Noordwij, é a denominación dunha cidade situada nos países baixos do sur de Holanda. Ademais, tamén foi o primeiro nome que recibe o cargueiro de vapor, construído en 1939 na N.V. Scheepswerf v/h. Jan Smit Czn., Alblasserdam (Holanda).

É bastante habitual que das espadanas das nosas igrexas e capelas penden campás de varios naufraxios; ou simplemente derivada da época dourada dunha próspera industria de desguace e despezamento, establecida nas nosas costas ata ben despois dos anos oitenta do século pasado.

A prolífica historia dos naufraxios ponse de manifesto en cada un dos nosos templos relixiosos, neste caso en particular e por mera casualidade, simplemente con interese cultural eclesiástico espiritual ou arquitectónico, mirando cara o campanario da igrexa parroquial de San Cristóbal de Codesos, situado. na pequena aldea ceense, hai unha campá coa inscrición de Noordwij.

A típica campá de barco cun diámetro na súa boca duns 30-35 centímetros de diámetro, presenta dous cordóns gravados no seu terceiro. No medio, tamén inscrito, o primeiro nome e a data de construción do cargueiro "Noordwijk 1939". A decoración remata con tres cordóns gravados no medio pé. No lado oposto, falta un anaco de material ao pé da campá, posiblemente polo naufraxio.

A campá está bastante desgastada, e erosionada tras o castigo sufrido pola exposición continua ás duras condicións meteorolóxicas, tanto a bordo do barco, como durante o naufraxio sufrido; e os seus 84 anos de existencia dende a súa fabricación.

Quizais o nome de Noordwijk non nos pareza familiar nun primeiro momento, pero, con todo, o de George C. O barco chamado inicialmente Noordwijk (1939), cambiou o seu nome en 1960 polo de George C.

O 6 de novembro de 1962, este buque de aceiro propulsado por vapor; e cunhas dimensións de 101,63 metros de lonxitude, 15,32 metros de manga e 6,78 metros de calado con 3697 toneladas de desprazamento; Xa bastante traballado e entrado en anos, naufragou irremediablemente mentres navegaba baixo bandeira libanesa polas nosas costas.

A súa carga a bordo consistía en fertilizantes. Despois de abrir unha dubidosa fuga involuntaria no seu casco fronte ás costas de Fisterra; e tentando buscar refuxio na Ría de Corcubión deambulando polas nosas costas, rematou a súa andaina de vida activa como un barco, encallando toda a súa masa de aceiro e ferro na Punta de Caldebarcos. Un naufraxio máis que polémico e dubidoso, ao que se lle atribuíu unha intención manifesta, e onde despois de salvarse a toda a tripulación, o barco perdeuse para sempre tras partir o seu casco en dous.

Máis de 60 anos despois do seu naufraxio, a campá, así o testemuña historicamente, nun lugar rural, rústico e discreto, non moi lonxe do salitre e do bulicio das nosas embravecidas augas costeiras.

• Xosé Troiano Carril e Jesús Vicente Bernal Tortosa

NOVAS RELACIONADAS

• Jesús Vicente Bernal Tortosa presenta o libro sobre o Carrumeiro Chico: “Non é un best seller pero é o único libro que conta a historia tan detallada do Carromeiro Chico”.

OUTROS ARTIGOS DE BERNAL

• Polo San Xoán a sardiña molla o pan.
• “ERIS”, unha campá de costas ao mar na Capela do Pilar de Corcubión.
• “Reloj no marques las horas”.
• Tres cíclopes da nosa Costa .
• Plácido Castro Rivas, historia da puxanza económica de Corcubión.
• A transgresora e imborrable obra do inesquecible “Pepe do Raio”.
• O patronazgo de San Marcos en Corcubión.
• A última singradura da Fragata Ariete D-36.
• O “Tesouro” do Banco de Galicia Cemiterio do Prestige.
• A “Victoria” de Elcano, 99 lustros de heroicidade.
• A Ría de Corcubión cítase coa “Gloriosa” épica e historia tras 270 anos.