Jou, jou, jou.

nadal costumismo

Jou, jou, jou.

18:39 22/12/24

Xa chegou o Nadal. Toca recibir as felicitacións de aqueles que non nos falaron durante todo o ano, enviar wassaps ata colapsar a aplicación, cambiar a mazá e o iogur de todas as noites pola igualmente frugal cea protocolaria: salpicón de rape, vieiras ao forno, cigalas, bacallau, carne asada, flan, brazo de xitano, natillas, polvoróns, mazapáns, café, copa, puro e puta – e uva, digo. O da puta logo do café, da copa e do puro era cousa de Cela cando lle deron o Nobel-.

Bueno, pois iso, que me disperso. Se non resulta suficiente lidiar co trauma que supón asistir á chegada de tanta xente nun curto periodo de tempo, das panxoliñas soando polas rúas, e da iluminación charramangueira dos escaparates, aínda hai que aturar os anuncios do turrón, do cava catalán e do espumoso de alvariño. Hai que foderse. Porque decidir non formar parte desta farándula non é unha opción. Pero eu tomo precaucións, co fin de paliar un pouco isto, e deixo aviso de que, se me vedes estos días por ahí, non me veñades a marear coas vosas teimas. Nin feliz ano nin payasadas do estilo; os próximos trescentos sesenta e cinco días resultarán como teñan que resultar independientemente de que mos desexedes própesperos.

- Abraham, tú viste la peli “ El Grinch”?
- No. Pero ya sé, sí. Ese bicho verde, soy yo. Lara me lo dice mucho por estas fechas.

Do da encarnación do fillo de Deus, mellor non falar. Porque nin a Eirexa se preocupa por coidar o significado da data. Anda preocupada por asegurarse de que outros lle aguanten do patrimonio.

O concello de Vigo, que vai camiño de ser o máis ordinario do país, leva dando a matraca coas luces dende setembro. E o de Corcubión, máis discreto, manda unha postal de Samaín as casas dos veciños – e veciñas – esperando que pasen boas festas.