Non hai que gastar pólvora en chimangos
Don Lacayo está tranquilo. Achégase o primeiro de marzo que será cando asuma como presidente da República Oriental do Uruguai pero non hai motivo de preocupación xa que a sorte o acompaña.
Agora que son case presidente pódome sincerar comigo mesmo. Teño que empezar a converterme en persoa seria ao ocupar a presidencia do país no que nacín. Estou moi sorprendido polo triunfo electoral xa que o noso partido non fixo ningunha proposta que mellorase o actual nivel de vida dos uruguayos. Nunca dixemos que se aumentaría o SMN pero aseguramos que se cambiaría o horario de laburo do peón rural que pasará a ser de non menos de 10 horas diarias co domingo libre. Acá a verdade metémoslle un bo gol á "Fronte Ampla". É evidente que os dirixentes frenteamplistas cometeron o erro de crer na excepción rexional da nosa clase media ao quedarse atrasados no concepto tradicional de que é máis "culta" que en Arxentina, Brasil e EEUU. Bueno, á mellor é así nun pequeno sector con educación universitaria pero eses non votan ao Partido Nacional.
Menos mal que os meus asesores me abriron os ollos. É grazas a eles que gañamos as eleccións. Aconselláronme centrar o discurso naqueles que fai 15 anos non tiñan vivenda propia, non tiñan un autito e tampouco coñecían as vacacións en Piriápolis. Non me deu conta (o meu non son as análises sociolóxicas) de que o que ten máis medo de perder o seu actual status de benestar é sempre un novo membro da clase media. É o que creceu un pouco, o que subiu un chanzo e lle aterra a posibilidade de caer. A miña garda pretoriana fíxome ver que o que subiu un peldaño quere subir outro máis, polo menos. Acá é onde os xenios do equipo Herrerista me fixeron ganador ao informarme que o cidadán que onte andaba en bicicleta porque non tiña para o boleto está indignado porque di que merece máis do que ten pero non o pode conseguir porque o frea o picherío. Que me estás contando?
Enseguida entendín que tiñan razón ao ver un esquema que me debuxaron nun pizarrón no que escribiron ben grande a palabra "picherío". Despois sacáronlle dúas frechas para abaixo, unha á dereita era a "A" e a da esquerda era a "B". Téñoo gravado porque foi a clave do triunfo. É incrible, che, onde estaba o meollo da campaña electoral. Á beira da "A" escribiron que temos un picherío "activo" que é derivado da acción gobernamental, é dicir, sacarlle a guita aos que teñen para darlla aos desfavorecidos e á beira da "B" puxeron que hai tamén un picherío "pasivo" que é cando se recibe, sen laburar, unha papita rica mensual que denominan axudas sociais. Este esclarecedor esquema foi a base da miña consolidación como un candidato valente que é aquel que defende aos que se rompen o lombo. É lóxico que moitos cidadáns se quenten ao ver que están pagando impostos para manter ao picherío. Foron os que nos votaron para que o país progrese e son os que desexan máis riqueza. A partir de marzo encheranse de alegría co aumento de impostos e os recortes orzamentarios. Saben que os pobres non van recibir un mango porque é ao pedo, estás tirando a guita. Necesítase un "Só Uruguai" que se esforce e implique en aumentar os ingresos dos que máis teñen. ¡Así progresa o país! É moito mellor ter unha decena de millonarios máis que mil pobres menos. Coincido co devandito popular de que NON HAI QUE GASTAR PÓLVORA EN CHIMANGOS.
UN ANO EN BOS AIRES
- O mes de decembro en Bos Aires
- O mes de novembro en Bos Aires.
- O mes de outubro en Bos Aires.
- O mes de setembro en Bos Aires.
- O mes de agosto en Bos Aires.
- O mes de xullo en Bos Aires.
- O mes de xuño en Bos Aires.
- O mes de maio en Bos Aires.
- O mes de abril en Bos Aires.
- O mes de marzo en Bos Aires.
- O mes de febreiro en Bos Aires.
- O mes de xaneiro en Bos Aires.