Voltar a Hemingway. Despois de ler a outros autores, despois dos bares, despois das clases, despois dos cines, despois das bibliotecas, da familia, dos amigos, dos exames, despois da xente e dun mesmo. Voltar a Hemingway e a súa prosa parca e americana.
Muerte en la tarde, Adiós a las armas, Fiesta... Agora, Las nieves de Killimanjaro.

Todas as persoaxes femininas que aparecen na obra deste home grande e borracho, recórdanme a unha persoa de carne e oso, moi coñecida miña, fundamental no meu día a día e que - segundo o momento - me doe no estómago ou no peito. De que tipo de maxia se valeu o autor para conseguilo? Non sei ata que punto, os diálogos máis sinxelos, a posta en escea máis doada, foron estudados, ou se polo contrario estes responden a unha forma natural e pouco preocupada de traballar o texto. Facer que algo pareza fácil, pode ser moi difícil.

O mércores, pola maña, chovía. Cando saín da casa, doume por coller o libro e gardalo na chaqueta para entreterme logo no autobús. O mércores, nas primeiras páxinas, comecei o día chorando.

• Abraham Trillo. Estudante, paseante e escritor.

MÁIS ARTIGOS DE ABRAHAM TRILLO

• Viva la vida! Viva el amor!
• Polo amor de Fidel.
• Luns sen artigo... Ya se verá
• “Detrás de la niebla siempre hay algo”.
• Hastag #Xunqueira2024
• Mar de ardora
• Síguenos receitando.
• 240.
• Posta de (non) sol.
• Un delfín cachondo e duascentas oitenta e catro palabras
• Memorias de un mujeriego.
• Adnama.
• A comprar xenxibre.
• Habaneras de La Coruña
• Vivamos como galegos, pero soñemos como americanos
• Cen viños máis cen libros.
• Letras Galegas
• Escribir sen escribir.
• No tan Gotán.
• San Marcos de Corcubión. San Marquiños querido.
• Posible, hipotético, probable, suposto Manolo
• De Pla y María Dolores.
• Venres Santo.
• E o neno de Sanlúcar volveu brillar
• O Minotauro, Cela, e outros animáis fantásticos
• García Márquez