Xa poucos veciños quedarán na parroquia de Brens que recorden a capela de San Antonio Abad, tan milagreiro para a curación das enfermidades contaxiosas. Estaba situada a uns 100 m. ao oeste da igrexa parroquial nun terreo circundado coñecido como Campo da Festa, que formaba parte do igrexario. Era unha pequena capela duns 8 m. de largo por 3,5 m. de ancho con tellado a dúas caídas e coa porta de entrada mirando á ría de Corcubión.

Polos laterais tiña uns muretes que facían de asientos. Uns cantos metros separado desta capela había un cruceiro con mesal de pedra para os oficios relixiosos. Nas festas, as procesións viñan dar a volta a este cruceiro. O luns de Pentecostés reunía a centos de devotos para que o santo intercedese polos seus animais as enfermidades contaxiosas como pestes ou para mellorar o tempo metereolóxico. Se existira na actualidade, sería moi concurrida polos enfermos do virus Covid.

Vexamos que fala a historia deste Santo. Naceu en Exipto no século III, de familia rica. De mozo vendeu todo e repartiu o diñeiro entre os pobres. Marchou da casa facendo vida de ermitaño, vivindo en covas e fundando mosteiros. Contan que nestas viaxes, vestido con capa negra, tivo varios episodios con demonios en forma de bestas salvaxes.
Aquí venme a memorias a peregrinaxe de obispo Martir cando se encontrou co monstruo Vakner nos montes de Dumbría camiño de Fisterra. Conta a lenda que un día acercóuselle unha xabarina con varias crías cegas en actitude de súplica. O Santo devolviulles a vista e dende entón a nai acompañouno a todas partes. Na iconografía sempre ten un porquiño ao lado. A festa celébrase o 17 de xaneiro.

Descoñecemos o historial da capela de Brens por falta de documentos, pero penso que será do século XIX, feita para dar alivio espiritual ás familias dos mortos pola peste. Contan que a primitiva imaxe foi destruída pola carcoma, sendo sustituída por unha copia que se conserva na igresa parroquial. Non se debe confundir a San Antonio Abad con San Antonio de Padua.

Segundo testemuñas, a partir do ano 1975 deixaron de celebrarse os actos relixiosos neste lugar e as autoridades relixiosas determinaron derribala limpando os restos do muro con vistas á construcción doutra nova. O cruceiro foi desprazado a un extremo dunha finca privada onde se conserva na actualidade. Fronte a igrexa existe un terreo usado na actualidade como aparcamento nos días de festa e a procesión da a volta ao redor dunha mesa portátil para regresar de novo á igrexa parroquial. Penso que sería mellor que esa mesa fora sustituida polo cruceiro que permanece aillado do recinto relixioso.

• Modesto García Quintáns.

OUTROS ARTIGOS NO "MODESTO PATRIMONIO”

• O Modesto Patrimonio: A misteriosa paraxe do Fragoso.
• O Calendario dos artegos.
• A pedra do Encanto de Olveiroa.
• Os muíños fariñeiros en Dumbría.
• O Cruceiro do Alto de Gures.
• Muíños Hidráulicos no Concello de Cee.
• Modesto García Quintáns debulla a historia da Casa da Vacariza, que entra na lista vermella do Patrimonio.
• Ano 1902: Consternación na comarca de Fisterra ante a catástrofe no Ézaro.
• Modesto García Quintáns debulla a historia da Casa da Vacariza, que entra na lista vermella do Patrimonio.
• O Modesto Patrimonio: O Cruceiro de Rebordelo,
• Demografía no Concello de Dumbría.
• A Bandeira do Concello de Dumbría.
• A fervenza de Miñóns de Buxantes.
• A Central Hidroeléctrica de Buxán de Dumbría.
• O escudo de Dumbría.
• Os Pasales, a barreira natural do paso sobre o Río Xallas.
• A Casa da Pedra do Ézaro.
• O muíño fariñeiro máis antigo documentado no Concello de Dumbría.
• Memoria histórica lingüística (toponímia) e etnografía do Concello de Dumbría.
• O Cura Rioboo de Berdeogas.
• O Balcón da Costa da Morte.
• As antigas cancelas e e corredoiras de Dumbría
• O Hórreo na Comarca de Fisterra.
• A hidrografía no concello de Dumbría.
• A Ferigresía de Refoxos.
• A Ruta de Pallares.
• Muíños do Río da Lagarteira (II).
• Muíños do Río da Lagarteira (I).
• Un paseo á Ermida das Neves de Buxantes.
• O caserío dO Cotelo de Olveira.
• O Cemiterio de Buxantes.
• A Santiña de Trasufre.
• O Castro de Alvarellos de Berdeogas.
• Lugas de Castrelo, Colúns.
• A Capela de San Marcos do Logos.
• Os muíños do Rego de Quenxe.
• Por que lle chaman as Caldeiras do Castro?:
• Semellanza dos nosos muíños fariñeiros cos canarios.
• Os muíños da nosa comarca.
• Recordando o día máis angustioso de Xesús.
• As varas: As antigas unidades de medida.
• Recordando algo da historia da parroquia de Berdeogas.
• A hidrocentral “Electra del Jallas”.
• O 50 aniversario do Encoro da Fervenza.
• A igrexa parroquial de Dumbría.
• Un Modesto repaso aos costumes avespa velutina.
• O piñeiro-marco entre Cee e Corcubión.
• A escola de Dumbría.
• Reparación do piso e do teito da Igrexa de Buxantes.
• O Dolmen da Pedra da Arca.
• A Cabana da palla do millo.
• Apañar o mato en primavera.
• A Ponte de Canelas en Dumbría.
• O arado de madeira ou tamén chamado romano.
• O Cruceiro pantasma do Monte de Olveira.
• Memoria Histórica de Buxantes – Muíño da Fonte Santa.
• O Castro de Castromiñán.
• O lugar de Quenxe.
• A Igrexa Parroquial de Buxantes.
• A Igrexa Parroquial da Ameixenda.
• O Bico do Santo en Carnota.

Patrimonio Pindexo

• Monte do Pindo, o remedio natural para rebaixar o colesterol.
• O Modesto Patrimonio: Subida ó Pico de Peñafiel do Monte do Pindo.
• O Modesto Patrimonio: A toponimia do Monte do Pindo.
• O Modesto Patrimonio: O topónimo: O Pindo ou Monte Pindo?.
• O Modesto Patrimonio: Explorando a toponimia dos camiños do Monte do Pindo.
• O Modesto Patrimonio: A Cabana das Chozas, outra Caverna dos refuxiados no Pindo.
• O Modesto Patrimonio: A Furna do Río da Barco.
• O Modesto Patrimonio: Fonte Mateo e A Cova dos Morcegos no Monte do Pindo.
• O Modesto Patrimonio: A Cova da Pendente do Monte Pindo.
• O Modesto Patrimonio: Os muíños do Monte do Pindo.
• Con Pepe do Fieiro redescubrindo os tesouros do Monte Pindo.
• Pepe do Fieiro: “Dicían os nosos vellos…”.
• Ézaro, unha viaxe polas covas dos agochados no Monte Pindo (Parte 1).
• Ézaro, unha viaxe polas covas dos agochados no Monte Pindo (Parte 0).
• Da Raínha Lupa á Cova da Xoana, pasando por Duio, con Pepe do Fieiro.
• Os muíños do Monte do Pindo, por Modesto García Quintáns.