Un pracer

libro literatura

O presidente do ARGA, Juan Cruz, e Abraham Trillo

Un pracer

08:13 14/07/25

O pasado mércores nove regresei a Coruña co motivo do acto de presentación do libro "Secreto y pasión de la literatura", de Juan Cruz, no que, afastado da análise académica, o autor prefire moverse pola emoción, a memoria e a curiosidade para explicar a literatura e compartir o que sentiu ao convivir con aqueles que a fan posible: as suas dúbidas, o seu humor, a súa fraxilidade, o seu xenio, a través dun estilo cálido e próximo no que, o Premio Comillas 2009, retrata un universo literario onde a admiración, a complicidade e, as veces, a melancolía entrelázanse. Así poís, o libro non está só dirixido a lectores apaixoados, se non tamén a aqueles que se preguntan por como viven e pensan os escritores máis alá das súas obras. En definitiva, un tributo á literatura e a quenes a fan posible.

O acto non decepcionou. E, o que veu despois, tampouco. Inmensamente afortunado ten que sentirse un, logo de ter a oportunidade de compartir mesa con figuras clave do periodismo e da literatura española do último medio século. Durante a cea, que se celebrou no restaurante “O’ Secreto”, foi un privilexio poder seguir escoitando as anécdotas de Cruz e o intercambio de opinións que mantivo con Cándido a cerca de se o bo periodista debe opinar ou limitarse a transmitir ao lector o que acontece da forma menos connotativa posible.

Vai xa para tres semanas que non vivo na Coruña. Poderedes imaxinar o sentimento que me invadiu cando, pasadas as doce da noite, collemos o 240 de J.A - do que noutro artigo teño dito:
“Barraca de Lorca, Platero de Juan Ramón, carromato de Shakespeare, rocín fraco do fraco don Quijote, que leva 34 anos rodando pola Costa con presteza de ave azul e dilixencia de máquina” - e atravesamos a cidade para tomar a última copa no moderno “ El Antiguo” da Praza de Vigo.
- Juan, ahora que estamos en este coche que tanto nos gusta a todos, hónranos con otra anécdota. De Umbral, por ejemplo, que lo conociste y no has hablado nada de él.
- Bueno, Umbral, cuando lo de su libro, tenía razón. Porque, efectivamente, había gente esperándolo.

Difícil relatar sobre esta páxina branca e cibernética todo o experimentado nese día. A cabeza énchese de recordos que os dedos son incapaces de teclear. Queda a emoción e a gratitude. Pouco máis, e non é pouco. Xa o dixo o mestre Machado: “Recordar la emoción de las cosas y olvidar todo lo demás”. Un pracer.