De alcaldesas, virxes, santas, secretarias, monxas e demais herbas que o campo nos dá nesta época do ano

13:50 07/04/25

A B coñecina - fun coñecéndoa - fai tempo, nunha tarde de verán que non sei cantos veráns durou, nunha terraza ou paseando o can. Agora, B e a súa familia, son amigos. Núcleo forte. Referencia e apoio. Graza que a un lle tocou - problablemente - sen merecelo moito.

A través desta cercanía, observo, por exemplo, como B vaise decatando de que o mellor de ir a Cee é voltar a Corcubión. Así, descubriu, que esta vila nobre e marítima, libre de alcaldesas virxes e paletismos semellantes propios das cidades pretóricas e analfabetas, é un agradable lugar para pasar o tempo.

- Si la Virgen de la Junquera es alcaldesa…
- Alcaldesa Perpetua, oye.
- Para más inri.
- Ya ves…
- Digo, que si la Virgen de la Junquera es alcaldesa perpetua, yo propongo a San Marcos como
presidente de la Diputación. Porque aún habrá clases, digo yo…

Resulta tamén que B deu en ser a miña mellor lectora. Non hai unha semana na que non me diga que leu o meu artigo; anímame nos momentos de apatía para que non deixe o oficio, e bótame a bronca cando, efectivamente, ve que me deixo vencer por eles deixando as mañás dos luns baleiras de letras.

Na última conversa que tiven con ela, B - que de mística non ten nada. Ou eu, polo menos, non llo vexo - díxome que lle pedía a Santa Teresa de Ávila co fin de que me dera impulso creacional.

Isto hai que agradecelo e valoralo, xa que non todo o mundo dedica o seu tempo en falar coas altas esferas do divino co fin de que un escritor comarcal atope tema para o seu artigo. Neste sentido, houbo un tempo no que contei, igualmente, con todo un convento santiagués pregando con moito cariño para que me fora ben na vida, chegase a cura, e esas cousas. Xa vedes o resultado. - O nome do convento non o dou por se os tíos siniestros da clerecía local lle chegasen a pasar factura -.
En pago ao seu cariño, mándolle con certa frecuencia a Nai Superiora unha carta barroca, escrita a man e cuñada con lacre, onde lle dou conta das miñas fazañas para que llas lea ao resto das irmás. Logo, a través de chamada telefónica - elas son máis modernas ca min - dinme que estou tolo, que o pasan moi ben lendo as miñas epístolas, e que non tarde en pasar a visítalas para que me poidan dar unha caixa de pastas surtidas das que elaboran.

En canto a B, se eu tivese cartos, se a M non lle parecese mal, se ela dispuxera de tempo e gañas, non dubidaría en contratala como secretaria, como asesora, para que me ordease un pouco a obra e a vida nesa gama cromática que tan ben coñece e mixtura.