peón rural que pasará a ser de non menos de 10 horas diarias co domingo libre. Acá a verdade metémoslle un bo gol á "Fronte Ampla". É evidente que os dirixentes frenteamplistas cometeron o erro de crer na excepción rexional da nosa clase media ao quedarse atrasados no concepto tradicional de que é máis "culta" que en Arxentina, Brasil e EEUU. Bueno, á mellor é así nun pequeno sector con educación universitaria pero eses non votan ao Partido Nacional.

Menos mal que os meus asesores me abriron os ollos. É grazas a eles que gañamos as eleccións. Aconselláronme centrar o discurso naqueles que fai 15 anos non tiñan vivenda propia, non tiñan un autito e tampouco coñecían as vacacións en Piriápolis. Non me deu conta (o meu non son as análises sociolóxicas) de que o que ten máis medo de perder o seu actual status de benestar é sempre un novo membro da clase media. É o que creceu un pouco, o que subiu un chanzo e lle aterra a posibilidade de caer. A miña garda pretoriana fíxome ver que o que subiu un peldaño quere subir outro máis, polo menos. Acá é onde os xenios do equipo Herrerista me fixeron ganador ao informarme que o cidadán que onte andaba en bicicleta porque non tiña para o boleto está indignado porque di que merece máis do que ten pero non o pode conseguir porque o frea o picherío. Que me estás contando?

Enseguida entendín que tiñan razón ao ver un esquema que me debuxaron nun pizarrón no que escribiron ben grande a palabra "picherío". Despois sacáronlle dúas frechas para abaixo, unha á dereita era a "A" e a da esquerda era a "B". Téñoo gravado porque foi a clave do triunfo. É incrible, che, onde estaba o meollo da campaña electoral. Á beira da "A" escribiron que temos un picherío "activo" que é derivado da acción gobernamental, é dicir, sacarlle a guita aos que teñen para darlla aos desfavorecidos e á beira da "B" puxeron que hai tamén un picherío "pasivo" que é cando se recibe, sen laburar, unha papita rica mensual que denominan axudas sociais. Este esclarecedor esquema foi a base da miña consolidación como un candidato valente que é aquel que defende aos que se rompen o lombo. É lóxico que moitos cidadáns se quenten ao ver que están pagando impostos para manter ao picherío. Foron os que nos votaron para que o país progrese e son os que desexan máis riqueza. A partir de marzo encheranse de alegría co aumento de impostos e os recortes orzamentarios. Saben que os pobres non van recibir un mango porque é ao pedo, estás tirando a guita. Necesítase un "Só Uruguai" que se esforce e implique en aumentar os ingresos dos que máis teñen. ¡Así progresa o país! É moito mellor ter unha decena de millonarios máis que mil pobres menos. Coincido co devandito popular de que NON HAI QUE GASTAR PÓLVORA EN CHIMANGOS.

UN ANO EN BOS AIRES

Outros artigos dende Lonxe de Montevideo

Comentarios