José Antonio Morante de la Puebla
Tres foron as veces que mudei a temática do artigo desta semana. A actualidade imponse. Onte, Morante, púxolle fin a súa carreira como matador de touros. José Antonio Morante de la Puebla cortóuse a coleta despois de corenta anos no oficio. Aínda seguimos en estado de shock ; tal actuación non estaba anunciada e poderíase dubidar se el mesmo o tería planificado ou, se polo contrario, foi unha decisión que tomou no momento.
A arte do toureo no noso país está en auxe - contrariamente ao que os políticos de turno pretendan facerlle crer a cidadanía a base de empregar enquisas manipuladas e outros burdos recursos - e así o demostran as prazas abarrotadas de persoas de todas as idades que, sen ningún tipo de apoio económico por parte das institucións públicas, mercan a súas entradas para asistir ás corridas. Outros nomes veñen que disiparán a tristeza que os afeccionados padecemos, pero agora non podemos sentirnos máis ca tristes, tanto coma se, en lugar de retirarse, falecera. Tristes e abrumados ao caer na conta de que vai a resultar moi complicado voltar a ver no que nos quede de vida outro xenio similar na materia. O toureo é nobreza, lealtade, compromiso, valentía, honradez, cultura. Morante, é o toureo; o toureo artístico e brillante que non repite unha faena e que instrúe conformando esa escola de vida para o que a queira e teña as destrezas suficientes para aprecialo. Morante abandoou Las Ventas, pero esta vez para sempre, triunfante e pola porta grande. Din os xornais, e os que alí estaban, que o primeiro dos dous últimos touros da súa carreira brindoullo a Isabel Díaz Ayuso e a liberdade. Fíxoo onte, nalgunha hora en sombra da tarde, cando España estaba a festexar a súa festa grande.
- Abraham Trillo. Estudante, paseante e escritor.
MÁIS ARTIGOS DE ABRAHAM TRILLO
- Antigos oficios.
- Preservativo, profiláctico, forro, goma, condón
- El Cautivo.
- “Las mujeres que lloran no saben mentir“
- María Pombo ou a mediocridade con filtro
- O oveiro.
- Help the Poor. Eric Clapton, B.B. King
- El joven y el mar
- Unha aperta
- Cen anos de saudade: Corcubión 1923- 2022
- Un pracer
- Vento.
- Ging tonic de campo
- Como comer un coño sen manchar o bigote
- Los ilusionistas
- Domingo.
- Pois iso.
- Antes que nada.
- Apagón.
- Semana Santa
- Urxencias.
- De alcaldesas, virxes, santas, secretarias, monxas e demais herbas que o campo nos dá nesta época do ano
- Cambio de hora.
- De pixama e bata.
- Tristana.
- Un gorrión sentimental.
- Dor de gorxa.
- Os bos polos e os polos bos.
- O novo Carrumeiro. O Carrumeiro de toda a vida.
- Bar Sanín, Dende 1954.
- Garganta con arena.
- Federico.
- Onde din Centro Recreativo Cultural digo Casino
- Escribindo tonterías.
- Ceevilla ten unha cor especial.
- Últimos días para Fin de Ano
- Jou, jou, jou.
- De Casares Quiroga a La Flor del Jamón pasando por Juan Carlos Monedero
- Aire!
- Merca o décimo e que che quiten o bailado.
- Álvaro Pombo existe.
- Vai por tempadas.
- Defuntos
- Amancio Prada e os que van con el.
- A apoloxista de Cortázar
- “A muller de ollos mouros e intensos”
- Voltar a Hemingway
- Viva la vida! Viva el amor!
- Polo amor de Fidel.
- Luns sen artigo... Ya se verá
- “Detrás de la niebla siempre hay algo”.
- Hastag #Xunqueira2024
- Mar de ardora
- Síguenos receitando.
- 240.
- Posta de (non) sol.
- Un delfín cachondo e duascentas oitenta e catro palabras
- Memorias de un mujeriego.
- Adnama.
- A comprar xenxibre.
- Habaneras de La Coruña
- Vivamos como galegos, pero soñemos como americanos
- Cen viños máis cen libros.
- Letras Galegas
- Escribir sen escribir.
- No tan Gotán.
- San Marcos de Corcubión. San Marquiños querido.
- Posible, hipotético, probable, suposto Manolo
- De Pla y María Dolores.
- Venres Santo.
- E o neno de Sanlúcar volveu brillar
- O Minotauro, Cela, e outros animáis fantásticos
- García Márquez