O desexo de querer continuar existindo

Vén de: Eu defendo a CASA DE GALICIA de Montevideo!.

11:48 18/01/22

A boa xente da barra do ROVER empeza o ano con tristeza nas súas caras xa que ao desastre neoliberal do goberno súmase a recente caída en desgraza da “Casa de Galicia” [sociedade mutualista de asistencia médica] con máis de 40.000 asociados que entrou en cese de pagos nos últimos días do ano pasado.

- Claudio: Bueno, botijas, vennos un ano fodido con aumento de contaxios despois do verán. En marzo á volta das vacacións, teremos outra vez, os hospitais cheos. Eu quedeime no barrio. Acá estou máis protexido. A familia quería ir a Piriápolis pero é un foco de virus xa que ninguén respecta a distancia de seguridade. Todos apertados na beira da praia. Non fodas, así non saímos. Agora para empantanar máis se nos afunde a “Casa de Galicia”. Non teño nada claro o asunto. Non me pecha que teña que pechar coa cantidade de guita que se ingresa por parte dos socios.

- Flaco: Creo ten que haber intereses ocultos na pechadura de “Casa de Galicia” e non me estrañaría que este goberno de lerchos estea fogoneando por detrás para favorecer a algún grupo inmobiliario ou empresa privada de servizos médicos que busque quedarse coa papita rica dun moi bo edificio hospitalario na avenida Millán e flor de edificio no centro montevideano, con entrada por “18” e tamén por Colonia. O máis preocupante é que se confirme que houbo actividade delituosa por parte da última directiva. Sería o máis sucio posible por parte dos herdeiros da loitadora emigración galega.

- Gildo: A verdade é que tes razón co de “Casa de Galicia” porque é unha institución con enorme patrimonio e importante masa social. Entendo que non é fácil de xestionar pero as débedas se poden negociar. Pechar as portas non é a solución. Son miles de familias que se quedan sen laburo e miles de socios perden a súa mutualidade de toda a vida. Espero que se atope un remedio.

- Don José: Vostedes saben que pola miña idade levo de socio máis de 50 anos. Non quero poñerme a sumar porque é moita guita pero nunca tiven unha queixa. Sempre recibín un trato amable e unha correcta medicación. Dóeme moito pero máis o senten tres vellos amigos (Graciela, Ismael e Osvaldo) que están xubilados logo dunha vida laboral na que axudaron a cimentar confianza na asistencia de “Casa de Galicia”. Estou sorprendido. É evidente que duns anos a esta parte véñense arrastrando débedas pero case todas as mutualistas teñen, en maior ou menor medida, os seus problemas en diferentes etapas da súa actividade. O que non me cabe na cabeza é que o último presidente actúe con escuras intencións. É certo que o seu "pachequismo" non o fai especialmente agradable aos meus ollos pero temos outro moi coñecido "pachequista" da "123" que fortaleceu á “Española” co seu bo facer ata o seu falecemento. Doulle voltas pero non logro saír do meu embrollo particular.

- Claudio: Algo que tamén sorprende é a rapidez coa que se entrou en concurso de acreedores. Tampouco se explica que desde a Xunta de Galicia non se analizou a cuestión cando se trata da asociación galega máis grande do mundo. Descoñezo si pediuse axuda pero creo que en Galicia están escasamente informados do que acontece acá en Montevideo. O que podo afirmar, sen ningunha dúbida, é que non admite comparación co sucedido co Centro Galego de Bos Aires.

- Gildo: Hai que felicitarse pola actitude dos socios que van presentar batalla. Xuntáronse en Asemblea para buscar unha saída e están loitando con ánimo esperanzado. Dixéronme que na última reunión na Quinta estívose falando de aumentar a cota social para trata de aumentar os ingresos e informouse das reunións coas autoridades do MSP e cos acreedores farmaceúticos. É un paso e é importante. Están convencidos de que se pode salvar do afogo á ”Casa de Galicia”. Creo volven reunirse o sábado 12 de febreiro. Vaian para todos eles os meus abrazos solidarios.

- Flaco: Que os socios se movan, alégrame e emocióname e reconfórtame. Non baixan os brazos e non se renden. Sendo un patrimonio social, eles son os lexítimos propietarios e póñense á fronte para recuperar o que lles pertence. Acá teño apuntado o que dixo, ao terminar a asemblea, un raparigo que é fillo dun matrimonio amigo: A situación é moi crítica. O que resulta conmovedor é o amor dos socios á institución e o desexo de querer continuar existindo e de non ir parar a calquera outra mutualista. Iso mantennos vivos. Estas palabras veñen dun neto de galegos (nai) e de italianos (pai) que honra aos avós que suaron a camiseta para que as súas descendientes tivesen un futuro de benestar na República Oriental do Uruguai.

- Don José: Neste país estamos afeitos ás “patriadas” que se conseguen malia ter o vento en contra. É certo que non favorece a ausencia do Frente Amplio do goberno nacional e tampouco que a galega Susana Muñiz non sexa ministra de Saúde Pública ou non estea ao mando de ASSE pero temos o amor dos socios que xa se sabe que sempre vence ao odio. Teño confianza en que non abrá pechadura de portas. Estou vendo unha nova “Casa de Galicia” que se renovará e fortalecerá a súa continuidade cunha necesaria escisión xurídica entre a Sección Sanitaria e a Sección Cultural. Tamén teño a certeza de que o goberno galego non deixará abandonada á valiosa escultura, “A Santa”, creada polo xenial Francisco Asorey. Quero pensar que esta obra de arte está en Montevideo para ser testemuña fiel de que os descendientes da emigración non esquecen o esforzo dos seus avós. Gustaríame facerlle unha recomendación aos socios para que se acheguen a admirar a escultura. Enseguida comprenderán que se trata dunha homenaxe á muller galega polo seu gran aporte ao mantemento da identidade cultural. Ao observar a obra de Asorey serán irradiados por unha forte dose de orgullo que os converterá en agradecidos herdeiros dunha emigración que sementó esforzo honrado en cada un dos 19 departamentos en que se divide o país.