Na era da navegación histórica, antes do vapor, o porto de Camariñas destacaba polos tráficos de peixe, trigo e viño, a cargo dos seus armadores, práctica que desapareceu no último terzo do século pasado. Ademais de comercio mariño destacan os armadores de Camariñas na actividade corsaria na era napoleónica.

No século XVIII sabemos de catro corsarios de Camariñas, o máis importante foi o mercador Ambrosio Álvarez Pardiñas. Pilota o paquebot San Francisco Javier e Ánimas (1779), o bergantín A Constancia de Galicia (1781), a fragata A nosa Señora da Concepción alias A Empresa (1795). Fai viaxes de Cádiz a Xixón, e a México.
En Santiago, 31-3-1803, Anselmo Cabelo Mayoral, socio da casa compostelá armadora de corso e comercio Josef Andrés García, nunha protesta por un caso de roubo de presa, informa que en 1800 durante a guerra con Gran Bretaña habilitou ao corso a goleta San Miguel alias Alerta, o seu capitán Antonio Álvarez Pardiñas (de Camariñas), irmán do anterior.

O comerciante de Camariñas Pedro Thomás Díaz Porrúa é un dos accionistas, xunto a outros de Cee e Corcubión, en 1803, dos corsos A Ventura e A Vinganza. Joseph Roura é outro corso con base en Camariñas en 1800. É probable que se trate do importante fomentador vigués, nacido en Sant Pol de Mar-Xirona, Joseph Roura i Salga, que arma ao corso A Fortuna.

O Catastro de Enseada de 1753 fálanos de oito pataches dedicados ao transporte de sardiña e ferro entre Camariñas e San Sebastián. Teñen entre oito e 45 tn, só tres pasan de 25 tn. Son: San Antonio e San Buenavenura, Santos Mártires, N.S. da Carmen e Ánimas, San Francisco Javier, San Jorge e Ánimas, N. S. da Carmen e Ánimas, San Joseph e Ánimas, N. S. da Caridade e San Cayetano, N.S. da Barca e Ánimas. Antes dedicábanse a este tráfico a nave A nosa Señora do Monte de Antonio de Canosa (1705), a San Sebastián; ou o navío de gran porte de Joseph González de Lema, en ruta a Bilbao, antes de 1719. Ademais de naves portuguesas e outras de patróns de Muxía: Juan de Deus, Jacinto López.

Coñecemos neste século outro tres barcos de cabotaje locais na ruta cántabra. San Francisco Javier, cap. Joseph Correa de Lema, con millo, en ruta de Bayona (Francia) a Camariñas, arriba en Camariñas e fai protesta administrativa en 1769. San Luís, en ruta de Vigo a Ferrol con viño; en Xuño-Ribeira naufraga en 1796, capitán Ramón Antonio de Lema. En 26-6-1780 sucede a arribada a Laxe do barco nomeado A nosa Señora da Carmen e Ánimas, patrón Ramón Canosa de Camariñas, en busca de refuxio porque lle viña dando caza unha suposta balandra inimiga.

No século XIX coñecemos así mesmo polos estudos de protocolos de Santi Llovo, e arquivos privados, outro dez casos. Son 13 capitáns locais entre 1750-1871. Fan a ruta aos portos de Cantábrico e ao Mediterráneo, con distintos tráficos (sardiña, sal, viño, cereais, ultramarinos). Aínda que chegan de arribada a Camariñas barcos da carreira de América (Venezuela, Cuba, Río da Prata) e un armador local, Benito Guzmán, leva sal alacantino a Suecia. En Muxía está activo en N. S. da Barca, capitán Lastres, 1843. Teñen base en Camariñas.

A nosa Señora da Barca, patache, cap. Pedro Moreno, en ruta Cabo de Cruz a Ferrol con viño, en 1800 atacado por corsarios. A nosa Señora da Barca, de Joseph de Castro, arriba a Camariñas onde asina protocolo en 1826, en ruta da Coruña a Noia e Vigo, con fariña, chumbo, coiros e azucre. En 1823 arriba de novo, por avaría, en ruta de Cádiz a Camariñas con sal, e asina protocolo en Ponte do Porto.

A nosa Señora da Carmen, barcote de Camariñas, capitán Francisco Alborés, asina protocolos por sufrir ataque e arriba no seu porto en 1805, en ruta de Vigo a Ferrol con viño, e outra vez en arribada en 1807 en ruta de Ribadeo a Fefiñáns con cal. N. S. da Carmen, polacra goleta, con sardiñas, cap. José Mifsud, vai da Pobra a Aguias e Alacante, con sardiñas, arriba en Corcubión en 1838. N. S. da Carmen, queche, cap. Cosme Correa, de Corcubión á Coruña con aceite, arriba a Camariñas en 1825. N. S. da Carmen O Ramallés, bergantín goleta, cap. Jose Mitsus, con sal, de Torrevieja a Corcubión, arriba á Pobra en 1832.

NOVAS RELACIONADAS

• Rafael Lema xa ten a Cruz de Prata da Real Liga Naval Española.
• Rafael Lema segue levando a súa Crónica Marítima pola Costa da Morte.
• Rafael Lema, Cabaleiro da Áncora de Prata da Real Liga Naval Española.
• Rafael Lema presenta en Ponteceso o seu libro “Costa da Morte. Crónica Marítima”.
• Rafael Lema espalla a Vía Pagana do Camiño por Italia.
• Rafael Lema leva a Italia o Camiño milenario ao Finisterre galego nun libro.
• A novela sobre U-49 de Rafael Lema representará a Galicia un congreso luso-galaico.
• A Costa da Morte non esquece o Serpent.
• Investigadores europeos destacan a riqueza dos pecios da Costa da Morte.
• Os alumnos de Cee coñecen de preto a Costa dos mil naufraxios.
• Rafael Lema comezou no Mosteiro de Ozón a súa promoción do novo Catálogo de Naufraxios.
• Rafael Lema e Concha Blanco, dos costeiros para un curso da USC en clave feminina.
• Ribeira toma nota dos naufraxios da Costa da Morte con Rafael Lema.
• Rafael Lema e Miguel San Claudio, medalla ao mérito cultural polos seus submariños traballos arqueolóxicos.
• O Catálogo de Naufraxios de Rafael Lema será publicado pola Deputación.
• Rafael Lema e Miguel San Claudio reciben a Medalla ao Mérito Cultural.
• Rafael Lema presentou os seus soños e naufraxios en Carballo.

San Antonio e Ánimas, galeón de Camariñas, cap. Manuel Riva Fernández, en ruta de Vigo a Xixón, naufraga na Pobra en 1868.

Vila de Camariñas, bergantín goleta en ruta A Habana-A Coruña, cap. Nicolás Ochoa Mariño; con augardente, azucre e ultramarinos, arriba a Corcubión en 1871. San Pedro, queche, cap. Francisco Pouse, de Málaga A Coruña, con coiros, viño, xabón, 1843, arriba ao seu porto. Nova María Josepha, bergantín goleta de Camariñas, cap. Benito Guzmán, vai de Torrevieja a Cristiansand con sal, arriba a Camariñas en 1850, realiza protesta administrativa.