Un faro é unha torre de señalización luminosa situada no litoral marítimo ou terra firme, fixado como referencia para servir de guía aos navegantes na mar. Están coroados por unha ou dúas lámpadas potentes. O término español provén do grego antigo (pharos), facendo referencia á primeira torre coñecida de sinais concibida con este fin e situada na antiga Alejandría (Egipto), na illa de Pharo no século III a.c., duns 100 metros de altura, dando nome a este tipo de sinais ata os nosos días. Os sinais luminosos utilizadas para axuda á navegación nas costas e litorales, pódense clasificar dun modo xeral como faros e balizas.

Para poder ser identificados polos navegantes, cada faro ou baliza ten unha característica ou aparencia luminosa distintiva da súa luz, como son a cor da súa luz, grupo de escintileos (Gp D) e ocultaciones (Oc) que o diferencian dos seus semellantes.

Na Costa da Morte destacan tres faros pola súa importancia, magnitude da súa obra, singularidades e outras características que aínda que son coñecidas, non está demais reiteralas cunhas boas tomas mediante Dron, realizadas por Paco Gonzalez.

Faro de Cabo Vilán

O primeiro faro de Cabo Vilán foi construído en 1855, cun alcance de 9 millas e alimentado de aceite como combustible, con todo o seu ubicación non o facía visible en todo o seu horizonte o cal supoñía un perigo insalvable para a navegación, mostrando un ángulo cego ao navegante, determinante para a construción do actual foron as traxedias acaecidas durante este periodo de tempo entre elas a do Serpent en 1890.

O actual é un Faro de primeira orde, Inaugurado en 1896, construído a 104 metros sobre o nivel do mar, materializado cunha torre octogonal de sillería cúpula gris de 25 metros de altura. A súa situación estratéxica no Concello de Camariñas faille proxectar un fai de luz visible a unhas 30 millas de alcance. As características técnicas da súa aparencia e luz, grupo de escintileos GPD(2) 15 s. L0,5 Oc3,5 L0,5 Oc 10,5.Marcou un fito ao ser o primeiro faro eléctrico de España.

Vista aérea do Faro do Cabo Vilán-Fotografía: Paco González

Faro de Cabo Touriñán

O primeiro faro era de cuarta orde, distaba uns 10 metros do seu ubicación actual foi Inaugurado o 15 de decembro de 1898, con aparello luminoso óptico herdado do faro de Cabo Vilán. O actual de primeira orde, construído a 93 metros sobre o nivel do mar e materializado cunha torre cilíndrica branca de 14 metros de altura. A súa situación estratéxica nunha pequena península que se funde co mar un quilómetro mar dentro, no Concello de Muxía, faille proxectar un fai de luz visible a unhas 25 millas de alcance. As características técnicas da súa aparencia e luz, grupo de escintileos GPD(2 1) 15 s. L0,2 Oc2,2 L0,2 Oc6,1 L0,2 Oc6,1 Racon (T) M ao SE. É o punto máis occidental de Galicia e da España peninsular, o último raio de luz de Europa é recolleito polo Faro de Cabo Touriñán.

Vista aérea Faro Cabo Touriñan. Fotografía: Paco González

Faro de Cabo Fisterra

Faro de primeira orde construída en 1853 entrando en funcionamento en 1855, a 143 metros sobre nivel do mar e materializado cunha torre octogonal de sillería. Sito no Concello de Fistera proxecta a súa luz branca cada día cun alcance de 23 millas, sendo as características técnicas da aparencia da súa luz, grupo de escintileos D 5 s. L0,3 Oc4,7 Escurecida ao E de demóraa 149º.Racon(Ou)DGPS. Existe un edificio unido ao do propio faro, o da sirena, popularmente coñecida como a vaca de Fisterra, posto que nos días de néboa a súa sirena que era comparada co mugido dunha vaca, oíase en toda a comarca. Existe outro edificio próximo e vinculado a estes dous anteriores históricamente, o Semáforo. Actualmente está dedicado á activade hostelera, pero en 1883 a Mariña de guerra Española construír para establecer alí unha estación de comunicación cos buques mediante Semáforo, que é unha comunicación visual baseada na transmisión e interpretación mediante sinais e bandeiras do código internacional creado para iso. É por iso que este edificio recibe este nome. Máis tarde este e non moito logo da súa creación estableceuse telégrafo e teléfono para agilizar as comunicacións.
Vista aérea Faro Cabo Fisterra. Fotografía: Paco González

Antigas civilizacións como a Romana, consideraban este cabo como o máis occidental de Europa, é por iso que era coñecido como o fin do mundo “Finis Terrae”, privilexio que agora ostenta Cabo Touriñan e o seu faro.

Foi unha necesidade ineludible no seu día o balizamento marítimo das nosas costas debido ás recortadas costas e baixos que bordean as nosas costas; así como aos incesantes naufraxios.

Aínda que hoxe convertéronse en motivo de goce e peregrinación turística pola paisaxe que lles rodea, as súas vistas ou simplemente visualizar a magnitude da súa obra, non hai que esquecer que seguen en pié como auténticos cíclopes dominadores das nosas costas, mudos e xordos alleos ao paso do tempo e a historia; pero cumprindo á perfección a misión coa que foron creados, ser gardiáns de vidas, auxiliando e guiando coa súa luz proxectada ao infinito mar ao navegante.

• Jesús Vicente Bernal Tortosa.

 

Novas relacionadas

• Jesús Vicente Bernal Tortosa presenta o libro sobre o Carrumeiro Chico: “Non é un best seller pero é o único libro que conta a historia tan detallada do Carromeiro Chico”.
• Voando entre Faros co dron de Pazo González.

Outros artigos de Bernal

• Plácido Castro Rivas, historia da puxanza económica de Corcubión.
• A transgresora e imborrable obra do inesquecible “Pepe do Raio”.
• O patronazgo de San Marcos en Corcubión.
• A última singradura da Fragata Ariete D-36.
• O “Tesouro” do Banco de Galicia Cemiterio do Prestige.
• A “Victoria” de Elcano, 99 lustros de heroicidade.
• A Ría de Corcubión cítase coa “Gloriosa” épica e historia tras 270 anos.