Xoves. 28.03.2024
El tiempo

A esquilmación da mexilla: "Deixa ir ata ver”

Rochas de Laxe trala extraccion da mexilla
Así de brancas quedaron as pedras de Laxe o pasado mes tralo paso dos bateeiros
A esquilmación da mexilla: "Deixa ir ata ver”

"Deixa ir ata ver”. Esta frase, semellante ao “tí vai facendo” no sector da construción, utilízase moito nos portos cando non se lle encontra sentido a alguna cousa.

Co tema do mexillón este foi o lema da Xunta durante anos, “deixa ir ata ver…” Pois ben, xa se está a ver que tratar a mexilla como un recurso ilimitado non ten futuro. Despois de tantos anos de esquilmación, a falta de xestión fai sufrir ás pedras do noso litoral, que quedan brancas tralo paso duns bateeiros que, porén, non paran de protestar polo ridículo control na súa extracción, moito menos restritivo que calquera outra especie. Unha situación polémica que, lembremos, dase dende que os bateeiros arrasaron coa cría nas súa zonas habituais de extracción, e pouco a pouco foron invadindo as zonas máis expostas onde medra mellor o percebe. Esa coincidencia nos espazos de traballo entre bateeiros e percebeiros é o foco do problema.

Pero polo camiño esquecemos cousas tan básicas como que non se pode tratar a mexilla como unha especie en si mesma, cando é a cría do mexillón, formando parte dun ciclo natural completo. E sen mexillón, as pedras da costa galega non teñen futuro.

Non se pode tratar, igualmente, o mexillón como unha acuicultura porque non ten un ciclo cerrado, segue dependendo dunha fixación, dun desove natural, da perpetuación da especie… Tense que tratar pois como unha pesquería, respectando os ciclos como de calquera outro recurso natural.
Non podemos esquecer tampouco que o mexillón é a base de todo un ecosistema onde a miñoca, os cangarexos, as nécoras,os polbos, os sargos, as centolas... ou ben os comen ou ben se agochan nas pinas destes moluscos.

Pero a errática xestión da extracción da mexilla non é culpa do poderoso sector da batea. É culpa de quen llo permite. A Xunta leva décadas buscando a confrontación entre sectores esquecendo de facer o que se lle pide: xestionar recursos públicos. A Xunta debería ser o árbitro deste hipotético partido entre bateeiros e percebeiros pero atópase pitando penaltis cada 5 minutos a favor dos primeiros.

Mentres se pon de lado e pásalle a culpa a Bruxelas ou Madrid, a Xunta esquece que son competencias autonómicas, e mantén a extracción deste recurso natural en exclusiva para os bateeiros, sendo rexeitadas calquera proposta de calquera confraría para poder xestionar o coidado e extracción do mexillón nas súas pedras.

Este é un problema que vai moito máis lonxe de poder encordar as bateas. Estase a xogar co futuro de todo un ecosistema. Parece que malcriar ao fillo preferido da familia non é a mellor maneira de asegurar o futuro, nin para o propio “prefe” nin para todo o sector pesqueiro e marisqueiro.

Rochas con mexilla
Rochas con mexilla
  • P.P., mariñeiro da nosa Costa.

NOVAS SOBRE PERCEBEIROS

Comentarios