Ía o despacho cando o vin, soíño, coma sempre adoitaba chegar e partir dos campos de fútbol da Costa da Morte. Decateime del pois non é cotián atopar unha persoa maior no campus e menos entre a floresta. O sol caía á chumbo pero un vizoso plataneiro peneiraba os raios do mediodía. El permanecía ao seu abeiro, coa ollada perdida, sentado a rentes do chan coma un cativo enredando nas…