martes. 18.03.2025
El tiempo
Abraham Trillo
07:30
10/02/25

Bar Sanín. Dende 1954

Bar Sanin Coruna
Bar Sanín. Dende 1954

Vai para dous anos, recén instalado na Coruña, que atopei o Bar Sanín. Non lembro se foi por recomendación ou porque mo atopei nas primeiras introspeccións que fixen na cidade. O que si lembro é que contei o achado ata quedar afónico. E é que menudo tinto ribeiro, menuda orella, menudas anchoas, menudo peixe frito...

- Tinto, blanco?
- Hoy tinto, Tere. Hay pescadito?
- Hay pescadito. Los hice por la mañana.
- Pues venga, un pescadito.

Así, coa broma, o Sanín xa forma parte dun, porque – máis aló da axuda que me brindou a súa propietaria a hora de explicarme con inmensa paciencia onde quedaba tal rúa, tal museo, onde se collía tal liña de autobús ou a que sitio había que ir mercar as entradas para o teatro -, un celebrou alí as cousas boas que lle pasaron, e lamentou do mesmo xeito os días malos; levou a amigos, e albergou, nalgún momento, a ilusión de ensinarllo tamén a aquela moza que se tivo.

Mais taberna ca bar, recibe o nome do mesmo Sanín de Ribadavia, lugar de procedencia do seu orixinario fundador. No Bar Sanín, entre tantas outras persoas que xa forman unha veciñanza para min, coñecín a Rial, co que – a pesar de ter coincidido con él dende o comezo das miñas visitas - entablei relación fai relativamente pouco – un mes e algo-, cando saíu en conversa que eu era de Corcubión. Rial, é un home que me pon ao tanto do acontecer coruñés do último século. Do acontecer coruñés e corcubionés, xa que visitou o meu pobo e os da contorna con frecuencia e coñéceos mellor ca min. Desta forma, nas nosas conversas, van aparecendo nomes comúns para ambos: Fernando Rey Wonenburguer, Salvador de Pachín, Manolo, Juan e Pepe Oliveira – cos que ten tomado tazas no Lobeira -, e moita outra xente cuxos apelidos será mellor omitir, en pos do pudor, en tanto a que aínda seguen vivas -con isto, vaia por diante, non lles desexo unha pronta morte, se non que os emprazo para outro artigo-.

- Rial, sabe que todo esto que me cuenta da para un libro...
- Dar, da. Pero mejor no cuentes nada, que acabas en la cárcel.

 

MÁIS ARTIGOS DE ABRAHAM TRILLO

Comentarios