Luns. 07.10.2024
El tiempo

José Ramón Recarey “O emigrante” presentou o seu terceiro disco en Menziken

  • Pleno no Centro Español de Menziken para gozar da música do emigrante xalleiro José Ramón Recarey Gómez.
José Ramón Recarey O emigrante
José Ramón Recarey “O emigrante” presentou o seu terceiro disco en Menziken

As tardes-noites de outono en Suíza fanse longas e escuras e, aínda que o inverno non chamou á porta aínda, certo é, que os emigrantes prefiren gozar da noite do sábado nesta época do ano entre bos amigos e cunha suculenta e saborosa comida caseira que lles achegue a casa. Se ademais, a noite está amenizada pola música nostálxica do xalleiro José Ramón Recarey Gómez “O emigrante” que enche a sala de emocións, sentimentos e recordos, pouco máis se pode pedir.

Así, a pasada fin de semana, máis de 70 persoas acudiron ao centro español de Menziken para gozar dunha velada entrañable.

Pleno no Centro Español de Menziken  2

José Ramón Recarey naceu fai 51 anos en Boaña de Abaixo, na parroquia de Castriz (Santa Combra). Este xalleiro, orgulloso da súa terra e as súas xentes, esconde na súa profunda mirada unha historia marcada polos tristes momentos e recordos que deixaron un sinal importante na súa vida e, que á súa vez, forxáronlle como persoa. Á idade de seis ou sete anos comezou a sufrir bullying no colexio por ser tatexo, converténdose en obxecto de burla para os seus compañeiros de infancia; un factor que lle xerou inseguridades e moita timidez, que desaparecían a través da música e o cante.

Amante do deporte, o fútbol converteuse no refuxio perfecto ademais da súa outra paixón, a música. No fútbol desenvolveu un gran potencial como porteiro que non pasou desapercibido para o Club Bergantiños que o fichou en 1989. Con todo, do mesmo xeito que a Julio Iglesias, un desafortunado accidente de coche truncou unha prometedora carreira.
A música volveu converterse na súa mellor terapia de curación. Con 19 anos iniciou un novo camiño no mundo das verbenas e das orquestras. Formou parte dOs Xemelgos, Nova Banda e mesmo se atreveu a formar o Dúo Corazón onde contou coa colaboración da súa irmá. Miguel Torres é o seu maior referente musical e séntese un gran admirador do artista. O seu pai sempre lle puña copla española en casa. Considérase amante da música en xeral pero se inclina pola música española aínda que lle gusta darlle “o seu estilo” a temas tan coñecidos para os que o músico Manuel Blanco contribuíu con certos arranxos. As súas cancións están dedicadas á emigración, ao amor, á infancia, aos mariñeiros, aos mineiros e, especialmente, aos seus pais. José Ramón garda certa tristeza nas súas palabras cando lembra as perdas que sufriu na vida como a dos seus pais e a da muller que ía ser a súa esposa.

“A música éo todo para min. É a que me axudou a saír de todos os malos momentos polos que pasei. Creo que necesito a música tanto como respirar e seguirei cantando ata que o corpo mo permita. Creo que o día que deixe a música vouno a pasar mal. Sinto moi querido e arroupado pola xente”.

José Ramón, reside desde febreiro do 2011 na cidade suíza de Biel á que chegou desesperado coa situación que a crise inmobiliaria e a falta de pagamentos que sufriu a súa empresa de construción.

“Atopábame no bar da miña irmá e non o pensei. Subinme ao coche e díxenlle que emigraba a Suíza. Necesitaba cumprir cos pagos dos meus traballadores, principalmente. Somos 8 irmáns e, excepto dous, todos estiveran ou están en Suíza. A primeira vez que emigrei pero por pouco tempo foi con 15 anos. A verdade que a sorte que tiven en Suíza non a tiven en España. Grazas a este país puiden saír á flote. Este país acolleume e colmoume das oportunidades que o meu lugar de orixe non me ofreceu”.

En Suíza, ademais de traballar no sector da construción, mergullouse na música de novo, dedicándolle, maioritariamente, as fins de semana. No 2015 gravou o seu primeiro disco “O emigrante” pero un cancro de pulmón tívoo loitando durante catro anos. Na actualidade, este xalleiro de corazón, emigrante por obrigación e cantante por paixón ten tres discos no mercado e o terceiro, unha merecida homenaxe aos seus pais falecidos, presentouno a pasada fin de semana no Centro Español de Menziken.

“Os meus proxectos futuros son seguir gravando discos, principalmente, para a emigración. Emigrar é un cúmulo de emocións. Deixas atrás aos amigos, á familia, costumes e tradicións, hábitos diarios, a cultura, o país, o idioma… Nunca sabes o que tes ata que o perdes”.

En breve, viaxará á súa Santa Corda natal onde espera gozar da súa xente e da súa terra ademais de poder seguir compartindo o seu traballo musical en Galicia. Retornar non está nos seus plans inmediatos pero si desexa pasar os últimos momentos da súa vida “non seu lar”, Galicia.

José Ramón Recarey O emigrante disco A Mis Padres

OUTRAS HISTORIAS DA DIÁSPORA CON ALEJANDRA PLAZA

Comentarios