Vai para dous anos, recén instalado na Coruña, que atopei o Bar Sanín. Non lembro se foi por recomendación ou porque mo atopei nas primeiras introspeccións que fixen na cidade. O que si lembro é que contei o achado ata quedar afónico. E é que menudo tinto ribeiro, menuda orella, menudas anchoas, menudo peixe frito...

- Tinto, blanco?
- Hoy tinto, Tere. Hay pescadito?
- Hay pescadito. Los hice por la mañana.
- Pues venga, un pescadito.

Así, coa broma, o Sanín xa forma parte dun, porque – máis aló da axuda que me brindou a súa propietaria a hora de explicarme con inmensa paciencia onde quedaba tal rúa, tal museo, onde se collía tal liña de autobús ou a que sitio había que ir mercar as entradas para o teatro -, un celebrou alí as cousas boas que lle pasaron, e lamentou do mesmo xeito os días malos; levou a amigos, e albergou, nalgún momento, a ilusión de ensinarllo tamén a aquela moza que se tivo.

Mais taberna ca bar, recibe o nome do mesmo Sanín de Ribadavia, lugar de procedencia do seu orixinario fundador. No Bar Sanín, entre tantas outras persoas que xa forman unha veciñanza para min, coñecín a Rial, co que – a pesar de ter coincidido con él dende o comezo das miñas visitas - entablei relación fai relativamente pouco – un mes e algo-, cando saíu en conversa que eu era de Corcubión. Rial, é un home que me pon ao tanto do acontecer coruñés do último século. Do acontecer coruñés e corcubionés, xa que visitou o meu pobo e os da contorna con frecuencia e coñéceos mellor ca min. Desta forma, nas nosas conversas, van aparecendo nomes comúns para ambos: Fernando Rey Wonenburguer, Salvador de Pachín, Manolo, Juan e Pepe Oliveira – cos que ten tomado tazas no Lobeira -, e moita outra xente cuxos apelidos será mellor omitir, en pos do pudor, en tanto a que aínda seguen vivas -con isto, vaia por diante, non lles desexo unha pronta morte, se non que os emprazo para outro artigo-.

- Rial, sabe que todo esto que me cuenta da para un libro...
- Dar, da. Pero mejor no cuentes nada, que acabas en la cárcel.

• Abraham Trillo. Estudante, paseante e escritor.

MÁIS ARTIGOS DE ABRAHAM TRILLO

• Garganta con arena.
• Federico.
• Onde din Centro Recreativo Cultural digo Casino
• Escribindo tonterías.
• Ceevilla ten unha cor especial.
• Últimos días para Fin de Ano
• Jou, jou, jou.
• De Casares Quiroga a La Flor del Jamón pasando por Juan Carlos Monedero
• Aire! 
• Merca o décimo e que che quiten o bailado.
• Álvaro Pombo existe.
• Vai por tempadas.
• Defuntos
• Amancio Prada e os que van con el.
• A apoloxista de Cortázar
• “A muller de ollos mouros e intensos”
• Voltar a Hemingway
• Viva la vida! Viva el amor!
• Polo amor de Fidel.
• Luns sen artigo... Ya se verá
• “Detrás de la niebla siempre hay algo”.
• Hastag #Xunqueira2024
• Mar de ardora
• Síguenos receitando.
• 240.
• Posta de (non) sol.
• Un delfín cachondo e duascentas oitenta e catro palabras
• Memorias de un mujeriego.
• Adnama.
• A comprar xenxibre.
• Habaneras de La Coruña
• Vivamos como galegos, pero soñemos como americanos
• Cen viños máis cen libros.
• Letras Galegas
• Escribir sen escribir.
• No tan Gotán.
• San Marcos de Corcubión. San Marquiños querido.
• Posible, hipotético, probable, suposto Manolo
• De Pla y María Dolores.
• Venres Santo.
• E o neno de Sanlúcar volveu brillar
• O Minotauro, Cela, e outros animáis fantásticos
• García Márquez