O xogo de poder de Fisterra – moción de censura como pulso egoísta.

Dous anos despois da súa axustada derrota, a pesar de ter acadado cinco dos once escanos, entra agora Luis Insua Lago do PP na alcaldía de Fisterra. Naquel intre formárase unha coalición de tres forzas cos seis edís restantes: AV (tres), PSOE (dous) e BNG (un).

Hoxe Fisterra vive unha xornada histórica: unha moción de censura destitúe á alcaldesa Áurea Domínguez Sisto (Alternativa dos Veciños). A chave do cambio non está tanto na forza do PP cos seus cinco escanos, senón no voto dun edil xa sen partido: Francisco Martínez Traba. Primeiro no PSOE, logo en AV, volveulle ser negada a legalización dos seus proxectos urbanísticos. Agora, convertido en árbitro, asegurou o éxito dunha moción que el mesmo promoveu en gran parte.

Unha nova recente sinala que Martínez “saiu ao paso” tras ser denunciado polo propio Concello por supostas edificacións en terreos sen licencia. Estes feitos amosan de xeito claro como se mesturan interese persoal e cuestións legais, non en beneficio do pobo, senón da súa propia proxección.

En 2023, a veciñanza optara maioritariamente por un goberno progresista. Menos de dous anos despois, Fisterra está dirixido por un executivo popular, sostido polo voto solitario de quen puxo por riba os seus motivos particulares. A legalidade formal da moción non muda isto; ao contrario, disimula unha dinámica democraticamente dubidosa que retorce con sutileza a vontade popular.

Os retos estruturais de Fisterra – bloqueos políticos, problemas orzamentarios, obras atrasadas, perda de subvencións – son reais. Mais moitos derivan de carencias do propio sistema, non só da xestión da alcaldesa cesada. De feito, no seu curto mandato impulsouse máis investimento público ca en toda a anterior lexislatura, un dato que agora fica agochado no medio do xogo político.

Luis Insua Lago, o novo alcalde, presentouse no pleno cun ton diplomático e conciliador. Subliñou a necesidade de estabilidade, diálogo e un rumbo suprapartidario. Un xesto calculado, que lle abre marxe de manobra e a oportunidade de amosar avances reais. Porén, a base deste cambio segue a ser feble: o Concello encara agora un ano e medio de transición baixo unha lexitimidade marcada pola sombra da oportunidade.

Un só home – Francisco Martínez – reescribiu o rumbo político de Fisterra guiado polo seu ego e a crenza de estar por riba do pobo. Se disto xorde unha ocasión real de relanzamento, dependerá de Insua demostrar que sabe responder ás expectativas e separar a xestión municipal das vendettas persoais.

A veciñanza terá a última palabra en 2027. Até daquela, o novo alcalde gobernará grazas ao voto dun dobre tránsfuga. Que achega iso ao municipio queda no ar. Eu, pola miña parte, deséxolle ao novo rexedor sorte e bo tino, e agardo que a xogada oportunista dun independente non acabe tamén prexudicando a quen agora o apoian. Na primavera de 2027 sabémolo.

• Steffen P. Pfeiffer. Peregrino, fisterrán, xornalista

Máis artigos de Steffen

• Un saúdo silencioso entre pasado e novo comezo
• Cando as lapas falan – San Xoán en Fisterra: sardiñas, queimada e esa chisca de maxia que só aquí entende o vento
• Apagón na Península Ibérica: Por que agora a calma, a solidariedade e a serenidade son máis importantes ca nunca
• Unha homenaxe a Súa Santidade o Papa Francisco I, desde a voz dun peregrino que o coñeceu
• "E de repente estaba a balancear iso"
• Os que agardan en Fisterra
• A morte do debate e o murmurio da liberdade.
• Pilgrintensivaria - 100 quilómetros, un día ten 24 horas e moitas historias.
• O raposo e o golfiño