Sábado. 20.04.2024
El tiempo

Históricos da Costa da Morte fan máis grande o Camiño dos Faros

Históricos da Costa da Morte fan máis grande o Camiño dos Faros
300 transos fixeron a etapa do Camiño dos Faros dende Laxe-Foto-Eduardo Verdes

Espectacular. Cada día supérase o Camiño dos Faros. Esta fin de semana Laxe e Camariñas recibía a máis de 300 trasn@s para disfrutar de dúas xornadas moi especiais. I é que o propio sendeirismo, o sino desta ruta civil polo litoral da bisbarra, vese complementado pola aportación de grandes míticos da zona que, coa súa sabedoría, dan argumentos de peso para completar a beleza.

Tanto na previa sabatina por Camelle, como durante a camiñada, @s trasn@s puideron escoitar a grandes voces entre as que cómpre salientar as de Marina Ramos, membro da Fundación MAN, na Casa do Alemán; Bernardino Martínez, autor da Ruta dos Naufraxios de Camariñas, que falou da historia de Camelle; ou escritor o da Ponte do Porto, Rafael Lema, un dos investigadores costeiros máis especializados en materia de naufraxios.

Bernardino Martinez en Camelle cos trasnos Marina Ramos da Fundacion Man en Camelle cos trasnos

Hai que salientar que participaron na camiñada dominical máis de 300 trasn@s (cada vez máis trasn@s cativ@s!!), a pesar dun tempo que ameazaba tormenta durante toda a fin de semana. De feito, o domingo amencía chovendo pero pronto as nubes respectaron a andaina, e xa antes de saír de Laxe parou de chover. De aí a Arou pasando por xoias costeiras como a Praia dos Cristiais. “Moito que ver e moito que sentir”.

Camiño dos Faros cheo de trasnos

Quedámonos co comentario-relato que lle enviou un bello anxo a Traski despois da etapa polas redes sociais:
En ocasións é o azar, esa inaprensible cadea de acontecementos, quen configura unha harmonía: conveniente proporción e correspondencia dunhas cousas con outras; un conxunto superpuesto de fermosos elementos que se expanden na yuxtaposición, coma se necesitasen ao outro para ofrecer o mellor de si mesmos, concorrendo ao mesmo fin.
A beleza natural da Costa da Morte galega non ten parangón; ao seu desabrida orografía, tecida a golpe de pedal por un océano enteiro e case sempre de mal humor, únense unhas construcións fálicas, Arquitectura da Luz, cuxa función está á altura do atractivo con que adornan roquedos avanzados.
Ningún percorrido máis sedutor que a pista de terra da Rede Natura, que desde as inmediaciones de Arou vén bordeando a costa cara ao sur, caendo como a marea ata o cabo e faro Vilán, preto de Camariñas; pasando polo simbólico Cemiterio dos Ingleses (…).
Por aquí o mar roxe toda a súa espantosa hermosura, mentres descobre e soporta a avanzadilla terrestre do Vilano, co seu gran can a modo de dique de abrigo. Por aquí o vento instala un arenal na ladera dun monte, unha duna remontante de proporcións bíblicas.
E é na atronadora beleza deste mar famento de homes onde, na miña mente, quixo chegar Giuseppe Antonio Brescianello (1690-1758) coas súas Concerti e Sinfonie opus 1, editadas en Amsterdam en 1738. O empuxe e virtuosismo tardobarroco do mestre de capela da corte Wurttenberg en Stuttgart harmonizou á perfección coa bravura costera. As olas baten rocas e arenais mentres a cordo da Sinfonía n.5 en Fa maior para dous violines, viola e baixo continuo cobre de humidade musical o recordo e a evocación. Escoiten o Allegro e o Presto:

Máis información

Novas relacionadas

O Camiño dos Faros por etapas

Fonte

Comentarios