Xoves. 25.04.2024
El tiempo
Darío Areas
11:09
06/01/14

A colección de ouverivería da Fundación (I)

A colección de ouverivería da Fundación (I)

A grandes rasgos poderíase denominar a ourivería como a arte de traballar os metais preciosos para facer xoias, obxectos de adorno ou de culto, útiles para as casas nobres, etc. A súa correspondencia en castelán sería “orfebrería”, palabra de procede do latín “auri” (ouro) e “faber” (fabricador).

A maior parte da colección de ourivería da Fundación Fernando Blanco foi mercada, a finais do século XIX, no prestixioso obradoiro madrileño da familia Meneses.
Comezaremos pois, por coñecer a historia desta acreditada familia de douradores e prateadores.

Histora da Pratería Meneses

Edificio Meneses en Praza Canalejas inaugurado no 1877 Leoncio Meneses Alonso fundador da Prateria Meneses

Leoncio Meneses naceu en Villamuriel de Cerrato (Palencia) no ano 1816.
Os seus primeiros contactos co mundo da ourivería proceden da súa estancia en Xibraltar (1843), onde tivo que refuxiarse logo de acompañar ó Xeneral Espartero ata o Puerto de Santa María (Cádiz), onde éste último embarcou con destino ó seu exilio en Inglaterra, tralo fin da súa rexencia.

Nos seis meses que durou o desterro, Leoncio Meneses adicouse a dar leccións de dourado e prateado, galvanoplastia, frores artificiais e outros artificios que aprendeu dos enxeñeiros ingleses e dos xudeus.

Logo do desterro voltou a Madrid, reclamado polo artífice italiano Marcos Lattis, para dirixilos traballos no seu obradoiro. Unha vez que Marcos Lattis retírase, queda ó frente do taller.

Establecido xa coa súa primeira tenda na rúa do Príncipe nº 6, montou un taller con 28 operarios. Posteriomente abreu unha tenda maior na mesma rúa do Príncipe nº 7.
En 1855 establece a fábrica en Chamberí, dando traballo a 160 empregados.

Tivo catro fillos, Emilio, José Maria, Manuel e Teresa. Os tres varóns aprenderon o oficio e traballaron con él no negocio. En 1867 enviou a Emilio e José Maria a estudar en Paris tódolos adiantos da industria e do metal branco.
Alí asistiron á Escola de Artes e Oficios, especializándose en diferentes traballos cada un.
O outro fillo, Manuel, quedou en Madrid, e un tempo despóis independizouse, montando tendas, a xeito das hoxe chamadas franquicias en Valladolid, Sevilla e Barcelona.
En decembro de 1877 inaugurábase o local da Praza de Canalejas, construcción coñecida co nome de edificio Meneses, e que aínda hoxe se conserva, sendo unha edificación emblemática da cidade.
En 1885 inauguraban unha nova fábrica, agora xa os seus fillos, no barrio de Salamanca, situada na rúa Don Ramón de la Cruz, na que daban traballo a máis de 300 empregados.

Durante todos estes anos de traballo, Pratería Meneses foi evolucionando a través de diferentes sociedades.
A fabricación durante todos estes anos exténdese á ourivería relixiosa e á pratería destinada a obxectos de mesa e elementos para hoteis. Distínguense dúas fases; unha inicial na que era tanto ou máis importante a fabricación de ourivería relixiosa, e unha segunda na que pasa a ser máis importante a pratería, gañando importancia os seus productos para mesa e decoración, chegando a ser nomeado proveedor, dourador e prateador da Casa Real no ano 1856.

Ó longo da súa historia, a marca, e logo os seus diferentes sucesores, asistiron a diferentes exposicións, gañando numerosos premios e medallas, incluso no ámbito internacional, entre as que podemos destacar as seguintes: Medalla de prata da Xunta de Agricultura de 1865; Medalla de cobre na Exposición Nacional de 1873; Medalla de cobre na Exposición Agrícola, Industrial e Artística de Galicia de 1875; Medalla de prata na Exposición Rexional Gaditana de Amigos do País de 1879; Medalla de ouro da Sociedade Científica Europea en 1881; Medalla na Primeira Exposición Pedagóxica de 1882; Mención honorífica na Exposición Nacional de Minería, Artes Metalúrxicas, Cerámica e Cristalería de 1884; Medalla de ouro e diploma na Exposición Universal de Barcelona de 1888; Medalla de ouro e membro de honra correspondente da Academia Parisina dos Inventores Industriais e Expositores de 1892; Premio de Honra na Exposición de Industrias de Madrid de 1907; Medalla de ouro da Real Sociedade Económica Matritense de 1908; Diploma de honra na Exposición Universal de Bruselas de 1910.

Outro dato a destacar é a expansión comercial entre os anos 1850 e 1876. A estratexia comeza coa creación dunha rede de establecementos en provincias e no estranxeiro. Un dos primeiros foi en Valladolid e en Barcelona. No 1878 contaba con seis sucursais (Sevilla, Bilbao, Cádiz, Granada, Oviedo e Valencia). A expansión da fábrica tamén implicou a exportación a "ultramar", abrindo un local na Habana (Cuba).
Posteriormente tamén se exporta a Manila (Filipinas).

Na actualidade, os descendentes do fundador de Pratería Meneses, continúan coa tradición familiar que se iniciou na década de 1840.

Premios obtidos por Prateria Meneses. Documento cedido por Camilo Meneses bisneto do fundador

Tesouros Ocultos da Fundación

Novas da Fundación

Artigos sobre Fernando Blanco de Lema

Outros artigos de Darío Areas

Tesouros da Fundación

Máis información

Para unha información máis detallada sobre a figura de Fernando Blanco de Lema e da historia do Instituto da Fundación e da antiga Escola de Nenas, así como tamén do Museo, podedes visitarnos na Praza da Constitución, nº 25 de Cee, ou na web: www.museofernandoblanco.org.

Fonte

Comentarios